Vandaag vond ik een fiets buiten mijn huis van Alex maar ik heb die teruggebracht.
Onderweg bedacht ik wat ik tegen hem zou zeggen maar niets leek goed genoeg. Hij weet niet wat ik heb meegemaakt dus hij zal zeker niet snappen waarom ik hem niet vertrouw. Hij is lief en ik begrijp dat hij me wil helpen maar wat als hij plots verandert? Wat als hij mij slecht behandelt net als Kevin? Hij was een beetje boos en zei dat ik hem moest aannemen en hem dankbaar zijn, hij probeerde mij niet eens te begrijpen. Waarom kan hij zich niet in mijn schoenen plaatsen en mij proberen te begrijpen. Ik had gehoopt dat hij het zou snappen maar niemand snapt mij, ook hem niet.
Misschien is deze stad toch niets voor mij, maar het is niet dat ik ergens anders naartoe kan op dit moment dus ik zit hier vast.
Hopelijk zal Alex mij ooit begrijpen want hij is wel een lieve man.
Xoxo
solange
Ik dacht eerst dat ze nog samen waren maar nu dat ik erover nadenk heb ik haar nog niet gezien en had hij er ook nog niet over gepraat.
Hij ziet er niet zo triest uit maar het is wel duidelijk dat hij haar nog mist. Ik vraag me af hoe moeilijk het voor hem moet zijn geweest om twee kindjes helemaal alleen op te voeden, en hij heeft dat ook heel goed gedaan.
Hem zien geeft mij een beetje hoop dat er ook nog goede mensen zijn op de wereld, hopelijk blijft hij een goed mens en verandert hij niet zoals Kevin.
