We hebben gehoord van de sneeuw, de duizend kilometer file, het vriezen, We kunnen niet meer zeggen dan: grappig! Vooral omdat het hier (net zoals de vorige 3 weken) nog steeds héél héél warm is! We kunnen ons met moeite nog inbeelden hoe sneeuw ernu ook weer uitziet.
Woensdag en donderdag zijn we, zoals het hoort, naar de les geweest. Op donderdagnamiddag hadden we een afspraak met Derek du Bruyn van het National Museum. Daar hebben we zo wat kennis gemaakt met de verschillende medewerkers van het Museum en hebben we een rondleiding gekregen doorheen het museum. Fossielen, Afrikaanse dieren en het ontstaan van Bloemfontein hebben ondertussen geen geheimen meer voor ons. Het gedeelte van de Afrikaanse dieren was eigenlijk het meest interessante gedeelte van de hele toer. Naast de olifantenembryos,opgezette dieren & insecten, zaten er natuurlijk ook echte. Kakkerlakken, slangen (die al een paar keer ontsnapt zijn uit hun glazen kooi) en nog eens kakkerlakken. Na het museumbezoek hebben we directons appartement opgeruimd (uit schrik voor de kakkerlakken natuurlijk , echt super gore beesten). Wat hebben we daar nog gezien Tja opgezette insecten (een slak van 15 cm groot, kevers, spinnen, schorpioenen) die in Bloem leven.
Duss, zoals we al zeiden hebben we voor de toer kennisgemaakt met de medewerkers vant museum, we hebben daar ook de lokale taarten geproefd. Chocoladetaart met munt, een soort melktaart en een soort van Afrikaanse quiche we hebben natuurlijk van alles een stukje moeten proeven, ahja... het zou maar onbeleefd zijn moesten we dat niet doen hé.
Dan, het weekend Vrijdagavond zijn we naar een rugbymatch gaan kijken, de Cheetas Vs. The Bulls. De cheetas zijn hier de lokale helden. We zullen maar beginnen bij het begin
De rugbymatch was in het stadion waar ze ook matchen zullen spelen voor de wereldbeker hier in Bloemfontein, vrij indrukwekkend. Rugby hier valt eigenlijk te vergelijken met de Amerikaanse football. Voor ze begonnen te spelen was er eerst een hele show. Er stonden cheerleaders van elk team op het veld te dansen, er was vuurwerk, iets van een 20 Harley Davidson motos die op het veld reden, allemaal indrukwekkend.
Dan kwamen de teams op het veld. De Bulls (de duidelijk niet favorieten hier) werden helemaal uitgejouwd door het publiek, de Cheetas daarentegen werden heel luid toegejuicht. Iedereen begon het lied van de Cheetas te zingen. Iets in de aard van: Cheetas! Cheetas! We are the Cheetas! Niet erg origineel En toen begon te match 2 keer 40 minuten en 1 pauze van 5 minuten.
Iedereen (Zuid-Afrikanen) gingen heel hard op in het spel. Schreeuwen, roepen, rechtspringen, Super grappig eigenlijk. De spelregels van de rugby begrijpen we niet echt, ook al hebben ze ons dat 17 keer ofzo uitgelegd. Ma bon, 7 KOs later en 3 mannen die van het veld werden gedragen was de wedstrijd dus gedaan. De Cheetas hadden verloren:p. Ohja, tijdens de match was er ook een electriciteitspanne, een bewijs dat de Zuid-Afrikanen misschien toch niet zo goed voorbereid zijn op de wereldbeker?
De wedstrijd op zich was dus indrukwekkend. Fans van de Bulls en Cheetas kunnen hier gewoon door elkaar zitten zonder dat er gevochten word of iets dergelijks (misschien best, want de security stelt niet zoveel voor).
Zaterdag hebben we dan uitgeslapen, en zijn we in een park gaan liggen. Wat met de kaarten gespeeld, wat gaan zonnen. S Avonds zijn we in The Ocean basket gaan eten. Dat was een GO GO! Lekker eten voor niet zoveel geld. We zijn niet echt vis-fans maar we hebben echt wel goed & veel gegeten daar. Een pan voor 2 personen, met mosselen in een super lekkere saus, inktvis, gambas, zo van die gefrituurde kleine inktvisjes (de naam ontstapt ons even ) &natuurlijk frietjes!
Zondag dan zijn we terug aan het zwembad gaan liggen, hebben we natuurlijk terug een braai gedaan, gezwommen,.. The usual (je zou denken dat dat begint te vervelen na een tijdje al dat braaien, zwemmen en zonnen; maar dat is totaaaal niet het geval).
Aan het zwembad hebben we ook straatkinderen gezien, die om brood kwamen vragen. We hadden natuurlijk geen brood mee, enhebben we hun dan maar een zakje chips gekocht. We vragen ons nog steeds af of dat wel een slimme zet was Als ze terug komen gaan ze misschien steeds meer willen? En of het wel straatkinderen waren (ze zagen er in alle geval wel zo uit), omdat je moet betalen om in het zwembad binnen te kunnen. Achja:p. We hebben ons misschien in het zak laten zetten, misschien ook niet.
Deze nacht trouwens was er wel een heel zwaar onweer. Bliksemschichtendie de hele kamer verlichtten, luide donder Als we niet beter geweten zouden hebben, zouden we nog gedacht hebben dat er hier oorlog was uitgebroken. Het super slechte (& enge weer) is ondertussen weer over, en nu zitten we terug in 30°J.
Als er nog iets super spannends gebeurd, laten we het jullie (uiteraard) weten!
Het weekend vrijdag avondwas een leuke avond. We zijn naar een club geweest Stones (ingang is 1). Daar hebben we zowat de lokale drinkegewoonten en drankjes leren kennen. Sommige shotjes waren lekker, anderen weer totaal niet Zuid-Afrikanen kunnen niet drinkenJ. Na 3 drankjes ofzo liggen ze al (letterlijk) onder tafel! Echt wel grappig, maar voor de rest zijn het echt wel super vriendelijke mensen.
Zaterdagochtend zijn we (met een groot slaaptekort) naar het Bochabela String Orchestra gegaan, we hadden daar afspraak met Neuville (ons opleidingshoofd). Het Bochabela String Orchestra bestaat uit allemaal kinderen, uit de townships (sloppenwijken met huisjes uit golfplaten) die daar viool leren spelen. Echt wel indrukwekkend (desondanks ons grote slaaptekort). Zaterdagnamiddag hebben we gewoon ons groots slaaptekort ingehaald en is Meneer Neuville nog eens langsgeweest (ons appartement was letterlijk een stort, dus hebben we dat allemaal nog snel moeten opruimen).
Zaterdagavond zijn we met Meneer Neuville gaan eten in Spurs. Een of ander Amerikaans-achtig steakhouse, maar het eten was ON-GE-LOO-FE-LIJK lekker! Ribbetjes, steak, hamburgers en niet te vergeten overheerlijke dessertjes zoals brownies, ijs, chocolademousse, Mmmm..
Onze wall of shame begint ook alsmaar voller te hangen. We hadden het geweldige idee om per dag onze blunders op een papier te schrijven. Je zou denken hoe kan je nu per dag een blad vol blunders hebben? Wel het lukt vrij makkelijk eigelijk Hoe we het doen, geen idee. Maar het lukt ons toch.
Zondag zijn we aan het zwembad gaan liggen, we hebben daar dan uiteraard ook een braai gedaan, was super leuk (afgezien van de mieren en de wespen).Wespensteken doen hier héél héél veel pijn .
Over de Zuid-Afrikaanse gedachtengang hebben we toch nog steeds onze twijfels vooral over het vlak van politiek dan het terug invoeren van de doodstrafom de zwarte bevolking af te schrikken en zo van die dergelijke toestanden. We horen hier ook gekke verhalen over het feit dat moest Mandela sterven om kippevel van te krijgen! Verhalen over corruptie, de apartheid (die afgeschaft is maar er toch nog steeds duidelijk is!)
Nog iets om kippevel van te krijgen: verhalen over SPINNEN! Tarantulas, platte spinne, doorzichtige spinnen, spinnen die je schaduw volgen en je haar opeten, spinnen die je onmiddellijk doden als ze over een wonde lopen en hun gif daarin verspreiden.., slangen, vliegende kevers (waarvan we trouwens al 1 in onze slaapkamer hebben gevonden). Brr, louche insecten als je het ons vraagt! Maar die leven gelukkig niet waar wij momenteel wonen in Bloemfontein ( te verstedelijkt).
Voor de rest hebben we niet echt zo een spannende dingen meer meegemaakt. Morgen naar de les (zien dat we deze keer wel op tijd daar zijn) en dan morgennamiddag terug naar het zwembad. Donderdag ook zoiets In de voormiddag les en dan een paar uurtjes naar het National Museum hier, om te werken aan ons project.
Maandag zijn we dus begonnen met het werk op onze stageplaats (Lore bij Naledi Hospice en Sofie bij The Sunflower House). Lore is eigenlijk pas dinsdag begonnen, omdat ze maandag niet hoefde te gaan (die Zuid-Afrikaanse mentaliteit hé).
Sunflower House:
Eerst en voor al kwam de persoon die me oppikte 45 minuten te laat (weer een bewijs van de Zuid-Afrikaanse cultuur). Voor de rest begon de eerste werkdag op het gemakje, wat spelen met de kindjes (die trouwen héél héél aanhankelijk en schattig zijn). De kindjes noemen me hier allemaal Mama. Jammer dat ik ze niet begrijp, want ze spreken allemaal Sutu hier. De namen zijn ook onmogelijk om te onthouden en uit te spreken. Ik heb ze allemaal tot Darling gedoopt. Voor dat men hier begint te werken, is het de gewoonte om elke ochtend te bidden (al zingend). Voor de rest is er hier absoluut geen stress. Tijdens de 3 maanden is het hier eigenlijk de bedoeling om The Sunflower House wat te promoten, hun website aan te passen, newsletters schrijven, events organiseren, veel werk (denk ik), maar wel interessant.
Naledi Hospice:
Maandag hoefde ik dus al niet te werken, dat was eigelijk wel best chill. Wat uitslapen terwijl de rest moest gaan werken, afwassen, . Voor de rest heb ik ook nog niet echt iets moeten doen (maar dat zal nog wel veranderen vrees ik), het enige wat ik tot nu toe weet is dat ik ook de website zal moeten updaten. Ohja, wat wel handig is dat er hier een vrouw is ingehuurd om iedereen te voorzien van eten en drank! Sandwiches, koffie en thee zoveel als ik wil! Its nice.
Onze eerste les op de CUT hebben we gemist we dachten dat de les om 11u05 begon, maar uiteindelijk bleek die te eindigen om 11u05. Achja, kan gebeuren zeker. De 2e les werden we gedoopt tot our 5 Belgian friends.
Gisteren zijn we ook voor de eerste keer gaan zwemmen (we hadden hiervoor al wel vaker de ambitie, maar het begon telkens te regenen en onweren, HEEL hard ). Aan het zwembad is er de mogelijkheid om te braaien (daar staan 3 BBQ-toestellen ofzo), dus dat zijn dat ook meteen de plannen voor zondag.
Een vrij bekende sport hier blijkt ook een soort van onder waterhockey te zijn (we hebben hiervan niet veel kunnen zien, wantjah, het is onder het waterJ).
Dit weekend gaan we de verjaardag vieren van Ozan, een Duitse jongen die een dag later is aangekomen dan wij. We gaan dus eerst eten en dan 2nd Avenue (uitgaansbuurt) eens verkennen, met de taxi uiteraard.
Op het appartement wordt het steeds een meer huislijk gevoel. Wassen, strijken, kuisen, koken, afwassen, NU begrijpen we pas hoe mama en papa zich s avonds voelen:p.
Voor de rest moeten we dus meewerken aan het BATO-project van het national museum hier. We moeten dus mensen uit de Townships gaan interviewen en zo van die toestanden (wel steeds onder begeleiding). Komt wel goed allemaal.
We kunnen ons momenteel echt niet inbeelden hoe koud het bij jullie moet zijn, hier is het iets van een 33° (om nog maar eens te zeggen hoe warm het hier wel is),
Hier zijn we dan, eindelijk een blog. Beter laat dan nooit. We zullen maar beginnen bij het begin zeker. Na een veel te langeen 1 gecancelde (dat gaat hier blijkbaar makkelijk) vlucht, bizar vliegtuigvoedsel en een vliegtuigje met propellors zijn we uiteindelijk toch goed aangekomen. Ons appartement is alles wat we nodig hebben, niet al te fancy maar dat hoeft ook niet. Na veel papierwerk (wat we in België op een halve dag kunnen doen, doen ze hier in 3 dagen) hebben we van Dawn van Gensen een rondleiding gekregen door Bloemfontein. Er zijn veel plekken waar we niet mogen komen, ongeveer 3/4e van Bloemfontein eigenlijk. S Avonds mogen we hier ook niet alleen buiten komen, omdat het hier echt wel louche is. De eerste nacht al werden we wakker van 3 luide knallen (wij denken geweerschoten) en een auto die vertrekt met piepende banden Louche! Uiteraard kunnen we het ons niet laten om s avonds altijd een half uur uit ons raampje te kijken (undercover, met lichten uit), en dan zien we toch wel vrij veel bizarre dingen gebeurden, ondanks dat ons appartement recht over het politiekantoor ligt.
Duss..tijdens onze rondleiding hebben we hier al giraffen, gnoes en antilopen gezien, ook wel vrij indrukwekkend om dat hier zo in het wild te zien leven en rondlopen. We hebben hier ook al heel wat tijd doorgebracht in het winkelcentrum hier:p. Achja, moet kunnen hé.
De mensen hier zijn ook echt wel chill. We hebben hier al een braaj (=BBQ) gedaan met een paar mensen die ook op de CUT zitten. Het vlees is hier echt super lekker en goedkoop. Natuurlijk hebben we ook al eens de plaatselijke McDonalds bezocht, ongeveer 3 voor een menu = NICE!
Om mss nog even verder uit te wijken over ons appartement dat is dus helemaal omringd door tralies, voor elk raam, op het balkon, voor de voordeur staat er een hek, zelfs tussen de woonkamer en de slaapkamers, we zitten dus eigenlijk in een soort van kooi.Voor de rest is er een keuken (waar blauwe korrels liggen die verdacht veel lijken op rattenvergif), 3 slaapkamers, 2 badkamers, een chillroom met televisie (Afrikaanse televisie uiteraard) en 3 zetels. Op 100 meter is hier ook het stadion van de World Cup.
Tijdens de week moeten we dus (tot nu toe) maar 3 dagen per week werken op onze stageplaats, voor de rest 2 dagen per week 3 uurtjes les volgen en werken aan een of andere project voor het National Museum hier.
De stageplaatsen op zich vallen ook wel mee. Alles op het gemakje zelf kiezen tot hoe laat je werkt, super chill dus ook. De mensen komen hier dus echt wel een half uur schaamteloos te laat.. maar das eigenlijk een gewoonte die we ook vrij vlotjes hebben overgenomen. Zuid-Afrikaans is ook wel lachen (joa= ja, nieje = neen, Zuid-Afrikaans = Zuid-Afrikoans), en makkelijk verstaanbaar ook wel.
Voor de rest Met het links rijden hebben we toch wel wat last mee gehad:p. Echt super bizar dat de autos hier langs rechts komen. Zebrapaden zijn hier ook nutteloos, gwn overlopen when you feel like it.
Het is hier trouwens ook super warm, rond de 30°. Gisteren heeft het hier voor de eerste keer geregend maar voor de rest echt zalig weer. En NEEN we zien (nog) niet rood:p.
Dat was het tot nu toe zo wat in grote lijnen. We houden jullie wel op de hoogte van onze spectaculaire avonturen hier in Bloemfontein en omstreke.
.
