ik weet dat het al even geleden is, maar eigenlijk is er de afgelopen weken niets veel spannends gebeurd...
Ben momenteel volop bezig met mijn bachelorproef die binnen een dikke week klaar moet zijn en daar ben ik dus volop mee bezig. Dikke fun :)
Maar zit nog steeds (relatief) op schema, dus ik denk dat het wel goed komt :)
Daarnaast is het momenteel heel druk op stage en mag ik allerlei dingen op mijn eentje doen. Ineens lijken ze door te hebben dat ze mij ook alles kunnen laten doen en elke keer er een nieuwe aanmelding komt, mag ik mij daar mee bezig houden :) Het is wel heel leuk om te voelen dat ze mij die verantwoordelijk willen geven en ik begin mij nu echt een sociaal werker te voelen :) Ik heb al heel wat interviews en huisbezoeken achter de rug. Nu pas begin ik echt te beseffen dat een sociaal werker hier veel meer werk heeft en toch wel ergens ondergewaardeerd wordt... Het is totaal anders dan bij ons. Maar ik voel mij echt thuis op stage. Iedereen is zo lief voor mij en dat is wel leuk. Ik zal iedereen zeker missen!
Even iets anders: een paar dagen geleden heb ik iets heel dom meegemaakt. Ik was zo slim geweest om de lichten te laten opstaan, toen ik de auto aan mijn stage parkeerde... Om 14u wilde ik op een huisbezoek vertrekken, maar de auto gaf helemaal geen reactie meer... Letterlijk iedereen van mijn stageplaats had de hele auto al geïnspecteerd, toen ik uiteindelijk zag dat ik mijn lichten was vergeten af te zetten en dat dus de batterij gewoon plat was... Ongelofelijk dom, maar gelukkig niets erg :) De man van de directrice is langsgekomen met startkabels en na 5 minuten was ik alweer vertrekkensklaar :)
Vandaag zijn we naar de kinderopvang in Ikageng gegaan. Ikageng is een township hier in de buurt, waar ik ook al een paar keer ben langsgeweest voor huisbezoeken... Elke keer als ik daar langskom zet het mij toch weer met beide voeten op de grond. Ongelofelijk hoe sommige mensen moeten leven... We zijn naar de kinderopvang gegaan waar onze 'domestic worker' werkt. Ik gebruik het woord 'domestic worker', omdat ik geen gepast woord vind in het Nederlands. Zij komt elke dag kuisen, ze kuist de ook de kamers, doet de afwas,... Een leuke vrouw waar ik af en toe een babbeltje mee sla als ik in het huis ben. Toen we in de kinderopvang aankwamen lagen alle kinderen te slapen, dus hebben we eerst nog een bezoek gebracht aan een school voor bijzonder onderwijs in de buurt. Met 'we' bedoel ik M. (de domestic worker), ikzelf en de 2 Nederlandse meisjes in ons huis. Dit bezoek was zeer interessant voor mij. Leuk om te zien dat ze hier ook zeer goede scholen hebben voor kinderen met een beperking. Jammer genoeg zijn er nog te weinig van deze scholen en krijgen deze scholen amper geld van de overheid. Daar is dus wel nog werk aan...
Om 14u zijn we teruggekeerd naar de kinderopvang en zagen we onmiddellijk dat alle kinderen wakker waren en volop aan het spelen waren. Toen we daar aankwamen waren ze ongelofelijk blij om ons te zien. 1 van de Nederlandse meisjes had allerlei leuke spulletjes mee voor de kinderen en dat hebben we uitgedeeld. We hadden voor elk kind een ballon en dat vonden ze absoluut geweldig. Eens ze door hadden wat ze allemaal met deze ballon konden doen, gingen ze helemaal zot. Geweldig om te zien hoe deze kinderen zo blij zijn met zo iets klein! Toen we onze camera boven haalden, was het helemaal feest :) Iedereen wilde steeds op de foto en dat leverde natuurlijk zeer leuke foto's op! Zeker de foto's op facebook eens checken !!!
Zo, dat was het eigenlijk een beetje. Heel veel spannends is er niet gebeurd, maar dat wil niet zeggen dat ik het hier niet naar mijn zin heb! In iets meer dan 4 weken ben ik alweer in België en dat begin ik nu te beseffen... Ik geniet van elke dag en ben nu al zeker dat ik een traantje zal wegpinken als ik terugkeer naar België. Heb fantastische ervaringen achter de rug en heb hier ongelofelijk veel geleerd. Dit alles kan niemand mij nog afnemen :) Heb hier ook enkele fantastische mensen leren kennen en hen ga ik zeker missen...
(Iets minder warme) groetjes vanuit Zuid-Afrika!!! (De herfst is hier momenteel volop begonnen en de temperaturen beginnen te dalen, vooral 's ochtends en 's avonds. Jammer genoeg kennen ze hier geen verwarming, dus dat is wel een kleine teleurstelling :)
heb net 2 weken vakantie achter de rug met mijn ouders en dooppeter. Dus het is tijd om hier een bericht over te schrijven :)
Zaterdagochtend (2 weken geleden) zijn mijn ouders aangekomen in de luchthaven van Johannesburg, waar ik hen gepakt en gezakt stond op te wachten. Iedereen was blij om elkaar terug te zien na iets meer dan 2 maanden :) Alles was zeer vlot gegaan en we waren klaar voor onze volgende vlucht naar Kaapstad. Ook deze is zeer vlot gegaan en rond de middag waren we in Kaapstad. Daar hebben we een auto opgepikt en zijn we naar onze hostel gereden. Onderweg waren we al onmiddellijk getuige van prachtige uitzichten en dat gaf ons direct een goed gevoel! Toen we aankwamen in ons hostel werd het ons al snel duidelijk dat het er goed uit zag. Prachtig uitzicht en prachtige kamers; wat moet een mens nog meer hebben :) Zondag hebben we eerst genoten van een geweldig ontbijt en daarna zijn we naar de kabelbaan gegaan; die ons naar boven bracht om op die manier een prachtig uitzicht te hebben op de Tafelberg! Geweldige uitzichten!!! Na dit alles zijn naar Waterfront getrokken, even naar de Kaapstad zelf getrokken en als laatste hebben we nog een kort bezoekje gebracht aan de kust; waar we genoten hebben van een heerlijke cocktail :) Maandag zijn we eerst naar de pinguïns gaan kijken en dat was zeer leuk om te zien. Een grappig zicht; pinguïns in Zuid-Afrika :) Daarna zijn we naar Cape Point gegaan en vervolgens naar Kaap de Goede Hoop. Op Kaap de Goede Hoop zijn vake en peter Flip naar boven gegaan, terwijl ik en moeke moeite hebben moeten doen om een foto te kunnen trekken aan het bord waar op stond 'Kaap die goede hoop'. Er waren namelijk ongelofelijk veel Japanners, en probeer daar maar eens tussen te geraken :) 's Avonds zijn we naar een restaurant gegaan, waar ik ook de mogelijkheid had om te kijken naar de finale van de rugby tussen Potchefstroom en Kaapstad. Jammer genoeg heeft Potchefstroom in de laatste seconden nog verloren. Dat was toch wel even een teleurstelling... Maar dat was dan ook alweer snel vergeten hoor :) Dinsdag hadden we een lange rit voor de boeg naar Oudtshoorn, maar eerst zijn we nog gestopt in Franschhoek; een klein dorpje in de wijnstreek. Na een lange dag rijden zijn we aangekomen in Oudtshoorn. De dag erna, woensdag, zijn we in de voormiddag naar een struisvogelfarm gegaan; waar vake de uitdaging is aangegaan om een struisvogel te rijden. In de namiddag zijn we naar een aan dierenpark gegaan, waar ik de mogelijkheid heb gekregen om zeer dicht bij een luipaard te komen. Ik heb dit luipaard mogen aaien en dat was zeer leuk om te doen; zo dicht bij een echt luipaard staan :) Dit heeft leuke foto's opgeleverd! Woensdag zijn we dan verder gereden naar Knysna. Donderdag hebben we boottocht gemaakt naar de Knysna lagune. Eerst was er dus een boottocht en daarna trokken we met een grote jeep naar boven om daarna via een korte wandeling terug naar beneden te komen, met prachtige uitzichten gedurende deze hele wandeling! Daarna zijn we nog even gaan shoppen en lekker gegeten! Vrijdag zijn we verder gereden naar Port Elizabeth en hebben we tussenstop gemaakt in het Tsitsikamma National Park. Zaterdag moesten we zeer vroeg opstaan om op tijd in de luchthaven van Kaapstad te zijn voor onze terugvlucht naar Johannesburg. Alles is zeer vlot gegaan en rond de middag hebben we onze auto opgepikt en zijn we naar Graskop gereden. Zondag zijn we eerst naar Pelgrim's Rest gegaan; een oud goudmijnwerkersstadje, waar nog veel gebouwen nog hetzelfde waren dan 100 jaar geleden. Daarna zijn we nog naar 'God's Window' gereden; waar je alweer een prachtig uitzicht hebt :) Daarna zijn we verder gereden naar het Kruger Park; waar we eerst naar onze lodges zijn gegaan en daarna nog een korte rit hebben ondernomen. Tijdens deze rit hebben we veel impala's, chimpansee's en een neushoorn gezien. De dag erna hadden we een privé gids van 9u tot 14u in een grote jeep, waar je veel hoger in zit waardoor je veel beter alles kan zien. Eerst hebben we 2 leeuwen gezien, nogal van ver. Erna zagen we ineens een hele troep olifanten en onze gids reed er naartoe in volle vaart. Toen we er aankwamen konden we deze hele troep van dichtbij zien; grote olifanten en heel wat kleintjes tussenin. Vervolgens zagen we ineens een grote olifant aan de andere kant staan die net voor onze auto de weg overstak; wat een ongelofelijk gevoel gaf en prachtige foto's opleverde! Toen we weer wat verder reden zagen we ineens 3 giraffen langs de kant van de weg en ook één daarvan stak ineens net voor onze auto de straat over. Ook dit zorgde alweer voor prachtige foto's natuurlijk :) Naast dit alles hebben we tijdens deze rit ook nog heel wat impala's, chimpansees, buffels, nijlpaarden, neushoorns en zebra's gezien. Als kers op de taart gingen we in de late namiddag nog even zelf rondrijden en zagen we ineens in de verte een luipaard. Ongelofelijk, maar waar! Als je weet dat er slechts 1500 luipaarden verblijven in het Kruger Park; dat de grootte heeft van 2/3e van België, dan weet je dat dit bijna een wonder is dat we dit ineens in het midden van de weg zagen lopen. De dag erna zijn we zeer vroeg opgestaan voor een ochtendsafari (5u) en zijn we alweer getuige geweest van prachtige taferelen. Opeens zagen we 4 jonge mannetjes leeuwen voor en langs onze jeep lopen. Daarna gingen ze zelfs alle 4 op de grond liggen en leek het alsof ze een show voor ons aan het opvoeren waren. Geweldig om te zien!!! Rond de middag zijn we het park uitgereden en hebben we onderweg nog heel wat olifanten gezien. Daarna zijn verder gereden naar Swaziland en daar moesten we dus de grens oversteken, wat uiteindelijk wel allemaal zeer vlot is gegaan! Tijdens onze rit naar ons hotel hebben we toch een indruk opgedaan van Swaziland en er zijn duidelijk veel verschillen met Zuid-Afrika. Swaziland is duidelijk minder ontwikkeld dan Zuid-Afrika.Toen we in ons hostel aankwamen, bleek dit hostel uitgebaat te worden door een Belgische vrouw en haar broer. De wereld is soms toch klein :) We hebben hier lekker gegeten en goed geslapen. De dag erna, woensdag, zijn we verder gereden naar de Drakensbergen en dit was een zeer lange rit. Tegen de valavond zijn we pas aan ons hostel aangekomen. Donderdag hebben we een hele dag wandelingen gemaakt en 's avonds werden we verblijd met een optreden van typische Zulu zang en dans. Zeer leuk om te zien en het gaf mij een goed gevoel. Vrijdag zijn we dan naar Potchefstroom doorgereden en daar zijn we eerst naar mijn huis gereden om dit te tonen aan mijn ouders. Daarna zijn we naar ons laatste hostel gereden, in Potchefstroom. 's Avonds zijn we voor de laatste keer gezellig gaan eten. Zaterdag zijn we o.a. nog naar mijn stageplaats gereden en zijn we naar het winkelcentrum gegaan; waar ik onmiddellijk inkopen heb gedaan. Daarna zijn we naar mijn huis gereden en hebben we nog even samen gezeten, totdat het tijd was om afscheid te nemen. Dit was toch wel een moeilijk moment omdat we 2 fantastische weken achter de rug hebben... Afscheid nemen is nooit leuk... Maar ik besef zeer goed dat ik nog een fantastische tijd tegemoet ga en deze tijd zal zeer snel voorbij zijn :)
even een leuke quote om te beginnen: Zuid-Afrika is baie lekker!!! Dit is een typisch Zuid-Afrikaanse uitspraak waarmee ik aangeef dat het hier heel leuk is :) Ik amuseer mij hier zeer goed, heb al leuke mensen leren kennen en het weer is hier momenteel weer zeer goed. Dus ik heb niets om over te klagen!
Alhoewel ik niet veel spannends kan vertellen over de afgelopen tijd, amuseer ik mij hier zeker en vast. De laatste tijd ben ik vooral bezig met stage en werken aan mijn bachelorproef. Stage was afgelopen week zeer druk en als ik 's avonds dan thuis kom, probeer ik nog zoveel mogelijk te werken aan mijn bachelorproef. Klinkt misschien een beetje saai, maar er zit niets anders op vrees ik... Wij moeten op iets meer dan 3 maanden een tijd een bachelorproef in elkaar steken, dus dan zit er niets anders op dan goed door te werken en niet te treuzelen :) Ter ontspanning ga ik bijvoorbeeld wel naar een rugbywedstrijd kijken en dat is elke keer weer een heel leuke ervaring! De competitie die ik hier volg is de competitie tussen de verschillende universiteiten; waaronder de universiteit van Potchefstroom waar ik ook officieel student aan ben. Dus natuurlijk supporter ik voor hen. Afgelopen maandag was het de halve finale tussen de universiteit van Potchefstroom en die van Port Elizabeth (waarvan je foto's terug vindt in mijn vorig bericht). Het eerste geweldige aan de wedstrijd is het Zuid-Afrikaanse volkslied dat gezongen wordt. Wauw, dat doet elke keer iets met mij. Eerst en vooral is het een prachtig volkslied en echt iedereen staat het uit volle borst mee te zingen. Echt geweldig om te zien! Elke keer weer geeft het mij 'kiekebisj' als ik dit zie en hoor... Wat een spannende wedstrijd was het... Beide ploegen waren aan elkaar gewaagd en het was echt een spannende wedstrijd van begin tot einde... Op een paar minuten van het einde stond Potchefstroom achter met 1 punt, dus ze moesten gewoon nog scoren. Potchefstroom krijgt een strafschop toegewezen, waarmee ze 2 punten kunnen winnen en dus terug op voorsprong kunnen komen. Er werd gevraagd om stil te zijn en dat was het ook. Je kan je niet voorstellen hoe stil het was in een stadion van toch wel meer dan duizend toeschouwers. Je kon echt een speld horen vallen... De speler die de strafschop moest nemen had een enorm last op zijn schouders, maar zeer kalm en geconcentreerd neemt hij de strafschop en maakt hij het punt. Heel het station werd gek! Op 2 minuten van het einde stond Potchefstroom weer op voorsprong met 19-18. Iedereen hield zijn adem in, want op het einde werd het nog zeer spannend en kwam de andere ploeg zeer dicht bij scoren... Gelukkig stond Potchefstroom zeer goed te verdedigen en hebben ze hun voorsprong kunnen behouden. Wanneer eindelijk het verlossende signaal kwam dat de wedstrijd afgelopen was, ging heel het stadion volledig uit zijn dak. Echt geweldig om mee te maken!!! Het maakte mijn hele dag goed! Voor de eerste keer in de geschiedenis van de universiteit gaat Potchefstroom naar DE finale en dat is natuurlijk ongelofelijk! Op 7 april wordt de grote finale gespeeld tussen de universiteit van Potchefstroom en de universiteit van Kaapstad in Potchefstroom. Jammer genoeg ben ik dan niet in Potchefstroom... Maar mijn huisgenoten hebben beloofd om mij op de hoogte te houden, want zij gaan zeker en vast kijken :)
Volgend weekend komen mijn ouders en peter op bezoek en daar kijk ik hard naar uit! We gaan op die 2 weken tijd heel wat dingen bezoeken; Kaapstad, de Tuinroute, Port Elizabeth, Swaziland en natuurlijk ook het Krugerpark. Het wordt een fantastische tijd, daar ben ik zeker van en kijk al hard uit naar 2 weken vakantie.Maar aangezien ik dan 2 weken weg ben, probeer ik nu zoveel mogelijk te werken aan mijn bachelorproef. Ik besef nu dat ik eigenlijk nog nooit heb verteld waar mijn bachelorproef precies over gaat; het gaat over de nood aan een sociaal werker in een school voor buitengewoon onderwijs (waar ik elke woensdag naartoe ga) voor de ouders van kinderen met autisme. Om dit na te gaan heb ik afgelopen week interviews afgenomen van ouders. En geloof mij; dit was voor mij een hele uitdaging. Maandag had ik normaal gezien 3 interviews, maar uiteindelijk zijn er slechts 2 ouders komen opdagen... Ik heb deze moeder, die niet is komen opdagen, wel 10 keer proberen te bellen, maar ik kreeg geen antwoord. Uiteindelijk heeft de leerkracht haar de dag erna wel kunnen bereiken en wist ze haar te zeggen dat ze geen tijd had met haar werk. Ok, geen probleem voor mij, maar ik zou het wel appreciëren dat ze iets laten weten als ze niet kunnen komen. Gelukkig heb ik nog een andere ouder kunnen contacteren die donderdag met mij een interview wilde doen. De 2 interviews die ik wel heb afgenomen waren zeer wel zeer interessant en nuttig, dus daar was ik wel zeer blij om. Woensdag had ik normaal gezien ook een interview, maar ook dan zijn de ouders gewoonweg niet komen opdagen... Na een paar keer bellen had ik ze aan de lijn en wisten ze mij te zeggen dat ze ook ineens geen tijd hadden... Na dit was ik wel een beetje lastig... Wat mij vooral lastig maakte; is het feit dat ze mij niets lieten weten. Ik ging speciaal naar de school en dan stond ik daar voor niets... Maar alé, het was geen ramp. Mijn docent in België wist mij te zeggen dat ik met 4 interviews zeker voldoende heb, dus dat het niet erg was dat deze ouder was weggevallen. Donderdag had ik normaal gezien om 15u een interview en je kan het niet geloven, maar om 16u stond ik nog altijd te wachten... Nu was ik het echt beu en ben in mijn auto gestapt om naar huis te rijden, tot dat ik telefoon kreeg dat de vader wel op weg was, maar dat het verkeer ongelofelijk druk was. Hij zou er om 16u30 zijn, wat uiteindelijk wel 17u was. Maar uiteindelijk is hij wel komen opdagen en heb ik wel een zeer nuttig interview gehad, dus al bij al was het nog de moeite om te wachten... Vrijdag had ik dan mijn 4e en laatste interview en deze is wel komen opdagen, dus daar was ik al zeer blij mee :) Toevallig was deze moeder een sociaal werkster die werkt op NG Welsyn; de organisatie waar mijn mede-studente stage loopt. Ook met deze vrouw heb ik een zeer interessant gesprek gehad; vooral omdat zij zelf een sociaal werkster is. Ze heeft mij enkele zeer interessante inzichten gegeven!!! Dus nu heb ik al mijn interviews toch kunnen afnemen en dat was mijn doel; al mijn interviews gedaan hebben voordat ik op vakantie vertrek. Nu begint het leukste aspect; al deze interviews uittypen. Je moet weten dat elk interview een uur of meer heeft geduurd, dus dat beloofd...
Ik heb te horen gekregen dat ik eigenlijk nog niet veel verteld heb over mijn stage zelf. Dus zal ik dat nu wel eens doen :) Ik loop stage op 'North West Mental Health'; een organisatie waar alleen maar sociaal werkers en 'auxilary workers' ( eigenlijk gelijk aan de assistenten van de sociaal werker). Eigenlijk werkt er maar 1 sociaal werkster (mijn stagebegeleidster) en dan 3 auxilary workers. North West Mental Health biedt diensten aan voor mensen met een fysieke en/of mentale handicap en aan mensen met psychische stoornissen. Dus eigenlijk is dit een doelgroep die mij goed ligt. Ik moet wel zeggen dat het sociaal werk er hier heel anders aan toe gaat dan ik had verwacht. Eerst en vooral zijn de problematieken totaal anders dan bij ons; veel meer armoede, zeer veel kinderen die in pleegzorg worden geplaatst (hier heeft de HIV/aids problematiek jammer genoeg zeer veel mee te maken...),... Daarnaast is de 'caseload' van de sociaal werkers hier veel hoger dan bij ons; zij moeten veel meer cliënten helpen op een korte tijd. Daarnaast gebeurt staat alles hier nog op papier; alle dossiers van alle cliënten zitten hier in een zeer grote kast. Als je dan een dossier nodig hebt, moet je zijn nummer opzoeken en dan kan je in de kast beginnen zoeken... Ook als zij een huisbezoek doen, een gesprek hebben op kantoor, of zelfs nog maar een kort telefoongesprek hebben moet hier een procesnota van geschreven worden (een soort verslag). Alles moeten ze hier opschrijven worden... Ik kan niet meer bijhouden hoeveel ik procesnota's ik hier geschreven heb... Ik heb al heel veel gesprekken mogen meevolgen en mocht ik hier ook zelf aan participeren door zelf vragen te stellen aan de cliënten.Voor mijn bachelorproef heb ik ook al zelf 4 ouders geïnterviewd in mijn beste Engels :) Gelukkig spraken al deze ouders goed Engels, maar dat is op stage niet altijd het geval. Als ze Afrikaans spreken, kan ik wel zeer goed begrijpen wat ze zeggen. Maar het gebeurt ook regelmatig dat de cliënten 'Tswana' spreken en daar versta ik echt niets van. Dan moet één van de auxilary workers erbij komen zitten en vertalen, aangezien zij Tswana spreekt. Er zijn namelijk 2 auxilary workers die Tswana spreken en dat is absoluut nodig! 1 van die 2 spreekt ook gebarentaal en dat is ook al nuttig gebleken; aangezien één van de cliënten doof is.
Daarnaast heb ik ook al huisbezoeken mogen meevolgen ( en daar natuurlijk ook verslagen van gemaakt :) ). Deze hebben mijn ogen geopend...
Deze huisbezoeken waren in Ikageng; een groot township niet ver van Potchefstroom. Je kan je het niet voorstellen, maar dit is een hele
andere wereld...Ongelofelijk veel 'shacks' dicht op elkaar; de ene al mooier dan de andere. In bepaalde gedeeltes bestaan deze shacks
alleen maar uit platen en in sommige delen van Ikageng hebben de mensen helemaal geen elektriciteit, stromend water,
1 van die bezoeken was bij een oudere manier die zwaar dementerend is en bij zijn neef inwoont.Deze neef weigert om de man naar een ouderentehuis te brengen. Toen we daar aankwamen was deze dementerende man daar en ik kon onmiddellijk de geur van urine ruiken. De vrouw van de neef weigerde om ons binnen te laten en ging heel offensief voor de deur gaan staan. Uiteindelijk zijn we vertrokken, want we zouden toch niets gedaan krijgen... Daarna zijn we ook nog op bezoek gegaan bij een meisje van 12 jaar die een fysieke en mentale handicap heeft. Haar moeder is recent overleden en nu woont ze in bij een tante. Maar ik heb de omstandigheden gezien waarin dit meisje moet leven en dat is onvoorstelbaar. Toen we daar binnenkwamen lag dit meisje gewoon op de grond. Het was daar heel vuil, het rook daar helemaal niet fris en men leefde daar met ongeveer 15 mensen in een 'shack' dat ongeveer de grootte heeft van 2 keer mijn kamer hier... Dat meisje moet hier dringend weg, maar de tante wil dit niet omdat zij nu geld krijgt van de overheid omdat ze zogezegd voor dat meisje zorgt. Maar dit alles was nog niet het ergste voor mij. Na deze huisbezoeken zijn we naar een soort dagcentrum gegaan waar kinderen verblijven met een handicap. Daar zijn mijn ogen pas echt open gegaan. Eerst en vooral rook het daar al helemaal niet fris. Die kinderen zaten of lagen daar gewoon en er werd niets met hen gedaan. De begeleiding keek mij dan ook zeer vreemd aan toen ik met één van de kinderen begon te spelen. Het was duidelijk dat deze kinderen echt genoten van dat klein beetje aandacht dat ik hen gaf. Na nog geen 5 minuten zaten er al verschillende kinderen rond mij om ook met hen te spelen. Er was bijvoorbeeld ook één kind dat de hele tijd aan het wenen was en het enige wat de begeleiding deed was op hem roepen dat hij stil moest zijn. Maar als ik gewoon naar hem toe ging en hem nog maar aanraakte, stopte hij onmiddellijk met wenen. Het deed mij dan ook veel pijn als we moesten vertrekken en hij opnieuw begon te wenen. Wat mij nog raakte, was het feit dat er een jongen was die met zijn been was vast gebonden aan zijn bed en dus amper kon bewegen... Achteraf heb ik dit alles verteld aan mijn begeleidster en er een uitgebreid verslag over gemaakt. Zij was ook geshockt om te horen hoe het er daar aan toe gaat en heeft dit verslag doorgegeven aan de directeur (maar zij heeft er nog altijd niets mee gedaan...).
Ik ben er zeker van dat er nog dingen zijn dat ik op mijn stage doe, maar kan er nu even niet meer op komen... In ieder geval; het is een zeer interessante stageplaats en ben er zeker van dat ik daar nog zeer veel ga leren!
Een interessant weetje; we zijn volop aan het plannen om hier (nadat ik terug ben) te gaan Skydiven in Rustenburg. Het is hier een stuk goedkoper om te skydiven en de uitzichten zijn prachtig. Nog iets om naar uit te kijken :) Foto's hiervan komen ook zeker nog op mijn blog!
Zo, dat was het alweer :) Het volgende bericht zal waarschijnlijk pas voor binnen 3 weken zijn, nadat ik terug ben van mijn 2 weken vakantie. Ik beloof dat er dan een zeer uitgebreid verslag volgt met foto's!!!
ik kwam net tot het besef dat het al even geleden is sinds mijn laatste bericht, dus is het nog maar eens tijd om een berichtje te posten :)
Ik heb er nog niet echt aan gedacht om een bericht op mijn blog te zetten omdat ik hier eigenlijk echt de tijd van mijn leven heb!!! Maar dat betekent natuurlijk niet dat ik België niet een beetje begin te missen... Ik geniet enorm van mijn tijd hier, maar begin iedereen toch ook wel te missen... Maar ik heb hier al een aantal fantastische mensen leren kennen, dus dat maakt veel goed :) Ik kom enorm goed overeen met iedereen hier in ons huisje en het voelt toch wel aan als een hechte familie.
Het eerste belangrijke nieuwe feitje is dat we EINDELIJK een auto hebben gekregen van de universiteit voor een zeer goedkoop prijsje. We mogen hem wel enkel in de week gebruiken, maar we zijn hier al zeer blij mee. Nu moeten we ons inkopen bijvoorbeeld niet meer doen op een ongelofelijk slechte fiets die volgens de universiteit nog in perfecte staat is... Dan komt er nog eens bij dat het afgelopen week een hele week veel heeft geregend en wij dus zeer blij waren dat we in ons autootje konden zitten :) Ze geven natuurlijk hun beste auto's niet aan de studenten, dus krijgen wij een auto die toch heel wat jaren achter de rug heeft. Maar we gaan niet klagen !!! Ikzelf heb al ook met de auto gereden en eigenlijk went het links rijden vrij snel. Ik ga nog moeten oppassen als ik terug in België met een auto moet rijden :)
Elke woensdag ga ik naar een school voor bijzonder onderwijs en elke keer geniet ik van deze dag :) Ik mag echt met de kinderen bezig zijn en daar geniet ik echt van! Ik had nog nooit zwarte kindjes met het syndroom van Down gezien, en op deze school zijn er toch wel redelijk veel. Echt leuk om te zien !!! Iedereen op deze school is fantastisch voor mij en ze helpen mij ongelofelijk bij het uitvoeren van mijn bachelorproef. Voor mijn bachelorproef moet ik interviews afnemen van ouders met een kind met autisme. Maar blijkbaar is het niet evident om deze ouders op de school te krijgen omdat vele ouders nogal ver wonen en niet het geld hebben om het openbaar vervoer te nemen. Daar had ik niet echt rekening mee gehouden, maar gelukkig krijg ik veel hulp van de leerkrachten. Waarschijnlijk zijn er ook ouders die geen Engels of Afrikaans spreken, maar alleen Tswana (één van 11 officiële talen in Zuid-Afrika). Veel kinderen op school spreken ook Tswana en dat is echt niet te verstaan... Maar men heeft al voorgesteld om één van de leerkrachten als tolk te laten optreden, dus ook daar helpen ze mij mee.
Een tijdje geleden is hier in Zuid-Afrika het proces gestart rond Oscar Pistorius en dat is hier een echte hype... Er is een apart kanaal opgericht op de televisie zodat ze het proces de hele dag door live kunnen uitzenden op tv. Ik vind het eigenlijk een beetje 'degoutant' om dit te zien en weiger dus ook om naar deze zender te kijken.
Zoals ik hier al eens kort vermeld heb, heeft het hier de afgelopen week ongelofelijk veel geregend en volgens mij was er elke dag één of meerdere onweders... De straten zijn hier niet op voorbereid en na een heftige regenbui lijkt de straat wel een zwembad... Maar hier in Potchefstroom valt het allemaal nog wel mee. In het noorden van Zuid-Afrika zijn er overstromingen geweest en zijn er al een aantal mensen gestorven ten gevolge van de overstromingen... Ze zeggen dat het in één week tijd meer heeft geregend dan het normaal in een maand regent. Maar het ziet er naar uit dat de regen achter ons is en dat het vanaf volgende week terug zonniger en droger wordt. Daar kijkt iedereen hard naar uit!
De afgelopen 2 weekends ben ik naar een plaatselijke pub/dancing geweest en daar heb ik mij enorm hard geamuseerd. Het geweldige hier in Zuid-Afrika is dat elke jongen ongelofelijk goed kan 'langarm dansen'. Inderdaad; langarm dansen. Je moet je voorstellen dat je in een dancing staat en dat er ineens allemaal mensen rondom jou beginnen te stijldansen op een nummer als 'Summer of '69' of 'Walking on sunshine'. Het is echt geweldig om te zien en niet voor te stellen in België. Hier in Zuid-Afrika zijn de meeste jongens enorm gespierd; maar vaak zijn dat diegenen die het beste kunnen dansen. Elke jongen moet hier gewoon kunnen 'langarm dansen', anders ben je een loser :) Ikzelf heb ook al een paar keer 'gelangarmdanst' en het is echt leuk. Echt iets om te introduceren in België!!!
Zo, dit zijn een beetje de laatste nieuwtjes. Op mijn stage loopt alles heel goed en ik geniet er echt van. Het gaat er wel anders aan toe dan bij ons... Hier hebben de sociaal werkers een veel grotere 'caseload'; dat wil zeggen veel meer cliënten. De problematieken zijn hier ook totaal anders dan bij ons... Het valt hier toch op dat er heel wat kinderen zijn die geen ouders meer hebben en opgevoed worden door hun grootouders. Dat is hier een enorm probleem waar men weinig kan aan doen... Daarnaast wordt hier letterlijk alles opgeschreven; als er nog maar een kort telefoongesprek wordt gepleegd over iets onbelangrijk dan moet hier een 'procesnota' van worden opgeschreven zodat men een bewijs heeft dat men wel degelijk een telefoongesprek heeft gehad. Daarnaast kent is er niet geen sprake van dossiers op de computer en zit alles nog in een papieren dossier. Deze zitten meestal zeer chaotisch in elkaar en het is ongelofelijk moeilijk voor mij om iets terug te vinden... Maar voor de rest is het echt een geweldige stage en iedereen is zeer vriendelijk en lief voor mij! Binnenkort ga ik ook zelf interviews mogen uitvoeren en daar kijk ik enorm naar uit!
Zo, dat was het een beetje. De laatste nieuwtje vanuit Zuid-Afrika :)
Ik zal mijn best doen om volgende keer sneller een bericht op mijn blog te zetten!
De afgelopen week is een week om nooit te vergeten!!!
Afgelopen week was mijn stagebegeleidster vanuit België op bezoek in Zuid-Afrika en hebben we allerlei dingen bezocht.
Dinsdag heeft zij les gegeven aan de studenten sociaal werk van de Universiteit in Potchefstroom. Wij hebben deze les ook mee gevolgd. In de voormiddag ging het over België en het sociaal werk in België. In de namiddag ging het over mediatie bij kinderen. Ik ga hier niet teveel over vertellen, maar het was wel leuk om te zien hoe verbaasd de Zuid-Afrikaanse studenten waren over bepaalde dingen. Als je tijd hebt, moet je zeker eens het filmpje 'Belgium for dummies' bekijken. Een geniaal filmpje dat perfect weergeeft hoe België in elkaar zit en hoe complex België is!
Woensdag hebben we een beetje de toerist uitgehangen en zijn we naar Johannesburg gegaan. Daar hebben we eerst het constitutionele hof bezocht, dat vroeger een gevangenis was waar zowel blanken als zwarten hebben vastgezeten. Tot in de jaren '80 werden hier mensen op een onmenselijke manier behandeld. Dit bezoek heeft een indruk bij mij nagelaten. Je kon echt binnen gaan in de cellen waar de mensen sliepen en dat gaf mij toch wel even rillingen. Daarnaast waren de isoleercellen ook zeer indrukwekkend. Ongelofelijk hoe het mogelijk was dat mensen daar uren, dagen, weken en soms zelfs maanden in vast zaten... Nelson Mandela heeft een korte tijd in deze gevangenis gezeten vooraleer hij naar Robbeneiland werd overgeplaatst. Ook Ghandi heeft een tijd in deze gevangenis gezeten. We hebben heel wat informatie gekregen over hoe de gevangen behandeld werden en dat is amper met woorden te omschrijven... Ronduit verschrikkelijk...
In de namiddag hebben we een bezoek gebracht aan het Apartheidsmuseum. Ook dit was een zeer interessant bezoek. Het was zeer boeiend om te zien hoe de apartheid precies tot stand is gekomen en hoe ongelofelijk moeilijk de weg is geweest naar de afschaffing van de apartheid... Nelson Mandela kon natuurlijk niet ontbreken en naar aanleiding van zijn dood was er een tijdelijke tentoonstelling over Mandela. Voor mij is er geen groter persoon dan Nelson Mandela...
's Avonds hebben we geslapen in een B&B. Deze zag er onmiddellijk geweldig uit en ik heb dan ook fantastisch geslapen. 's Morgens kregen we een uitgebreid ontbijt met onder andere vers gebakken brood. Geen betere manier om de dag te beginnen :)
Donderdag hebben we eerst een bezoek gebracht aan een andere campus van de North West University. Daar werden we hartelijk ontvangen en hebben we eerst een rondleiding gekregen op de campus zelf. Het geweldige aan deze campus is dat er heel wat dieren rond lopen op deze campus; onder andere 'springbokies'. Deze dieren lijken op een klein hert en kunnen ongelofelijk hoog springen.
Daarna zijn we naar een kindertehuis gereden. Kindertehuizen komen zeer veel voor in Zuid-Afrika. Heel wat kinderen zijn wees, en HIV heeft hier jammer genoeg veel mee te maken. Daarnaast zijn er ook veel kinderen die wel nog ouders hebben, maar die toch uit huis worden geplaatst doordat de omstandigheden te erbarmelijk zijn (mishandeling, verwaarlozing,...). 1 van de belangrijkste taken van een sociaal werker in Zuid-Afrika is kinderen uit huis plaatsen. De eerste optie is altijd op zoek gaan naar een pleeggezin, maar als dit niet mogelijk is worden de kinderen in een kindertehuis geplaatst. Het is wel geweldig om te zien hoe de kinderen hier opgevangen worden en liefde krijgen van al het personeel. Eerst kregen we uitleg over het tehuis en daarna kregen we een korte rondleiding. Tijdens deze rondleiding hebben we heel wat kinderen gezien en werden we verwelkomd door deze kinderen met zang en dans. Ik was verbaasd om deze kinderen het Zuid-Afrikaanse volkslied te zien zingen uit volle borst met het hand op het hart. Dat kunnen wij ons niet voorstellen in België... De Zuid-Afrikanen zijn enorm trots op hun land.
In de namiddag hebben we een organisatie bezocht in een township waar ongeveer 10.000 zwarten wonen. Toen we daar aankwamen werden we onmiddellijk verrast door een stoet van vrouwen in traditionele klederdracht die ons als zingend en dansend naar de organisatie begeleiden. Wat een geweldige verwelkoming!!! Voor een filmpje hiervan; check zeker mijn facebook :) Eerst kregen we een traditionele Zuid-Afrikaanse maaltijd, bereidt door een aantal vrouwen uit het township; 'shakalaka' (iets met wortelen, ajuin en mayonaise), een stoofpotje met kip, pap, spinazie en zelfgemaakt brood. Heerlijk!!! Na deze maaltijd hebben we uitgebreid uitleg gekregen over de organisatie; SAVF. SAVF is een vrouwenvereniging die allerlei dingen organiseert voor de vrouwen en kinderen in het township. Zo krijgen alle kinderen na school een warme maaltijd, omdat dit vaak de enige volwaardige maaltijd is die ze krijgen op een dag... Elke sociaal werker in de organisatie is verantwoordelijk voor een aantal gezinnen en men brengt elke week een bezoekje om te kijken of alles goed loopt. Daarnaast wordt er ook naschoolse opvang gegeven, worden er allerlei activiteiten georganiseerd voor de kinderen in de vakanties, worden er projecten georganiseerd voor de moeders zodat zij een vaardigheid kunnen aanleren om op die manier geld te verdienen. Daarnaast werden er bijvoorbeeld ook nieuwe toiletten geplaatst zodat de kinderen op een propere toilet hun behoefte kunnen doen. Werkelijk een prachtige organisatie die zeer belangrijk werk levert!!! Als laatste hebben we ook een bezoek mogen brengen aan één van de vele 'shack' waar de mensen in wonen. Ongelofelijk hoe de mensen hier moeten leven... Dit heeft mij weer even met beide voeten op de grond gebracht...
Vrijdag zijn we naar de 3e en laatste campus geweest van North West University. Op deze campus zijn alleen maar zwarte studenten, dus je kan je wel voorstellen dat wij nogal opvielen :)
Daarna zijn we nog naar een tehuis voor zwarte ouderen gegaan. Dit tehuis is opgericht door één dame die ongelofelijk veel wilskracht kent en veel belang hecht aan haar geloof. Het tehuis is nog niet helemaal klaar, omdat er te weinig geld is... Er is wel al een groot deel dat wel klaar is en daar verblijven ongeveer 70 ouderen. Zoals ik al zei, is dit een tehuis voor zwarten. Dit is één van de enige tehuizen voor zwarten, omdat zo'n tehuis vroeger werd gezien als iets voor blanken. Het is niet zoals bij ons in België, maar het zag er zeker dik in orde uit!
Deze fantastische week hebben we natuurlijk op een traditionele manier afgesloten met een Zuid-Afrikaanse 'braai'.
Zo, dat was mijn week een beetje :) Zoals je het kan lezen, was het een fantastische week vol met ongelofelijke ervaringen!
Vandaag (zaterdag) is een dag om even te bekomen van de drukke week en om ook enkele dingen in orde te brengen. Zaterdag is bijvoorbeeld 'wasdag', aangezien ik nu mijn was zelf moet doen :) Tot nu toe is er niets verkleurd of gekrompen, dus dat is al een hele prestatie :)
Morgen gaan we naar een 'lion farm', dus daar zullen zeker nog foto's van volgen!
ik weet dat het even geleden is, maar hier ben ik weer met een nieuw berichtje vanuit Zuid-Afrika :)
Nu moet ik even nadenken over wat er allemaal gebeurd is de afgelopen dagen... In het weekend hebben we eigenlijk niet veel gedaan... Het plan was om naar een 'lion farm' te gaan, maar we waren te laat om te bellen en daarom is dit niet kunnen doorgaan. Daarom gaan we proberen om dit komende zondag zeker te doen :) Vrijdag hebben we alweer een echte 'braai' gehouden, en dat is altijd zeer gezellig!
Zaterdag zijn we even gaan fietsen naar de campus en hebben we inkopen gedaan. Zondag heb ik me bezig gehouden met schoolwerk :)
Maandag (gisteren) daarentegen was een zeer drukke en bewogen dag! In de voormiddag zijn we naar Ikagen gegaan. Het beeld dat je hebt over een sloppenwijk, wel dat was het helemaal. Ik heb geen foto's getrokken uit respect, maar om even het beeld te scheppen; zo ver je kon kijken alleen maar hutten bestaande uit golven platen... Je moet je voorstellen dat het dan ook nog eens temperaturen van meer dan 30 graden zijn, dus zo'n hutje is bijna een sauna... Ongelofelijk om te zien... We hebben hier een organisatie bezocht; Mosaic; die prachtig werk doet met de mensen die in Ikagen wonen. Ze bouwen onder andere huisjes voor gezinnen met 2 of meer pleegkinderen. De mensen betalen wel een klein bedrag per maand huur, omdat men hen niet afhankelijk wil maken... Daarnaast organiseren ze ook naschoolse opvang en geeft men onder andere huiswerkbegeleiding en Engelse lessen aan de kinderen. Dit gebeurt bijna allemaal door vrijwilligers. Daarnaast probeert men de mensen ook werk te geven en bieden ze de vrouwen aan om te koken, te naaien,... Dit wordt dan verkocht in een winkeltje en op deze manier verdienen deze mensen toch een degelijk inkomen. Hartverwarmend om te zien! Natuurlijk zijn we het winkeltje even binnen gegaan en heb ik zelfgemaakte limonade en koekjes gekocht :)
Daarna zijn we naar een prachtig kindertehuis gegaan. Hier worden meer dan 200 kinderen opgevangen die geen ouders meer hebben, of die thuis niet meer terecht kunnen. Ze leveren prachtig werk en stimuleren de educatie enorm. Voor hen is dat het belangrijkste om heb een betere toekomst aan te bieden.
Last but not least zijn we naar een soort gemeenschap gegaan, waar enkel blanke arme mensen wonen. Dit was hallucinant om te zien... Allemaal blanke mensen in kamertjes niet groter dan mijn kot. Alleen was het veel smeriger en woonden men daar vaak met een heel gezin... Dit heeft mij toch even aan het denken gezet... Dit gaf mij een heel ander beeld dan ik had verwacht van Zuid-Afrika en ben enorm blij dat ik ook deze kant van Zuid-Afrika heb gezien! De persoon die deze gemeenschap zelf heeft opgericht is een blanke en zeer gelovige vrouw. Ze vertelde dat ze gewoon bidden voor alles en dat dan alles naar hen komt. Ze vragen niets... Als ze iets willen, zorgt de Heer ervoor dat ze het krijgen... Ook dit vond ik een beetje vreemd om te horen... Maar heb zeker respect voor deze vrouw, want ze doet wat volgens haar goed is!
Om de dag goed af te sluiten zijn we naar een rugby wedstrijd gegaan, en dit was enorm leuk om te ervaren. Geweldig om te zien wat een spektakel dit was en de sfeer was echt geweldig! Je kan zien dat rugby echt leeft in Zuid-Afrika! Jammer genoeg heeft onze universiteit wel verloren...
Dan een andere kwestie... Internet is hier blijkbaar niet zo makkelijk en het duurt nu al 2 weken en nog steeds geen wifi in ons huis... Gelukkig heb ik mezelf een modem gekocht waar ik altijd geld kan opzetten en op deze manier kan ik altijd op internet. Het heeft mij wat geld gekost, maar ben ongelofelijk blij dat ik het heb... Het valt heel goed mee qua prijs... Ik heb er ongeveer 7 euro opgezet en daarmee heb ik 2 weken op internet gekund, dus dat valt goed mee... Ben alvast blij dat ik tenminste op internet kan, want mijn huisgenoten beginnen zeer gefrustreerd te geraken over het feit dat er maar geen wifi komt... Er is ons beloofd dat ze ermee bezig zijn en we gaan dus de komende dagen afwachten... In ieder geval, voor mij is er niet echt een probleem :)
De komende dagen zullen ook zeker druk worden, maar ik kijk er wel naar uit! We gaan naar Johannesburg en we gaan daar onder andere een bezoek brengen aan het Apartheidsmuseum. Daarnaast gaan we donderdag en vrijdag nog allerlei organisaties bezoeken, dus het wordt een zeer interessante week! Het zal dus pas ten vroegste zaterdag of zondag zijn dat ik terug een berichtje post, maar nu zijn jullie weer allemaal mee met mijn avonturen in Zuid-Afrika :) Voor de rest loopt alles zeer goed; op mijn stageplaats is iedereen ongelofelijk vriendelijk en ik voel mij daar echt thuis! Daarnaast is het hier nog altijd prachtig weer; de zon schijnt de hele dag en temperaturen liggen rond de 30 graden :) Meer moet een mens niet hebben!!! Wacht maar; in juni kom ik terug met een prachtig bruin kleurtje :) Dit is nu al duidelijk aanwezig :)
