Eens door de vervelende/moeilijke/vreemde trek/schuifdeur gekomen, merk ik dat ik de enige ben die nog geen plaats heeft. Dus er zit niets anders op, ik moet bij iemand anders zitten. Als je door de gangen loopt kijken de mensen je aan (alsjeblieft, laat hem doorlopen, ik wil veel plaats). De druk wordt groter en groter, de trein vertrekt namelijk al. Na zoveel aangenaam ogende mensen gepasseerd te zijn, bezwijk je onder de stress en ga je naast het lelijkste, dikste, meest stinkend wijf van de hele trein zitten. Natuurlijk, hier kan ik niet over zagen, dit is m'n eigen fout.
Maar hetgeen nu gebeurt, nu iedereen gesetteld is, is hetgeen waar ik over zou willen bloggen.
Er zijn een aantal categorieën van mensen op de trein, ik zal ze hieronder rangschikken van 'totaal niet vervelend' tot 'hoogst vervelend'
1. Oude mannen: Deze zitten braaf, rustig, op hun gemak de krant te lezen en bewegen zo goed als niet, en maken nog minder lawaai.
2. Oude vrouwen: Ook deze zitten (schijnbaar) braaf, rustig, op hun gemak. Maar als je goed kijkt zie je de onzekerheid van: ik wil zo weinig mogelijk mensen ambeteren, ik wil niemand tot last zijn.
3. Eenzame jonge vrouwen: Deze trekken zich van niets of niemand iets aan, en wensen zo weinig mogelijk oogcontact met de rest van de trein.
4. Mannen: Deze zitten zo normaal mogelijk en gedragen zich ook zo, maar maken (onbewust) verschrikkelijk vervelende geluiden, zoals luid ademen.
5. Oude mensen: Als deze met een 4-tal zijn, kwetteren ze heel de trein samen. Waarschijnlijk omdat ze al lichtjes doof worden, praten ze zoveel luider.
6. Jonge vrouwen: Als deze met een 4-tal zijn, lachen ze heel de trein samen met een zo vervelende mogelijke lach. + soms te diep doordringende parfum
en ten laatste, op een eenzame hoogte:
7. Noord-Franse/Waalse jongetjes tussen de 8 en 16 jaar: Deze zitten blijkbaar niet op hun gemak, als ze niet omringd zijn door hun franse hip hop muziek.
Maar in plaats van een iPod/MP3-speler te kopen zoals iedereen, leggen ze hun mobiele telefoons op het tafeltje, met zo luid mogelijk hun eigen muziek.
Verschrikkelijk! Afschaffen die handel!
Iedere ochtend, als ik mij opnieuw zot enerveer aan zo'n kereltje heb ik zin om er naar toe te gaan, hun GSM te pakken en zo snel mogelijk door het venster gooien.
Liefst nog met die kereltjes er allemaal bij.
Zo ben ik voor een onderscheid van wagons per leeftijd. Zou dit niet ideaal zijn? Zo stoort niemand zich aan elkaar, omdat iedereen hetzelfde doet.
Het leven van de pendelaar zou zoveel mooier zijn...

Bij deze: de categorieën van mensen op de trein. Als U zich in 1 van deze herkent, is dit heel normaal. Maar als je ooit ziet dat ik in dezelfde trein zit al jij, probeer dan zo geruisloos mogelijk de rit te voltooien.