Vandaag moesten we een thema zoeken voor ons project. Ik heb racisme gekozen want het is een makkelijk onderwerp. Tewijl de hele klas aan het opletten waren, was ik aan het chatten en op netlog. Ik heb een aantal sites gezocht voor myn project en de dag is voorby
KFC Germinal Beerschot Antwerpen is een Belgischevoetbalclub uit Antwerpen, die uitkomt in de Eerste Klasse. Germinal Beerschot ontstond in 1999 door een fusie van Germinal Ekeren en de vroegere topper Beerschot VAC. De fusieclub draagt het stamnummer 3530 van Germinal Ekeren, en is dus de voortzetting van deze club. De hoofdsponsor is de fastfoodketen Quick, waarmee het contract loopt tot 2012.
Germinal Ekeren werd in Ekeren opgericht in 1920 als FC Germinal Ekeren. De club speelde in geel-rode uitrusting, en had als thuisbasis het stadion Veltwijckpark. Germinal was de zevende maand van de Franse Kalender, toen een symbool van de socialistische beweging. Van 1920 tot 1940 trad de club aan in de kampioenschappen van de Socialistische Voetbalbond; van 1940 tot 1942 in die van de Vlaamsche Voetbalbond. In 1942 maakte men uiteindelijke de overstap vanuit deze amateurbonden naar en werd men lid van de KBVB als FC Germinal Ekeren. De club kreeg stamnummer 3530 toegekend. In 1952 kwam de club voor het eerst uit in de nationale vierde klasse, waar het twee seizoen bleef. In 1960 kon de club opnieuw een seizoen in deze reeks aantreden. In 1971 kreeg het koninklijke titel, en werd KFC Germinal Ekeren. In de jaren 80 zou de club uiteindelijk promoveren van provinciaal voetbal tot Europees voetbal. Van 1981 tot 1984 speelde de ploeg in Vierde, van 1984 tot 1988 in Derde, in het seizoen 1988/89 in Tweede en vanaf 1989 in de hoogste nationale afdeling, de Eerste Klasse. In 1991 eindigde de ploeg vijfde, en kwalificeerde zich zo voor Europees voetbal in 1991/92 en speelde één ronde tegen Celtic (2-0 in Glasgow, 1-1 thuis). In 1995 kon Ekeren na een zesde plaats zich voor Intertotovoetbal plaatsen, maar kon zich niet voor de tweede ronde plaatsen. In 1996 eindigde Ekeren derde, en verdiende zo weer een ticket voor de UEFA Cup, maar werd daar door Grazer AK uitgeschakeld na een 3-1 thuis en 0-2 nederlaag uit. In 1997 behaalde Ekeren de Beker van België, dit leverde ook deelname aan de Beker voor Bekerwinnaars op het volgende seizoen. Daar verloor Ekeren in de tweede ronde van VfB Stuttgart na een winst tegen Crvena Zvezda. Opnieuw werd Ekeren in de Belgische competitie derde zodat de ploeg in 1998/99 weer Uefa Cup kon spelen. Na een winst in voorronde tegen FK Sarajevo werd het team door Servette FC in de kwalificatieronde uitgeschakeld.
Germinal Ekeren kreeg echter problemen met zijn stadion. Binnenkort zou een licentie nodig zijn om nog in eerste of tweede klasse te mogen voetballen. Daarvoor moest het stadion uitgebreid worden. Enkele buurtbewoners vonden echter dat het stadion hinder opleverde en voor een stuk op natuurgebied lag. Ze stapten naar de rechtbank. Uitbreiden was op termijn onmogelijk. Als oplossing vond men een samengaan met Beerschot VAC, dat in financiële moeilijkheden verkeerde. De fusie werd bekrachtigd in januari 1999: Germinal Ekeren veranderde zijn statuten en werd op vraag van Ajax Amsterdam, een beursgenoteerd bedrijf en minderheidsaandeelhouder, een NV. De naam veranderde in K.F.C. Germinal Beerschot Antwerpen en de club ging op het Antwerpse Kiel spelen. Beerschot VAC speelde zijn laatste wedstrijd op 9 mei 1999 en stamnummer 13 hield op te bestaan.
Zie het artikel Beerschot VAC voor een uitgebreide geschiedenis van Beerschot
Beerschot was een club die in 1900 was aangesloten bij de voetbalbond, later stamnummer 13 kreeg. De club speelde in paars-wit in het Olympisch stadion. De club speelde decennia lang onafgebroken in de hoogste afdeling. Voor de Tweede Wereldoorlog haalde club 7 landstitels, later zouden enkel nog twee Belgische Bekers volgen. Na enkele moeilijke jaren met financiële problemen zou de club in 1999 tenslotte de fusie met Germinal Ekeren aangaan en verdwijnen.
In 1999 gingen Beerschot VAC en Germinal Ekeren samen in de fusieclub Germinal Beerschot Antwerpen. De club behield het stamnummer van Germinal Ekeren, om zo in eerste klasse te kunnen blijven aantreden, maar ging in het stadion van Beerschot spelen. Het stamnummer van Beerschot werd geschrapt, waardoor de nieuwe fusieclub geen aanspraken kan maken op het palmares van Beerschot. De clubkleuren werden paars-wit van Beerschot, met geel-rode bandjes die naar Ekeren verwezen.
De beginjaren van de fusieclub waren ook gekenmerkt door de participatie die Ajax Amsterdam in de club had genomen. De aanvankelijke minderheidsparticipatie (30%) werd na twee jaar zelfs opgedreven tot een meerderheidsparticipatie. Vooral op het niveau van de jeugdwerking zou deze samenwerking gevolgen hebben: jeugdspelers zoals Tom De Mul, Thomas Vermaelen en Jan Vertonghen zouden later de overstap van Germinal Beerschot naar Ajax Amsterdam maken. Sportief en financieel liep de samenwerking iets minder. Ondanks het aantrekken van coryfeeën zoals Franky Van der Elst - hoofdtrainer tijdens de eerste vier seizoenen - en Marc Degryse kon de fusieclub tijdens de eerste jaren slechts aanspraak maken op een rol in de middenmoot. De enige uitschieters waren enkele overwinningen tegen Belgische topclubs en twee halve finales van de Beker van België. Aan de samenwerking met Ajax Amsterdam zou na een viertal jaren een einde komen, toen de groep rond Jos Verhaegen de club weer in handen nam.
In 2005 won Germinal Beerschot onder trainer Marc Brys de Beker van België - tot op vandaag de enige trofee die de club na de fusie kon veroveren - na een 2-1 overwinning tegen landskampioen Club Brugge. Doelpuntenmakers waren Karel Snoeckx en Kris De Wree. Dankzij deze overwinning was de Antwerpse eersteklasser geplaatst voor de eerste ronde van de UEFA beker, waarin het na strafschoppen uitgeschakeld zou worden door Olympique Marseille nadat beide wedstrijden op 0-0 waren geëindigd. Datzelfde seizoen 2005-06 werd trainer Marc Brys na zeven speeldagen (met een 4 op 21) ontslagen, meteen het eerste ontslag van een eersteklassetrainer dat seizoen. Brys werd opgevolgd door Jos Daerden, die de club in extremis naar de zesde plaats in de eindstand loodste. Het contract van Daerden werd op het einde van het seizoen echter niet verlengd wegens onenigheden met het bestuur. Voor het seizoen 2006-2007 werd tacticus Marc Brys weer binnengehaald als trainer; ook dat seizoen zou de fusieclub op een (gedeelde) zesde plaats eindigen. Brys werd na het seizoen 2006-2007 vervangen door Harm van Veldhoven.
Mede door de doorbraak van spelers zoals François Sterchele, Hernan Losada, Gustavo Colman, Kenny Steppe en Ederson Tormena leek Germinal Beerschot onder trainer van Veldhoven met technisch voetbal haar geleidelijke opgang naar de subtop voorzichtig verder te zetten. Hoogtepunten waren hierbij een reeks van negen opeenvolgende overwinningen - een evenaring van het clubrecord van het vroegere Beerschot - tijdens het seizoen 2007-08 en een vijfde plaats in het eindklassement van datzelfde seizoen.
De seizoenstart 2008-09 verliep echter zeer moeizaam, met een uitschakeling in de tweede voorronde van de Intertoto Cup tegen het bescheiden Neftchi Bakoe en een schamele 8 op 33 in de competitie. Toen de Antwerpse eersteklasser in de 1/32ste finales van de Beker van België kansloos werd uitgeschakeld door de derdeklasser Racing Mechelen, nam trainer Harm van Veldhoven zelf ontslag op 13 november 2008. Hij werd daags na zijn ontslag opgevolgd door voormalig Belgisch bondscoachAimé Anthuenis, voordien ook technisch directeur van Germinal Beerschot.
Zie het artikel Beerschot VAC voor het palmares van Beerschot VAC (stamnummer 13)
Germinal Beerschot draagt het stamnummer 3530 van Germinal Ekeren, en is zo eigenlijk de voortzetting van deze club. De fusieclub kan geen aanspraak maken op de erelijst van Beerschot VAC.
Real Madrid Club de Fútbol is een Spaansevoetbalclub uit Madrid. De club werd opgericht op 6 maart1902 als "Sociedaad Madrid FC". In het dagelijks taalgebruik wordt de naam van de club meestal afgekort tot Real Madrid. Het is de meest succesvolle club uit het Spaanse voetbal en werd zelfs door de FIFA benoemd als de beste voetbalclub van de 20e eeuw.[1]
De club heeft vele bijnamen zoals Los Blancos en Los Merengues. Real Madrid werd koninklijk of Real in 1920 en kregen deze titel van Alfons XIII. De club speelt zijn thuiswedstrijden in het Estadio Santiago Bernabéu.
De club telt ook verschillende rivalen waarvan de meest opmerkelijke het CatalaanseFC Barcelona is. De wedstrijden tussen beide clubs staan bekend als de Derby van het Heelal, El Clásico. Real Madrid is 's werelds rijkste club ( 351 miljoen) en de tweede meest waardevolle club ter wereld ( 950 miljoen).[3][4]
In 1920 veranderde de naam van de club naar Real Madrid nadat koning Alfons XIII hen met de titel "Real" (Spaans: koninklijk) benoemde.[6]
In 1929 vond het eerste seizoen van de Primera División plaats. Gedurende het gehele seizoen stond Real Madrid aan de leiding, tot ze in de laatste wedstrijd verloren van Athletic Bilbao. Dit verlies bracht hen in eindklassement op 1 punt van kampioen FC Barcelona.[7] De eerste keer dat Real Madrid kampioen werd was pas in het seizoen 1931/1932. Ook het jaar daarna werd Real Madrid kampioen en was daarmee de eerste club die het kampioenschap 2 keer won.[8]
Santiago Bernabéu Yeste werd manager van het team in 1945.[9] Onder zijn beleid werd het Estadio Santiago Bernabéu gebouwd. Hij maakte van Real Madrid de eerste multinationale club.[10] Bernabéu maakte ook deel uit van de oprichting van UEFA Champions League. Onder het beleid van Bernabéu werd Real Madrid een belangrijke club in het Spaanse en Europese voetbal. In de periode 1956-1960 won Real Madrid 5x op rij de UEFA Champions League.
In de jaren '70 werd Real Madrid 5x Spaans kampioen en wonnen ze 3x de Copa del Rey. In 1971 bereikten ze voor het eerst de finale van de Europacup II, maar verloren deze van Chelsea FC met 2-1.[11] Op 2 juni1978 stierf Bernabéu terwijl het wereldkampioenschap voetbal werd gespeeld te Argentinië.[12] Reeds het jaar daarna organiseerde de club de "Trofeo Santiago Bernabéu".
Spelers van Real Madrid vieren de winst van de Supercopa 2008.
Op het einde van de jaren '80 had Real Madrid een van de beste teams in Spanje en Europa waardoor ze 2x de UEFA cup wonnen, 5x de Primera División op rij, 1 Copa del Rey en 3x de Supercopa.[13]
Pas in 2007 kon Real Madrid, na een periode van 4 jaar, terug Spaans kampioen worden.[14] Ook in het seizoen 2007/08 werd Real Madrid kampioen. Dit was de eerste maal in 18 jaar dat ze deze titel nog eens 2 keer achter elkaar wonnen.[15] De eerste titel werd behaald door Fabio Capello, de huidige bondscoach van het Engelse nationale elftal, en Bernd Schuster volgde zijn voorbeeld in het daaropvolgende seizoen, maar op 9 december 2008 kreeg deze succesvolle coach alweer zijn ontslag wegens de mindere resultaten. Juande Ramos werd zijn opvolger.
Real Madrid draagt al sinds zijn ontstaan een wit tenue, met in zijn beginjaren een blauwe diagonale streep over het shirt.[16] Het gestreepte shirt werd vervangen door een volledige witte versie.[17] Op 23 november1947, in een wedstrijd tegen Atlético Madrid, werd Real Madrid het eerste Spaanse team dat nummers droeg op hun shirts.
De traditionele uit-kleuren zijn volledig zwart of volledig paars. Sinds 1998 is Adidas het kledingmerk waarbij het tenue wordt gemaakt. Hun eerste shirtsponsor was Zanussi in 1982. Gedurende een lange periode (2002-2007) was Siemens de shirtsponor van Real Madrid, maar dit contract werd stopgezet na de economische problemen bij BenQ. Sinds 2007 is Bwin de nieuwe shirtsponsor.
Het thuisstadion van Real Madrid is het Estadio Santiago Bernabéu. Het werk van architecten Luis Alemany Soler en Manuel Muñoz Monasterio werd ingehuldigd op 14 december1947 met een wedstrijd tegen CF Belenenses. Het stadion heeft een capaciteit van 80.354 plaatsen.
Op 9 mei2006 werd het "Estadio Alfredo Di Stéfano"[21] ingehuldigd als nieuwe trainingsstadion voor Real Madrid. Dit stadion heeft een capaciteit van 5.000 plaatsen en is het thuisstadion van Real Madrid Castilla.
De Gouden Schoen (Frans: Soulier d'Or) is een trofee die sinds 1954 jaarlijks wordt uitgereikt aan de beste speler in de Belgischevoetbalcompetitie in het voorbije kalenderjaar. De winnaar is die speler die de meeste stemmen krijgt die zijn toegekend door sportjournalisten, bestuurslui van de Belgische voetbalbond, door enkele scheidsrechters en door vroegere winnaars van de Gouden Schoen.
Omdat een voetbalseizoen niet samenvalt met een kalenderjaar, zijn er twee stemrondes, een in juli na afloop van een seizoen, en een in december na de eerste helft van een nieuw seizoen. In januari van het volgend jaar worden de stemmen dan samengeteld en de winnaar van de Gouden Schoen bekendgemaakt.
Deze prijs is een organisatie van de krant Het Laatste Nieuws. Ze wordt beschouwd als de belangrijkste onderscheiding die een voetballer in de Belgische competitie kan krijgen. De huidige winnaar is de talentvolle middenvelder Axel Witsel van Standard Luik.
Paul Van Himst won de Gouden Schoen vier maal, wat nog steeds het record is. De eerste buitenlander die de trofee binnenhaalde was de NederlanderJohan Boskamp, in zijn uitstekende tweede seizoenshelft van het seizoen 1974/75, toen zijn club RWDM zijn enige en laatste landstitel behaalde. De enige buitenlander die de prijs meer dan één maal won is de ZweedPär Zetterberg.
.svg){kind=small}
