MOPPEREN
Door te mopperen geef je je onvrede te kennen met al wat je niet bevalt, hoewel je goed weet dat nooit alles kan zijn zoals je het zou willen.
Je wordt er chagrijnig van en ontstemt er anderen mee, je frustraties verdwijnen er niet door want door je gemopper verandert er niets. Kortom: er is niets positiefs mee te bereiken, en toch: ik kan het niet laten.
Vandaar dit schrijfsel.
TAAL EN TAALGEBRUIK
Geschreven of gesproken taal is het communicatiemiddel bij uitstek: mits het gebruik van een gemeenschapppelijke taal, een van de ontelbare als we dialecten als dusdanig meerekenen, kunnen we er anderen zowat alles mee duidelijk maken.
Talen die nog gebruikt worden zijn levende talen. En wat leeft is veranderlijk: het kan groeien en misgroeien, ziek worden en overwoekerd door parasieten, verloederen en doodgaan.
Al sprekend leer je je eigen taal, je moedertaal, je dialect, pas later leer je ze schrijven. Met vreemde talen is dat meestal andersom, en zo bekeken is de gemeenschappelijke standaard-taal dus ook een ietwat vreemde taal.
Aan de invloed van écht vreemde talen, ismen, is helaas niet te ontkomen, maar ondanks zekere voordelen, wordt je er niet gelukkiger van. Hij is niet beperkt tot het gebruik van bepaalde woorden, maar zowel de zinsbouw als de uitspraak, het leggen van accenten op kop, wordt erdoor beïnvloed. Het ergste ervan is nog dat hij in de hand gewerkt wordt via commerciële reclame en door mensen die zich als taalkundige opwerpen in de media.
Je voelt je niet meer thuis in je eigen biotoop.
KUNST EN KUNSTENAARS
Kunstenaars zijn mensen met een bijzondere kijk op hetgeen hen omringt, zij beschikken over vaardigheden om die visie over te brengen op de ervoor vatbare toeschouwer. Zij scheppen nieuwe werkelijkheden, zij het virtueel.
Zij trekken niet enkel de aandacht op de uiterlijke schoonheid van het onderwerp, de vormen, kleuren, klanken, woorden en ideeën, maar trachten ook de essentie ervan boven te halen.
Liefhebbers kunnen zich zodanig aangetrokken voelen tot een kunstwerk dat ze het willen bezitten, critici kunnen hen beïnvloeden tot kopen, en daar kunstenaars uiteraard ook niet van de hemelse dauw kunnen leven, zijn kopers welkom. Dan gaat geld een rol spelen, de waarde van het kunstwerk wordt onderwerp van discussie, bepaald als die in wezen is door irrationele factoren.
Een kunstwerk is zoveel waard als men wil geven om voor altijd van zijn willen schoonheid te kunnen genieten