WEDSTRIJD DOOR HET OOG VAN DE TRAINER

Na enkele nederlagen op een rij werd het stilletjes aan tijd om nog eens de 3 punten mee te nemen naar Wachtebeke.
Daar het om een uitwedstrijd ging was ik er als trainer toch wel gerust in want tot nu toe hebben we slechts 1 keer verloren op verplaatsing en iedereen weet heel goed hoe we verloren hebben op Doorslaar.
Djamal Buysse was geschorst en Davy Verschueren gekwetst aan de knie.
Koen De Vos (vorige week afwezig door werkomstandigheden) en Gunther Baudry (vorige week geschorst) kwamen terug in de selectie.
We hadden de ploeg wat herschikt waardoor het in het begin van de wedstrijd toch wel wat zoeken was.
Hardy was de betere ploeg maar verder dan enkele hoekschoppen kwamen ze niet tot de scheidsrechter na 15 minuten besloot om een handje toe te steken.
Een schouderduw van Koen De Vos op hun snelle spits werd bestraft met een strafschop.
Gelukkig voor ons werd de penalty net naast getrapt (gerechtigheid geschied).
Na enkele positiewissels kwamen we beter in de wedstrijd en de thuisdoelman moest op al zijn kunnen beroep doen op een trap van Kristof De Vos en een mooie actie van Tars belandde net naast.
Wachtebeke werd steeds beter en een lob van Bekaert op de paal werd in de rebound door Tars in doel verlengd waardoor het na 25 minuten 0-1 stond.
De thuisploeg was aangeslagen en Wachtebeke ging op zijn elan door.
Een mooie voorzet van Carlo Van den Bunder werd door Yuksel enig mooi in de verste hoek binnen geschoten, de thuisploeg stond erbij en keek ernaar.
Nog waren we niet tevreden en enkele minuten later werd een voorzet van Kristof De Vos door zijn broer Koen in doel gekopt, 0-3 na 35 minuten.
De thuisploeg had duidelijk meer problemen met het gladde veld dan een gretig Wachtebeke.
We waren heer en meester tot de scheidsrechter nog maar eens een cadeautje aan de thuisploeg gaf, een overtreding op Carlo werd bestraft met een fout tegen hem met als gevolg dat Hardy een tweede strafschop kreeg met daar bovenop een tweede gele kaart voor Carlo.
1-3 aan de rust maar we moesten wel met 10 verder.
Het vertrouwen bij ons was heel groot want iedereen wist dat we heel sterk bezig waren en dat we niet in de problemen mochten komen als iedereen zijn taak bleef doen.
Als iedereen scherp speelt sta je kort bij je man, je dekt ook kort en kan de wedstrijd vaak mee bepalen. Als de concentratie niet optimaal is kom je steeds te laat en moeten medespelers hiervoor boeten. Dit hebbben we de laatste tijd teveel meegemaakt en moesten we deze keer absoluut vermijden.
We begonnen heel scherp aan de tweede helft en Kristof Bekaert zette al meteen Kristof De Vos alleen voor doel. De thuisdoelman redde knap.
Hardy Waasmunster schoof een mannetje meer naar voor en na een uurtje spelen kregen we het moeilijk zonder dat we echt veel kansen weg gaven, er was steriele druk maar de plaatselijke spitsen zaten goed in de zak van onze verdedigers. Een formatie die wil winnen moet ook kunnen verdedigen en dat deden we perfect vandaag.
Achteraan zat het dus heel goed maar ook de middenvelders deden hun duit in het zakje want zij werkten zich te pletter om alle gaatjes die er stilletjes aan zaten te komen, te dichten en dit terwijl Ilya (ondertussen ingevallen van een leeggespeelde Kristof De Vos) en Kristof Bekaert voorin af en toe voor het nodige gevaar zorgden. Ieder elftal heeft pianosjouwers en pianospelers nodig en die konden we allen goed gebruiken.
Toen 15 minuten voor tijd Bart Creve ook nog rood kreeg voor vrijwillig handspel moesten we nog een kwartier met 10 verder.
Adikti kwam centraal achterin en voorin vervingen we een moegestreden Bekaert voor Boudry.
Verder dan wat hoge ballen voor doel kwam de thuisploeg niet meer en een moedig Wachtebeke speeldde de match rustig uit.
Na het laatse fluitsignaal barstte een feestje los want na 4 weken zonder winst hadden we eindelijk nog eens de 3 punten vast.
Ik was blij met de winst maar het was vooral de manier waarop die mij erg tevreden stemde.