We zijn er mee gekomen en we zijn er straks ook weer mee
weg. Zijne majesteit de zon zat en zit nog steeds bij ons op de bus. Wedden dat
de skiërs er straks een beetje gekleurd en gebronsd uitspringen op school. Onze
zogeheten gevorderden hebben het hele skigebied afgeroetsjt. Ze kennen de
wondermooie omgeving intussen als hun broekzak en weten elk bultje liggen. Maar
ook de vroegere beginners, ondertussen ook bevorderd en gebrevetteerd tot
gevorderden (zie hun skidiploma) zwermden vandaag naar alle windrichtingen uit.
Wedden dat het thuisfront straks ontzettend veel plezier aan hun fantastische
verhalen zal beleven. Zo, we gaan er stilaan mee stoppen, want er staat
vanavond nog een formidabele afscheidsfuif op het programma, waarin onze kids
hun talenten nog op een ander gebied kunnen tonen.
Samengevat: Het was een formidabele vakantie en jullie
lievelingen hebben zich op en naast de piste weer perfect gedragen. Het was
voor ons, de begeleiders, een voorrecht om hen hier een week te vergezellen. Ze
waren een voorbeeld voor de Oostenrijkse, Duitse, Nederlandse, Tsjechische, en
alom vertegenwoordigde Engelse scholen. Dit was de laatste blog. We hopen nu
nog op een voorspoedige terugreis en een blij weerzien op de vismarkt, ergens
omstreeks middernacht, als er geen fileproblemen zijn.
Tschüss, vanwege de kids en begeleiders
Chris, Kris, Hanne, Tinneke, Michel, Dirk, Jan, Jos en Piet
Wakker geworden met een enorme kater, want toen we bij het krieken van de dag uit het raam keken, registreerden we tot onze grote ontsteltenis een grijze en mistige omgeving op ons netvlies. Zou de zon dan toch halsoverkop met Sunjets.be op vakantie vertrokken zijn? Maar neen, hoor. Amper een uurtje later klommen we al met de stoeltjeslift boven de grijze en mistige massa uit en bevonden we ons opnieuw in het paradijs waar we al de hele week een patent op hebben: een stralend en wondermooi berglandschap met witte toppen en een staalblauwe lucht. Reken maar dat we er vandaag weer een ferme lap op gegeven hebben. Overal langs Oostenrijkse bergwegen, kwam je een horde enthousiaste piustieners tegen. Van Annaberg tot de Zwieselalm, van de Hornspitz tot in Russbach am Pass Geschuss. Bartje, speciaal voor jou: Es mist je (en jouw cd'tjes) en wij ook wel een beetje (veel). Maar zoals reeds gezegd, ons Tinneke heeft jouw taak als computerspecialist en lolbroek met verve overgenomen. En iedereen blijft ook maar naar de Gerd vragen, de skimonitrices op kop. Voor jullie blijft in de toekomst altijd een plaatsje gereserveerd, binkies. Ook leuk is dat onze scholieren de begeleiders hier altijd met de voornaam mogen noemen. "Kris, krijg ik een beetje zalf voor mijn dikke teen?" "Jos, hoe laat eten we?" "Hanne, ga jij op de afscheidsfuif een keertje met mij dansen?" Enzovoort. Dat gaat straks weer even wennen worden op school. Want hier zijn we allemaal één grote familie. De leraars zijn in Gosau de plaatsvervangende ouders en grootouders, grote broers en zussen van jullie kids. Die beseffen het maar al te goed en ze genieten er echt van. Buiten wat builen, schrammen en een kuchje is er gelukkig ook niets vervelends te melden. Dat willen we morgen op de laatste skidag, de tijd vliegt razendsnel, ook zo houden. Vanavond zijn we nog gaan rodelen, dat is op een verlichte piste met tweeën op een slee, kraaiend van de pret een berg afroetsjen. En of het een succes was!!!!!
En laat dat nu toevallig de locatie zijn waar een vrolijke bende hartstikke leuke Belgen dé vakantie van (hun weliswaar nog piepjonge) leven beleven. Skidag drie zit erop, iedereen is al met de stoeltjeslift, pannenkoekenlift of ankerlift naar het walhalla van de bergen getrokken. Het panoramazicht vanop de Hornspitz is ongelooflijk mooi, de witbesneeuwde toppen van de Alpenreuzen tonen ons hoe nietig de mens eigenlijk is in vergelijking met de krachten van de natuur. Lyrisch, hé. Maar niet alleen de begeleiders, ook jullie kinderen, vrienden en vriendinnetjes, bergbokjes en - geitjes denken er zo over. En als ze in die oogverblindende omgeving al eens een tuimelperte maken, staan ons ma en ons moeke (alias Chris en Kris) altijd klaar met een wondermiddel om de kleine kwaaltjes, kneuzingetjes of 'last van flauwen tyfus' (want dat komt, hoe zeldzaam ook, ook wel eens voor)onmiddellijk te genezen en te helen. Om het met de eigen woorden van jullie en onze kinderen te zeggen "we hebben ons vandaag rot geamuseerd". En deze dag is warempel nog niet eens voorbij. Vanavond staat er een uitdagingsspel op het programma (casino voor de kenners) waarmee een hoop fictief (of wat dachten jullie?) geld te verdienen valt. Benieuwd wie hier de hoofdvogel gaat afschieten. Maar daarover morgen meer... of niet? Wij houden er nu alleszins mee op en we zijn morgen weer op de afspraak. En hebben jullie vanop het thuisfront leuke nieuwtjes of berichtjes voor de skiërs, reageer dan bliksemsnel op deze blog en wij zeggen het voort. Bis Morgen, schuss.
Het begeleidingsteam
A prosper, ons onvolprezen Tinneke volgt nog met leuke foto's. Een echte aanwinst, die griet. Men zegge het voort op het college.
Vergeef me deze Duitse ouverture van ons Oostenrijks avontuur, maar we kunnen er echt niet omheen. In het verleden hadden we al veel mooie dagen in Gosau, maar in dit topjaar is de zon hier met geen sneeuwkanonnen weg te houden. Elke ochtend worden we wakker onder een stralende hemel, de voorbode van een volgende fantastische dag. Het goede nieuws is verder dat er nu geen sprake meer is van 'gevorderden' en 'beginners'. Iedereen van ons gezelschap heeft intussen een skipas en die krijg je pas indien je als een sierlijke hinde van de bergen kan springen, jumpen of... glijden. Met andere woorden, al jullie kids hebben geproefd van het echte werk en dat gaan ze de volgende dagen nog véél meer doen. Dus vaarwel Brumsiland (beginnersoord), waar een horde Engelsen elkaar in alle maten en gewichten onderuit proberen te skiën, hallo Bergen, hallo droomlandschap (een lust voor het oog van onwetende Belgjes), hallo plezier en vertier, hallo hemel. Maar het allerbeste nieuws is nog dat er behalve van blauwe plekjes en verwaarloosbare schrammetjes of sporadische kuchjes geen blessures of ziektes te betreuren zijn. Iedereen is very alive and kicking en, we menen het echt, nog steeds superenthousiast. Vanavond hebben we - iedereen moet weer een beetje op krachten komen, hé - een filmavond gepland, die door onze kids, lui onderuitgezakt en in aangepaste kledij, bijgewoond mag worden. Voilà, that's it, Schluss voor vandaag, morgen meer nieuws. En ons Tinneke gaat er met wat superleuke foto's subiet weer een ferm lap op geven, zie. Salukes en de kost.
