Eerst een oefenmoment aan de universiteit ( zeker 16 pipers en een trom of 10) en dan het vriendelijke straatartiestje .

Er zijn zelfs geluidsfragmenten van .

Amazing GRACE.

Terwijl U dit leest bezoeken we Glasgow .

Lange tijd in de schaduw van de Engelse havensteden , ontwikkelde echt in de 18 eeuw toen Schotland onder Britse heerschappij kwam .

De stad werd rijk door tabekshandel . Later vond men ook steenkool in de geburen .

Geboortestad van James Watt , die van de stoommachine .

Arbeiderswijken waren een inspiratie voor Dickens .

Architectuur van Charles Rennie Mackintosh ( heeft niks met de bollenwinkel te maken , hé).

En de voetbal , natuurlijk : vijandige toestanden tussen Celtic en de Rangers , verhalen voldoende tussen katholieke en protestantse clans .

Hier zie , daar logeren we dan .

Het gebouw op de achtergrond .

Drie-persoonskamer , en één kamer in het torentje .

En als je dat niet gelooft , dan is het groene huis in de mooie straat .

En douchen met een roos ... en alleen maar voor de mannen , hé , Chris .

Ayr , dus . Zeg gewoon eire ( of joeng).

Heerlijk weer is dat hier , als je er tenminste een drupje wil bijnemen .

En stappentellen , dat doen ze wel voor U , hier op de walk on the wideside.

Aangekomen aan de kust , den andere kant dan , hé .

Kent U de plizanste kerk van de wereld . Wij wel .

The West Kirk : drank en eten in overvloed .

Ons kerkbezoek zal spectaculair toenemen , tot pilaarpis-gewijs toestanden.

Onderweg naar de kust bezochten we het kasteel van Drumlanrig .

Mooie tuinen , prima ligging , geleide rondleiding met fotoverbod .

Onze laatste van de dag : een kasteel dat je met bootje mocht bezoeken .

Leuk voor de kids .

En dan nog onze start van de dag .

Wat is het verschil met " the English breakfast "?

Yes, the haggis , en wij mogen het wel ...

Ps: haggis is de onbestemde brei onder de tomaat , een lekker gerech-je van ingewanden en meer .

Voor U er aan begint : zeg gewoon Keurk-koe-brie , of geef toe , het zou fout kunnen gelopen zijn .

Sfeervol plekje voor kunstenaars , zeg maar .

Stopje twee was een wandeling van langs de kustweg .

Aangenaam en verfrissend .

Vandaag gingen we cruisen in de nabijheid van Dumfries .

Eerste stop : New Abbey , meer bepaald de abdij van Sweetheart Abbey .

Mooi tripje over route 710 , richt Kirkcudbricht .

De ochtendstond heeft goud in de mond , dus één vroege vogel ontdekte Dumfries in de ochtend .

Heerlijk , zo zalig rustig .

Onze verblijfplaats is trouwens Glenlossie , Annanroad 75 .

In onze voorbereiding spraken we ook nog van The Old Bridge House .

De brug is van grofweg van 1600, het huisje cosy en nog bewoond tot 1950 door een moedige vrouw met zes kinders .

Dumfries is de stad waar ze hier een Schots dichter , schrijver , kunstenaar en nationalist eren : ROBERT BURNS .

Zijn huis , zijn vrouw , zijn teksten , zijn redelijk alles vind je hier .

De stad speelt graag al zijn troeven uit om toeristisch te kunnen wezen .

Zoals we reeds aankondigden , onze eerste overnachtingsplaats is Dumfries .

Meer Schots hadden we niet kunnen bedenken .

Rare maar toch leuke stad .

Na een prachtig Engeland wijlen dus naar Schotland .

Gretna Green , meer bepaald , daar zetten we de eerste meters in Schotland . Zoals ze hier zeggen de eerste yards in Schotland , ofte onze first Scotland Yards .

Gretna Green was ooit een toevluchtsoord voor Engelsen die daar nu mochten huwen , maar hier net over de grens een weddingchappel vonden .

Nu is het een winkelcentrum zoals Maasmechelen Village .

En dan zie je ook nog de eerste pub in Scotland en de Wetlands , een vogelparadijs , als U begrijpt wat ik bedoel . 

Zo , als U dit leest hebben onze comfortzone verlaten en rijden we richting Schotland .

Bye, bye , the Lake District , bye bye England . Naar Dumfries in Scotland.

Lijkt precies een boek , niet : Scotland for Dumfries .

Dumfries is de belangrijkste stad in zuidwest Schotland en ze wordt bevloeid door de Nith en haar watervallen .

De stad is ook een herinnering aan de Schotse volkszanger Robert Burns .

En ook The Old Bridge House , het oudste huis van't stad uit 1660, lijkt de moeite .

En de bossen van Galloway bekoren de wandelaars .

De laatste wandeling op Engelse bodem bracht ons hierheen , in Windermere.

Nog even een stevig English breakfast maken nu het nog zelf kan .

En dan de weiden in .

De zon kwam er maar eerst door na onze wandeling , de regen bleef achterwege .

Prima wandelweer .