... word ik van wat er vrijdag gebeurde in Dendermonde....
... maar minstens even misselijk word ik van de reactie van Jan Modaal. Ik werk in een winkel, hoor en zie dus nogal veel Jannen Modaal en hun roep om wraak is hemeltergend. De doodstraf is blijkbaar het minste wat er nu moet gebeuren, elke vorm van redelijk nadenken lijkt verloren gegaan... Als je daar dan weerwerk op biedt (doodstraf heeft nul preventieve werking, gekken kun je nooit tegenhouden, doodstraf verlaagt ons tot hetzelfde niveau als dader...) krijg je te horen dat je wel anders zou piepen als het je eigen kind overkwam. Tùùrlijk zou ik dan wel anders piepen en tùùrlijk zou ik de eerste die mijn kind aanraakt levend villen, er wordt denk ik op zo'n moment niet verwacht dat je als slachtoffer logisch nadenkt. Maar mag onze rechtstaat, onze maatschappij dat dan wél even doen aub?
Misselijk word ik van het feit dat men mij ervan verdenkt de gruwel te accepteren, enkel en alleen omdat ik geen deel neem aan de massahysterie die nu de agenda bepaalt. Misselijk word ik van het feit dat vrijdag niet alleen drie mensen gedood zijn maar blijkbaar - en hopelijk slechts tijdelijk - de rede...
27-01-2009 om 00:00
geschreven door Sjattie
Tags:diversen
26-01-2009
Wuloksen
Gisteren met D en B naar zee geweest, hun vader was ze - nog maar een keer - niet komen halen dus moest er een beetje gecompenseerd worden. En aangezien bibi al een hele tijd zin had in "wuloksen" - wulken in 't schoon Nederlands - werd het dus Oostende. 't Was ruim een half jaar geleden dat we de zee gezien hadden, van hieruit is het toch een drie kwartier rijden. Maar het idee dat we op "aanvaardbare" tijd daar kunnen zijn, dat mijn geliefde wuloksen in feite binnen handbereik zijn, dàt ga ik wel missen in de kempen. Mijn schoonvader ga ik ook missen, 't was tussen hem en mij liefde op 't eerste gezicht ('t zit blijkbaar in de familie) en ik weet dat het hem pijn doet dat we "zo ver" gaan wonen. Maar verder denk ik niet dat ik veel westvlaamse dingen ga missen. Er is dan ook veel om naar uit te kijken: een (hopelijk) minder kortzichtige kijk op de wereld (mensen vinden het hier raar dat ik mijn stiefzoons van school haal *zucht*), de nabijheid van "natuur" (allez, toch wat meer dan de vijf bomen die hier een bos genoemd worden) en langs de andere kant Antwerpen dat ineens niet meer aan de andere kant van de wereld lijkt te liggen, afstand tot beste vriend W en mijn vader die een stuk korter wordt en vooràl - en de hoofdreden van de verhuis - het feit dat Y's werk een stuk dichterbij zal zijn. Als we uitrekenen hoeveel tijd hij op een dag zal winnen kan ik er alleen maar blij om worden. Tijdens de zomer kan hij in principe zelfs met de fiets gaan (allez, als hij geen klantenbezoek heeft). Mijn lieve Y gaat zich niet meer elke dag steendood moeten ergeren aan de files :D En ik, ik kijk stilletjes uit naar dat nieuwe leven, vol nieuwe kansen, een toekomst die ineens weer alle mogelijkheden in zich heeft... Maar langs de andere kant ben ik stiekem een beetje bang, bang voor het onbekende, bang om in een wereld te komen waar ik, controlefreak pur sang, weinig invloed op heb,... Maar ik weet één ding zeker: wat er ook gebeurt, met Y en de kinderen aan mijn zijde krabbel ik altijd wel weer recht - ook zonder wuloksen ;-)
26-01-2009 om 00:00
geschreven door Sjattie
Tags:kinderen, verhuis
Ik ben Isa, 32, heb een Y (Heerlijke Lief) een D (prépuberende zoon - 12j), een B (mirakeltje - 6j), een E (stiefzoon, nemo fan, 4.5j) en een S (stiefzoon en "baas in 't kot" - 2.5j). Temidden van 't mannelijk geweld probeer ik me staande te houden, met wisselend succes ;-)
Gisteren met D en B naar zee geweest, hun vader was ze - nog maar een keer - niet komen halen dus moest er een beetje gecompenseerd worden. En aangezien bibi al een hele tijd zin had in "wuloksen" - wulken in 't schoon Nederlands - werd het dus Oostende. 
