Belangrijke data in mijn agenda
loop maart: artikel in St*rk van VAPH
26 maart: optreden danspromenade antwerpen Grote Markt
13 augustus: optreden Geraardsbergen 'Move for Parkinson'
Het meisje dat ooit danste
Van danslerares tot .....
08-02-2013
Nieuwe therapie!
Eerst en vooral; ik weet dat ik op deze manier fout tekst toevoeg maar ben echt een leek :) Vandaag ben ik begonnen met neuraaltherapie; www.nvnr.nl
Hopendat het werkt!! Of het nu werkt of niet krijg er meer energie door, een klein lichtje. Vandaag was een test met weinig procaine om te zien of ik er wel tegen kan, maar tegen vrijdag weet ik of we ermee doorgaan :)
Het werkt of het werkt niet, maar heb niets te verliezen. We gaan ook nog is op advies bij een dokter in Brussel, maar dat is nog niet voor nu.
Ik mis het dansen als gek, ik ben voortdurend choreo aan het maken in mijn hoofd en krijg die creativiteit niet weg natuurlijk....Maja, stap voor stap zeker....
typen is inderdaad een uitdaging geworden( sorry alvast voor typfouten) ,maar ons ellen heeft er eenmooie blog an gemaakt dus wil ik hem eer aandoen :) Volgende maand is het een jaar geleden dat ik 'last' kreeg: wazig zicht in de ochtend een raar geluid in mijn oren en volgens mij ook na een tijd gewichtsverlies. Maar voor de dokter was het water achter trommelvlies,beetje bijziend... niets erg... tot ik op een gegeven moment begon om te vallen en mij ook echt heel ziek voelde.
Dan maar evenwichtsonderzoek ( dat ok was) en een buikgriep
en blijven gaan ik :) Tot ik dan onder lichte dwang scans heb laten nemen in het Middelheim, maar ook hier alles normaal.
Einde mei was ik zo ziek dat dansen niet meer ging. Toch maar naar de neuroloog dan, die wilde een ruggenmergpunctie dus op voor een weekje ziekenhuis. Dit hebben we twee keer gedaan,honderd liter bloed afgestaan en vele vele scans. We dachten dat het antwoord er was: myasthnie: een spierziekte, maar door medicatie zou ik toch in oktober weer dansen. NIET dus... Bleek dat de medicatie niet hielp dus weer op onderzoek,geen myasthenie meer in het bloed te zien ( eigenlijk onmogelijk ma bon) Laatste hoop was een kuur van 5 dagen cortisone in het ziekenhuis.
Ook dat hielp niet dus op naar een bekende neuroloog in gent. Ook hier weer een punctie, waar i k6 dagen helse pijnen van heb gehad. Dus naar Spoed in Antwerpen omletterlijk de lek te dichten. Ook in Gent stonden ze voor een raadsel. Naalden in mijn hoofd en oren, elektriciteit door mijn benen,... alles was normaal. Dus denkt hij dat het psychisch is, al is mijn neuroloog in Antwerpen het daar niet helemaalmee eens.Ale, laatste halte van Gent:genetisch onderzoek ( duurt 6 maand en 13 april weet ik eindelijk de uitslag)
Wat doe ik ondertussen? bij de mama wonen, want mijn appartement heb ik moeten laten gaan,3 keer per week kine en logeren bij Ellen :) en ja blijven zoeken naar een oplossing
"Waarom begin je niet met je verhaal te typen?" Zei Ellen...
"... Omdat ik nu amper kan typen!" Zei Sigrid
Hoi allemaal! (En ook Sigrid)
Laat ik me even voorstellen:
Ik ben Ellen, een goede vriendin van Sigrid. We kennen mekaar nu zo'n 6 jaar en het klikte van het eerste moment! We hadden allebei het motto "lang leve de leut" en de keren dat we mekaar konden zien met onze drukke werkschema's, deden we dat motto dan ook alle eer aan... We deelden in die jaren lief en leed, vertelden mekaar (bijna?) alles en ook al zagen we mekaar niet vaak, we waren er voor mekaar... En dat is nu ook nog het geval!
Maar wat doe je als goede vriendin wanneer de andere iets meemaakt waar niemand iets van snapt? Wanneer geen enkele test, scan, therapie en specialist haar kan helpen? Wanneer je het zelf ook allemaal niet goed meer weet...
Dan VERPLICHT je die persoon gewoon om een blog bij te houden! Toch?
Dus lieve Sigrid, vertel je verhaal alsjeblieft... Het heeft mij met mijn Ziekte van Lyme ook geholpen...
Wie weet krijg je antwoorden, kom je in de krant, ben je een steun voor anderen ... Of hou je hier de man van je dromen aan over!! In dat geval begin ik er ook één*! (*Sorry Francesco, ik hou nog altijd van je hoor!)
And remember: Blijven lachen, want we zijn zo lelijk als we huilen...
Deze zomer... Weekje vakantie met z'n tweetjes... Zie maar dat je snel weer op de been bent... Love you <3
