Zaterdag! Ik denk de lievelingsdag van elke schoolgaande persoon. De dag waarop je nog een vrij dag in het vooruitzicht heb (of in mijn geval 2)en waarop je dus lang kan slapen, veel kan doen en lang kan weggaan...

Maar eerst even snel een kort verslagje van mijn vrijdag:
De dag begon met de presentatie voor psychopathologie. Op het einde kregen we te horen "punten kan ik er nog niet op geven maar ik kan wel al zeggen dat jullie als groep geslaagd zijn"...en dit kwam natuurlijk uit de mond van onze docente dus ik kan er alleen maar blij om zien.
Na ons kwam er nog een groep en normaal vind ik het ook wel leuk om klasgenoten eens te horen vertellen over de leerstof maar deze keer werd ik er alleen maar gestresseerd door. Je presentatie mag maar een uur duren maar deze groep vond het precies ni erg om een half uurtje extra te praten, met als gevolg een half uur minder middagpauze! Daar bovenop kwam dan nog eens dat ze helemaal niet goed voorbereid waren en dat het dan ook een beetje een chaos was...maar ja niet iedereen kan zo goed zijn als ons eh (mopje natuurlijk)

Na de extra korte middagpauze nog 4u les gehad. In die tijd heb ik 3 berichten gekregen van mensen die zeiden dat ze niet naar de les komen en of ik niet alles zou willen bijhouden voor hun. Op zich heb ik hier helemaal niets op tegen, het kan altijd dat je eens een off-day hebt of ziek bent maar sommigen denken echt dat ze mij dat elke week kunnen vragen...maar oh wee als ik er eens niet ben (!) dan is het te veel moeite om ook eens aan bij te denken en iets bij te houden. Dus het is gedaan om alles bij te houden, zorg er allemaal zelf maar voor dat je in de les zit en alles zelf kan bijhouden!

Na de 4u les in de namiddag kwam het snoetje mij weer halen aan school om naar huis te brengen. Maar ben voor de rest heel de avond thuis gebleven.

Gewoon chill naar ice age 2 gekeken op tv en echt hard mee moeten lachen.De tekenfilms van tegenwoordig zijn zo goed gemaakt dat ze zo echt lijken en al die beestjes zijn dan zo schattig!

Na de film in men bed gekropen en het rare was dat ik dan inneens een dipje kreeg. Ik snap echt niet waarom! Ik had zo goed gelachen met die film en mijn dag was uiteindelijk ook nog wel cava geweest en ik had het vriendje ook even gezien dus waarom werd ik dan inneens droevig?? Er was echt helemaal geen reden voor! Tis echt raar je stemming zo inneens kan omslaan.
Als ik er te veel bij ga nadenken zou ik nog denken dat ik een stemmingsstoornis had. We hebben namelijk juist geleerd dat die wisselende stemmingen en het zwart-wit denken juist heel typerend is voor persoonlijkheids- of stemmingstoornissen. Maar dat zal ik wel neit hebben. Hoop ik toch.

MAAR nu is het zaterdag!

Deze ochtend vroeg opgestaan om met de papa en de stiefmama naar leuven op zoek te gaan (nog maar eens) naar broeken. En jaja eindelijk 2 deftige broeken gevonden!! Papa is wel 300 euro armer denk ik... Mijn eerste broeken van tommy hilfiger!

Daarna nog wat voor school gewerkt maar echt hard gewerkt heb ik niet. En ik had het beter wel gedaan want binnen 2 weken is het weeral examenperiode :s

Nu ben ik klaar om te vertrekken naar Keerbergen. Afgesproken met paar vriendinnen want het vriendje is naar een concert van 1 of andere Metalgroep, en NEE daar krijg je mij niet mee naartoe. Ik heb er echt zin in om nog eens met allemaal meisjes te praten! En hiermee maak ik inneens mijn belofte waar om mijn vriendschappen te onderhouden...
Ik breng wel de nacht door samen met het vriendje want morgen is het ONZE dag!

En nu stop ik met het blog want ga ik nog even tijd doorbrengen met het gezinnetje, want dat is ook belangrijk!
Morge zal je zeker nog een blog mogen verwachten maar nu zal je het even moeten stellen met dit.

Prettig weekend!

ps: heb gisteren ergens een zinnetje gelezen in het frans, spijtig genoeg kan ik het hier niet meer zo reproduceren. Maar ik hoop dat ik het nog ergens kan terugvinden en dat zal ik het op het blog posten. Het is geen mooi zinnetje maar het beschrijft wel perfect hoe je je op je 20ste voelt. Het zinnetje ging er eigenlijk gewoon over dat nu je 20 jaar bent je nog verschillende dromen hebt en dat je denkt dat je nog genoeg tijd hebt om deze dromen waar te maken, maar voor je het weet ben je oud en is het te laat voor deze dromen...

11-10-2008 om 18:52 geschreven door Sientje  

Het zal vandaag denk ik niet zo'n lange blog worden want ben nogal moe maar ik zal in het weekend dan zeker extra de tijd nemen om eens een uitgebreider blog te posten.
Ik heb ook de laatste dagen niet zoveel te melden op mijn blog omdat mijn hersenen precies paar daagjes vrij-af hebben (gestopt met te denken dus).

Vanmorgend ben ik vroeger uit mijn bed gekomen dan moest...en ik kan u verzekeren, dit gebeurd echt niet vaak! Maar ik leek uitgeslapen en dan kon ik nog opt gemakske in bad gaan. Het is raar maar sinds ik hier woon voelen de dagen helemaal anders aan. Ik ben misschien wel moe als ik opsta maar ik heb wel zin om uit mijn bed te komen en te beginnen met de dag. En net zoals vanmorgend voelde het helemaal niet aan dat ik mij moest haasten om naar school te gaan ofzo. (Het is nogal moeilijk om zo een gevoel te beschrijven) Als ik dan thuis kom van school dan heb ik eigenlijk helemaal geen stress van 'ik moet dit nog doen, of dat nog doen', ik heb meer het gevoel dat alles wel in orde zal komen. Ik heb nog altijd wel evenveel schoolwerk en besteed nog altijd even veel tijd aan hobby's (en daar komt dan nog eens tijd voor het vriendje bij) maar toch lijk ik meer tijd te hebben... Kortom: ik ben rustiger geworden en heb echt minder stress.

Maar eigenlijk wou ik hier dus niets over zeggen (beetje uitgeweid, zoals wel meerdere docente dit doen).

Eigenlijk wou ik gewoon vermelden dat ik wel gelukkig naar school vertrek. Op school hadden we afgesproken om de presentatie van het groepswerk psychopathologie eens te oefenen (jaja want morgen is het zover). En eigenlijk was ik aangenaam verrast...we hadden maar 2 weken de tijd om alles voor te bereiden en we hebben er toch iets moois van kunnen maken. Ik zag er in het begin beetje tegenop, we hadden maar 2 weken de tijd en op de koop toe was het dan nog eens een groep waarbij de meeste onbekende waren voor elkaar. Maar toch hebben we helemaal geen conflicten gehad in de groep en daar ben ik heel blij om. Nu alleen nog hopen dat het morgen ook zo vlot verloopt... afwachten maar!

Tijdens de middag eindelijk nog eens samengezeten met een hele goede vriend! Was zo lang geleden! Precies of wij leven alle 2 op een andere wereld...we zitten samen op school en toch hebben we elkaar nog maar 2x kort gezien op school. Vreemd eh?
Eigenlijk moet je er voor oppassen dat je je goede vrienden niet verwaarloosd want een goede band is echt zo snel verwaterd. En dat zou echt spijtig zijn! Ik heb mezelf voorgenomen om terug wat meer tijd in de vriendschappen te steken want goede vriendschappen zijn zeldzaam (dat heb ik wel geleerd de laatste jaren). Ik hoop dus ook dat ik me aan die voornemens kan houden...
Boodschap voor die vriend: je bent geweldig en je mag zeker niet twijfelen aan jezelf! Er zijn meer mensen die van je houden dan je zelf zou verwachten!
-->Maar eigenlijk geldt die boodschap voor iedereen!

Na de middag bespreking over de stage...hoe saai kan zo iets zijn. Daarover valt er dus weinig te vertellen. Wel een nieuwe jongen ontdekt in de klas...amai amai woow!  Maar toch kan hij niet op tegen mijn allerliefste vriendje want een beter vriendje als hem bestaat er niet!
Eigenlijk beetje gemeen geweest daarstraks: Ik zou het zelf ook niet leuk vinden moest mijn vriend tegen mij bezig zijn over een mooi meisje van zijn klas, maar ik deed het nu dus wel zelf...stoute Sien!
Eigenlijk zou ik beter altijd eerst eens nagaan bij mezelf of ik dat wel leuk zou vinden, voor ik zo'n dingen dan zeg tegen het vriendje. Maar ja nu is het te laat, ik heb het al gezegt...dus zal ik het dan wel eens goed maken
(En het vriendje was dan nog wel zo lief om mij op school te komen halen en nog even bij mij thuis te blijven en mij dan nog eens naar het dansen te brengen)

En nu ik inneens toch een beetje aant biechte ben: sorry papa dat ik geroepen heb tegen jou darstraks, maar dat ik nog altijd geen stage hebt dat ligt echt niet aan mij!

Dit waren zowat de hoogtepunten van de dag (amai serieuze hoogtepunten, wat een spannend leven heb ik toch seg). Dit blog-bericht is toch al iets langer geworden dan verwacht... Ik hoop dat ik de komende dagen terug wat meer van mijn gedachtespinsels kan neerschrijven. Maar ik bekijk het ook positief: hoe minder gedachtespinsels, hoe gelukkiger ik ben (denk ik dan toch?).

Slaapzacht lieve lezertjes :)
Plopperdeplopperdeplop...PING


Foto: deze foto is getrokken op de 3-daagse van vorig jaar met school. Het thema was groepsdynamica, en wat ik er uit geleerd heb: we waren misschien geen goede of hechte groep maar toch hebben we ons goed geamuseerd samen en hebben we elkaar toch ook beter leren kennen (vooral Maarten dan)...
Uit deze foto blijkt dan ook weer dat ik toch altijd een zotte doos zal blijven!

09-10-2008 om 23:39 geschreven door Sientje  

Het leek een normale dag te worden maar het is toch anders uitgedraaid.

Na de middag voelde ik me inneens niet zo goed. Ik had een beetje last van hoofdpijn en zag zwarte plekken voor mijn ogen maar het was nog doenbaar. Ik zat ondertussen ook in de les dus veel kon ik er niet aan doen, gelukkig had Erik iets mee tegen hoofdpijn. Toch hielp het pilleke niet echt veel. Ik was al blij dat de les vroeger gedaan was

Maar blijkbaar moest dan het ergste nog komen...de busrit naar huis. Ik voelde het echt erger worden en werd eigenlijk ook wel misselijk op de bus, kreeg het veel te warm enzo.. Ik was blij als ik thuis was. Ik heb mij direct in de zetel gelegd met een kussen en ne slaapzak en ben dan uiteindelijk in slaap gevallen. Papa maakte me dan wakker om te eten maar echt gesmaakt heeft het wel niet (ookal was het appelmoes met gebakken pattatjes). Daarna direct terug de zetel ingekropen...

Direct terug in slaap gevallen in de zetel en inneens klopt er iemand op de raam; het lieve vriendje die mijn oplader kwam terug brengen. Blijkbaar had hij ook wel iets in zen boekentas zitten tegen hoofdpijn dus direct terug een pilleke ingenomen (wij hadden zelf geen pillekes tegen de hoofdpijn in huis, die heeft mijn stiefmama altijd in haar handtas steken). Hij was zo lief! Heeft hij nog de hele tijd bij mij in de zetel gezeten en over mijn hoofdje gestreelt en over mijn rug gekriebelt... Ik kan mij geen betere verzorger voorstellen. Toen hij naar huis ging voelde ik mij al een stuk beter (zowel door het pilletje als zijn aanwezigheid waarschijnlijk).

Nu lig ik weer in mijn bedje en voel ik mij al iets beter maar voel toch dat ik geen 100% in orde ben. Ik ga dus morgen waarschijnlijk niet naar school gaan om verder uit te rusten en uit te zieken en ook vooral omdat ik nog vanalles moet doen voor het groepswerk van vrijdag (hopelijk ben ik tege dan genezen).

Slaapzacht (hopelijk zonder hoofdpijn)

ps: sorry als dit wat kort was en misschien wat slecht geschreven maar heb niet veel energie vandaag om er veel tijd aan te besteden

07-10-2008 om 00:00 geschreven door Sientje  

Hier ben ik weer na 3dagen geen nieuws!

Vrijdag was een gewone schooldag. Ik prijs mezelf steeds meer gelukkig dat ik nog gewoon naar school kan gaan en nog niet moet gaan werken. Weinig uren les , niet verplicht om te gaan , veel vakantie en als je dan toch in de les bent dan ben je nog helemaal niet verplicht om er iets te doen (gewoon de flair lezen kan dus ook). Daarom geniet ik nog van de laatste weken les voor de stage begint. Als je in het middelbaar zit had je je nooit kunnen inbeelden dat je nog zou zeggen dat je blij bent dat je naar school mag.

Vrijdagavond na school kwam het allerliefste vriendje mij ophalen omdat ik direct met hem mee naar huis ging gaan. Nog even snel thuis gestopt om een hele reeks kleren mee te nemen. Het was die avond echt leuk en gezellig. Eerst gezellig (en lekker!) met het vriendje, de mama en de zus gegeten. Het was juist een echt gezinnetje. We gingen daarna naar 'onder den toren' gaan, een café waar ik het niet altijd even leuk vind maar die avond was iedereen aanwezig en was het dus echt wel knus en gezellig. Maar voor we dus gingen ons even klaarmaken. Vriendje kwam juist de douche uit en ik was mij aan het omkleden wanneer de zus en Dorien (mijn beste vriendin) juist aankwamen. Even een genant moment om het naakte vriendje snel te verstoppen voor Dorien! Dit was wel ff grappig! Ik had helemaal niet door dat Dorien er bij was dus liet de deur van de badkamer volledig openstaan. Toch was het daarna ook leuk...kleren lenen van het zusje en laten keuren door iedereen of het goed is. Dan same vertrokken naar den toren. Zoals ik dus al zei was het ook hier super leuk. Echt met iedereen veel kunnen praten over vanalles en nog wat. Alleen op het einde van de avond was er even een domper op mijn stemming. Terwijl het vriendje nog aan het kickeren was in den toren was ik met Dorien even naar het jeugdhuis geweest. Het jeugdhuis is een plek waar ik vroeger heel graag kwam maar nu iets minder, toch kom ik er graag nog even binnen om iedereen terug te zien. Maar toen ik merkte dat er wit poeder aan de neus zat van een hele goede vriend van mij kon ik het even niet meer aan en ben daar dan ook direct terug vertrokken. Waarom liegen mensen toch altijd tegen mij over zo'n dingen? Denke ze nu echt dat ik dom ben ofzo? Als je zo'n dinge doet dan moet je er niet over liegen en al zeker nooit zeggen dat je er mee gaat stoppen als je het toch nooit doet! Meer wil ik hier niet over kwijt want dan wordt ik gewoon terug kwaad.
Dus na deze ontdekking gewoon terug naar den toren gegaan om terug blij te worden van mijn vriendje te zien. 

Zie ik daar een jongen die ik ken kussen met een andere jongen! Ik wist wel dat hij homo was maar toch even schrikken als je dat dan echt ziet...zeker omdat ik eerst even kort dacht dat het mijn vriendje was , hahaha Wel goed dat het geaccepteerd wordt dat zo'n dingen in het openbaar gebeuren. Alhoewel ik denk dat deze mensen op vele plaatsen toch nog geweigerd worden. Als ik al hoor dat Erik (de anderskleurige vriend) geweigerd wordt in een café! Nooit gedacht dat dit nog gebeurde, maar zo zie je maar...

Na den toren met zen 2tjes naar huis. Twas al veel te laat en we moesten er zaterdag vroeg uit dus als een blok in slaap gevallen, maar wel naast een pracht van een jongen!

Zaterdagochtend: pff nu al opstaan! Uiteindelijk toch bed uit geraakt (ik dan toch) en klaargemaakt. Al zeg ik het zelf, ik zag er deftig uit. In tegenstelling tot het vriendje die om 9u uit bed kwam terwijl we om 9u vertrokken zijn, half aangekleed de auto in... Mannen eh!
Over het werk niet veel te melden, alleen gemerkt dat er vriendelijke en onvriendelijke mensen bestaan (en dan heb ik het over de klanten). En ik kan voor het komende half jaar geen salami meer zien!
Zaterdagavond was ik kapot. Nog op restaurant geweest (pizza was op in den italiaan! ) en daarna nog even naar onder den toren (met tegenzin want ik viel in slaap). Ik leek echt zat uit moeheid, wel erg eigenlijk. En dan weer met zen 2tjes naar huis. En dan zijn het jullie zaken niet!
Kan alleen maar zeggen dat veel praten zeker goed doet aan je relatie! IK ben zo'n gelukkig meisje!

Zondagochtend hetzelfde scenario! + blijnen op mijn handen en in mijn vinger gesneden (of was dit zaterdag al?)
Zondagavond veel te lang moeten wachten aant fritkot maar uiteindelijk toch weer allemaal gezellig aan tafel gezeten (mama vriendje, vriendje mama vriendje, vriendje en ik) Daarna naar huis gegaan maar had eigenlijk veel liever nog even daar gebleven. Wie weet voor wat allemaal...

Maar ik was toch blij en voldaan als ik uiteindelijk mijn bedje inlag!

Vandaag lekker uitgeslapen, voor school beetje gewerkt en weer gaan dansen. Maar veel meer heb ik daar niet over te melden.

En nu lig ik hier weer in mijn bedje weer alleen, te hopen dat ik snel weer bij het vriendje kan zijn...

Sweet dreams

ps: grappige anekdote (of hoe je het ook mag schrijven?): is een vriendin int weekend beetje bezorgd omdat ze haar onderbroek kwijtspeeld bij haar vriendje, krijg ik vandaag te horen dat ik bij mijn vriendje niet alleen maar men oplader ben vergeten maar ook nog iets anders...oeps

Foto: ik op het strand in protugal

06-10-2008 om 00:00 geschreven door Sientje  

Ik had hier dus een hele tekst gezet maar die is dus blijkbaar inneens verdwenen en heb geen zin en energie meer om het helemaal opnieuw te schrijven.

even in het kort:
-->naar school gegaan (en ik had eindelijk nog eens goed geslapen, slaap eigenlijk maar op 1 plaats goed en neen dat is niet thuis, ookal voel ik mij hier wel goed en rustig)
-->geen spannende dingen meegemaakt
-->groepswerk psychopathologie gehad en verliep vlotter dan verwacht
-->thuis gewerkt voor school en in de zetel gehangen
-->gaan dansen en het lukte niet goed vandaag, voelde mij niet echt op en top (ik verwijs hier naar een persoon, had een hele uitleg gedaan maar misschien dat ik er later op terug kom, ik kan er toch niet echt iets aan veranderen)
-->na dansen thuisgekomen en nu lig ik in bed

Ook even snel zeggen dat ik de komende dagen waarschijnlijk niets op het blog zal kunnen zetten aangezien ik heel het weekend bij mijn allerliefste vriendje zal vertoeven. (Zal zalig zijn om een paar nachten achter elkaar goed te kunnen slapen) En ik denk niet dat hij mij de kans zal geven om hier even iets te komen zeggen. Maar achteraf zullen jullie zeker horen wat ik allemaal gedaan en gedacht heb!

Slaapwel

Foto 1: ik en mijn papa in porto met hondje prijeel

02-10-2008 om 00:00 geschreven door Sientje  

Vooral niet letten op dt-fouten of andere schrijffouten en reacties (goed of slecht) zijn altijd welkom (en die verwacht ik dan vooral van Erik)...

01-10-2008 om 00:00 geschreven door Sientje  

Het is nat, koud en donker wanneer ik naar school vertrek. Op de bus allemaal mensen die waarschijnlijk ook liever nog een beetje langer in bed hadden willen blijven liggen, maar mijn i-pod maakt de busrit al wat dragelijker. Aangekomen in Leuven is het nog harder beginnen regenen en ik moet nog wachten op de volgende bus. Dit is het moment waarop je te veel nadenkt ofwel te veel kijkt naar de mensen rondom je.

Om even terug te komen op gisteren...als ik in een warm land zou wonen zou ik hier nu niet staan kou lijden en hoefde ik mij niet helemaal weg te stoppen in een 3-dubbele laag kleren. Ik zou veel minder vaak slecht gezind zijn en veel meer zin hebben om vanalles te ondernemen als het altijd mooi weer zou zijn, dan op een dag als deze. Maar zoals ik gisteren al zei hebben we het hier in België zo slecht nog niet. We leven hier in een verzorgingsstaat waar er voor ons gezorgd wordt en waar we kansen krijgen, en waar de kansen zelfs bijna in onze schoot geworpen worden (dan denk ik vooral aan de nieuwe regeling die ze willen invoeren op universiteiten??Iedereen zou dan bijna in staat zijn om te kunnen verder studeren...of ik hier voor of tegen ben weet ik nog zo niet). Het is hier dan misschien wel vaak slecht weer en koud maar hier hebben we geen last van modderstromen, orkanen, vulkaanuitbarstingen en weet ik veel welke natuurfenomenen er nog allemaal bestaan. En de opwarming van de aarde is er in elk land. We hebben hier een gezondheidszorg waar andere landen van zouden kunnen dromen (die dan ook wel weer zorgt voor andere problemen zoals de vergrijzing). Nooit het programma op 5TV gezien over foute diagnoses in Amerika, mensen die inneens ziek worden en waar er pas maanden of zelfs jaren later een juiste diagnose wordt gesteld??
Ik denk dat mijn standpunt wel duidelijk is. Ik zal dus nog moeten uitmaken of ik mooi weer verkies boven alle voordelen van ons kleine belgenlandje.

Op het perron tegenover mij staan een aantal negers (of moet je toch zwarten zeggen? Sommige mensen beweren namelijk dat neger een scheldwoord is. Ik ben het hier niet helemaal mee eens). De meesten mensen zouden zich nu onveilig voelen, zeker wanneer ze een i-pod in hun bezit hebben. Vòòr de mp3-moord op Joe zou er niemand gedacht hebben dat er iemand in staat zou kunnen zijn om te moorden voor zoiets kleins, materialistisch. Wanneer er zoiets gebeurd en dan nog eens door buitenlanders heeft iedereen direct zijn oordeel klaar. --> Buitenlanders zijn criminelen, dieven, onbetrouwbare mensen. HELEMAAL NIET MEE EENS! Belgen zijn evengoed in staat om dingen te doen die niet veroorloofd zijn. Het verschil is wel dat wanneer er iets gebeurd waar buitenlanders bij betrokken zijn, hier altijd de aandacht op gevestigd wordt. Ooit al gelezen in de krant '2 Turken hebben gisteren overval gepleegd in naburige winkel...'?? Zowiezo wel! Maar ooit al gelezen '2 Belgen hebben gisteren overval gepleegd...'? Nee tuurlijk niet. Dus vraag ik mij af waarom het altijd vermeld moet worden als het om buitenlanders gaat, dit veranderd toch helemaal niets aan de zaak. Is de media dan niet voor een groot deel de schuldige van het toenemend racisme??

Dit zijn dus dingen waar ik over nadenk wanneer ik op de bus sta te wachten.

Bus aangekomen, doorgereden en uiteindelijk aangekomen op school na een helse beklimming van de patattenheuvel. Regen, bergop en veel wind zorgen er voor dat ik al moe ben voor de les begint. Weer 2u lang de vreugde van 'beleid en samenleving', maar na een uur geef ik het op.

Ik had 3u geen les dus besloot in Leuven beetje rond te hangen en winkels in en uit te lopen. Hopen broeken gepast maar geen enkele die goed genoeg was, te small, te breed, te lang, te kort, te lelijk, ... Hoe kunnen mensen nu genieten van te gaan shoppen? Bij mij is het alleen maar slecht voor mijn zelfbeeld (Altijd jezelf in die spiegel zien zowel langs voor als langs achter). Uiteindelijk besloten om toch terug naar school te gaan nadat ik even had getwijfeld om maar naar huis te trekken.

Kom ik aan het station van de bussen wordt ik daar overrompeld door massa's jeugd en politie, ik word in een stroom geduwd en mag er niet meer weg. Totaal geen besef van wat er gebeurde was ik even uitleg gaan vragen, die ik dan toch niet kreeg...dat ik te laat in de les zou aankomen maakten voor hun niets uit. Kwam het er eigenlijk op neer dat het drugscontrole was (woensdagmiddag, alle scholen hebben gedaan en dus vonden ze dit het geschikte moment om iedereen lastig te vallen). Iedereen moest aanschuiven in de rij en moest in die rij blijven, uiteindelijk moest je dan een kot binnengaan met een 10tal mensen waar een drugshond op je stond te wachten. "RUG TEGEN DE MUUR!" en we moesten hun bevelen maar opvolgen, zonder verder enige uitleg. Uiteindelijk ook nog eens met de buik tegen de muur en diene hond maar snuffelen (had hij bijna mijn boterhammen opgegeten). Ik mocht daarna gelukkig wel gaan, maar een ander meisje had minder geluk, benieuwd hoe het met haar zal aflopen.

Na heel dit gedoe was ik moe (ik heb daar toch wel een uur gestaan) en eigenlijk was ik ook wel gefrustreerd omdat ze mij lastig vallen met hun controles die ze eigenlijk alleen maar willen uitvoeren op de middelbare schoolgaande jeugd. Ach ja, ik kan er maar beter over zwijgen of ik word er terug geïrriteerd door.

Conclusie van de dag: het kon beter maar het had erger gekund

Sewwes slapen en dromen over een lieve jongen...

01-10-2008 om 00:00 geschreven door Sientje  

Hey beste lezers, (of moet dit hier niet altijd bij?)

Hoe kom ik er op om een blog te starten? Geen idee!
Misschien dat ik na al de gelezen boeken nu zelf eens aan de andere kant van de tekst wil zitten.Ik ben zeker geen goed schrijver en je zal hier dus ook geen literatuur moeten verwachten. Toch zal ik proberen dagelijks de ups en downs van het leven hier neer te pennen. Op papier lukt het me nooit om iets degelijks neer te schrijven maar misschien dat de woorden gemakkelijker uit een toetsenbord komen.

Wat ben ik van plan hier op mijn blog te zetten? Gewoon de alledaagse dingen die er in mijn leven gebeuren. De ergernissen van alle dag, de leuke en minder leuke dingen, mijn visie op de maatschappij,mijn mening over mode of de jeugd van tegenwoordig, misschien wel kritiek op de actualiteit, enzovoort

Ik zal hier dan maar beginnen met mezelf voor te stellen want uiteindelijk zal heel dit blog om mij draaien en alles wat rond mij draait.  

Ik ben dus Sien en zal weldra 20 jaar worden. Ergens in een lief, klein dorpje dicht bij Leuven staat mijn huis waar ik samen met mijn papa en stiefmama woon (er zijn ook 2 hondjes en 2 vogels aanwezig). Ik studeer sociaal werk, afstudeerrichting maatschappelijke advisering, in Heverlee. Mijn week vul ik dus met naar school gaan en 2 avonden in de week kan je mij terugvinden in de dansschool. In de weekends wordt er vooral ni te veel gedaan behalve uitgaan en tijd maken voor belangrijke personen. Die belangrijke personen zullen zelf wel weten dat ik het over hun heb :) (heb eigenlijk geen idee of het wel toegestaan is om zomaar hun namen hier te gebruiken, zal ik dus nog even moeten navragen bij hun). Als ik niet op school zit of voor school bezig ben en niet gaan feesten of dansen ben dan kijk ik vooral tv of kunt ge mij terugvinden achter de computer (gevolg daarvan is dit blog). Zoals ik hierboven al vermeld had lees ik ook graag maar de laatste tijd komt het er niet veel meer van, ik kan namelijk ook meer genieten van een boek te lezen in de zon dan in de regen.
Voila, ik denk dat dit het zowat is. Je zult mij wel beter leren kennen doorheen dit blog.

Misschien kan ik dan nu echt beginnen met het blog? Dus even vertellen hoe het vandaag was...

4u slaap is voor mij niet genoeg! Ook al heb je heel de nacht naast iemand gelegen die je diep in je hartje draagt, toch zorgt dat niet voor de nodige energie om een les 'beleid en samenleving' heelhuids te doorstaan. Beleid en samenleving KAN een intressant vak zijn (meer begrijpen hoe de politiek in elkaar steekt?), spijtig genoeg is de docent in kwestie gewoon niet intressant genoeg. Geef toe, iemand voor u hebben staan die niet kan ophouden met praten en op de koop toe ook nog is ros en lelijk is, het kan niet erger! En dat op een dinsdagochtend (die voor mij aanvoelt als een maandagochtend). Uiteindelijk na 2u lang op de klok gekeken te hebben (die ik eindelijk kan lezen) toch naar huis kunnen gaan en eindelijk een dutje kunnen doen. Wat valt er anders te doen op een stront-regendag als deze? Soms vraag ik me af of ik later naar het buitenland zou gaan, ergens waar het lekker warm is...maar uiteindelijk denk ik dat we het hier in België zo slecht nog niet hebben, en dat kan niemand ontkennen.

Misschien is het toch wat laat om nog verder in te gaan op het gegeven of we nu in België blijven of niet , dus kan ik het maar best laten voor wat het is. Wie weet heb ik morgen meer zin om er over na te denken.

Hoe moet je nu eindigen?? Gewoon dag zeggen tegen mezelf dan maar? Ach ja we leven immers toch al in een individualistische maatschappij :)

Slaapwel en tot morgen!

30-09-2008 om 00:00 geschreven door Sientje