Vannacht geen oog kunnen toedoen, gezien wat er boven ons hoofd hing. Dan maar om vier uur snachts opgestaan, in belgie is het dan tien uur smorgens ongeveer.... Dadelijk met mijne slaapkop naar FOD gemaild in verband met de stand van zaken, even later is dan het blijde bericht binnengekomen dat FOD momenteel de voorlopige erkenning doorfaxt naar de Belgische Ambassade en dit tot uitreiking van de visums voor Karen en Yerson!! Ons Anita direct uit het bed gehaald voor het blijde nieuws te melden... Binnen een uurtje of vier, t'is hier dan negen uur zo rap mogelijk naar de ambassade voor de visums op te halen. Dan onze vlucht confirmeren daar onze contactpersoon ze zonder ons weten geblokkeerd had....... Ja, hier moet je van niets verschieten !! Straks meer nieuws, zijn pas honderd procent zeker als we alles in handen hebben !
Ciao, ga nu nen straffe koffie drinken, dat hebben we nu toch verdiend !
Love you all, Frans,Anita, Yeison en Karen XXXXXXXX
t'is momenteel bijna 20uur, de kids zitten hun pelicula te zien, en wij hebben in allerijl de valiezen zitten maken. Miljaar miljaar da gaat stoempen worden om die dicht te krijgen
tot nu toe geen nieuws van de ambassade, en onze contactpersoon zoekt al naar tickets voor den 19de moest het niet in orde geraken met de visums ... dit wil zeggen nog eens 4000 euro extra ophoesten want het zal een andere luchtvaartmij moeten worden en we krijgen geen refund. Bij Air France is nog plaats, maar we geraken dan wel maar tot in CDG en verder transport met 4 personen en 6 valiezen ... geen idee hoe we daaraan moeten beginnen. Ja den TGV, maar dan moeten we wel nog eens veel opleggen voor al die extra bagage. Allez hopelijk geraken we heelhuids thuis. Jozef en Maria moesten het met nen ezel doen, dus we mogen ni klagen
"Yo quiero ir a belgica !" is intussen de leuze van ons Karen. En dit is intussen uitgestrekt tot america, want ook die mensen willen naar huis hé. Tegen vrijdag is het hotel leeg en zijn dus alle families onderweg naar huis ... hopelijk wijle ook! Wij waren de eerste met de sentencia en de eerste met tickets, doch blijkbaar nu de laatste om weg te geraken !!!
tickets reeds 3x herboekt, doch nog steeds geen visums !!
Hoi iedereen,
we geraken maar niet aan de visums voor karen en yeison. Op 11 december hadden we heel de nest papieren binnengedaan bij de ambassader samen met onze attesten model 2. Die waren volgens de dame ginder NIET nodig. Nu 5 dagen later blijkt dat ze wel nodig waren en weigert volgens de ambassade hier, dus de FOD om ons de visums uit te reiken.
Na heel wat over en weer gemail, blijkt het dus over die attesten model 2 te gaan, die wij dan gisteren direct hebben doorgefaxed aan de ambassade, doch die trien weigert ze door te sturen naar FOD omdat dit niet in haar werkinstructies zou staan!! Na reeds de hele voormiddag rond te mailen en de FOD te vragen of ze dat mens hier aub duidelijk zwart op wit willen verzoeken om die attesten door te sturen .... blijkt madam ambassade ineens niet meer bereikbaar !!!!!! Wij worden er hier gek van. Zonder visum mogen onze kids het land niet uit (hun colombiaanse paspoorten liggen op de belgische ambassade) en belgie niet in.
Onze vlucht stond nu geboekt voor morgen doch we weten nog steeds niet of we kunnen vertrekken! IB6742 BOG/MAD 17 dec om 19u01 aankomst MAD op 18dec om 10u45 IB3202 MAD/BRU 18 dec om 12u15 aankomst BRU om 14u30
Het is echt dikke ellende en we hopen met man en macht dat we tijdig de visums krijgen. Indien geen visums, zitten we vast tot na nieuwjaar en dat overleven wij niet Alle andere landen verstrekken op 2 dagen visums voor de adoptiekindjes ... waarom kan dit niet voor ons land.
Buiten stress, krampen en fincanciele kater gaat het tamelijk goed met ons hopelijk tot donderdag!!! groetjes Frans, Anita, Yeison en Karen
met dank aan Eveline die de foto's op den blog gekregen heeft.
foto 1 Yeison en Karen in de granja de noe foto 2 Karen aan het kiindertafeltje foto 3 Karen in het zwembad aan de finca foto 4 Yeison David Penninckx De Leeuw met zijn Colombiaans paspoort foto 5 Karen Penninckx De Leeuw met haar Colombiaans paspoort Ons Karen laat zich gewillig fotograferen doch bij Yeison is het andere koek!
vandaag eindelijk de vertalingen klaar en alles gaan apostilleren en dan 4x copiëren en binnengebracht bij de ambassade bij Claudia. Amaai was dat een papieren-marathon!!! Blijkbaar is het enkel voor Belgie dat er zoveel papieren nodig zijn, want onze collega adoptanten uit de andere landen moeten niets laten vertalen en niets x maal copieëren. Soit, we zijn der doorgeraakt, en nu maar hopen dat we maandag de visums van de kids krijgen. We hebben veiligheidshalve onze tickets moeten laten omboeken, dus euh penalty te betalen, maar daar malen we niet meer om, om woensdag de 17de eindelijk te kunnen vertrekken.
De juiste vluchtgegevens hebben we nog niet. We zijn al blij dat we nu tot maandag de handen vrij hebben om leuke dingen, zonder stresssssss, te kunnen doen met de kids. Afgelopen dagen vonden ze helemaal niet leuk met die papier-handel, en wijle ook ni
Als alles nu verder goed gaat, landen we den 18de op Zaventem!! Cathy heeft eindelijk na 8 weken! Colombia de sentencia vast. We hebben vanavond een surprise party voor haar en Daniel (haar 5 jarig adoptiezoontje) gegeven en het was helemaal geslaagd. Morgen moet ze om 5uur op om de geboorteakte van Daniel op te halen. Een taxi ritje van maar liefst 3 uur op en 3 uur terug. Een geluk dat wij dit niet aan onze rekker hadden met ons mieke die wagenziek is Cathy en Daniel vertekken ook woensdag, samen met ons maar andere vlucht. Wijle met Iberia en zijle met Air France.
Morgen vertrekken ook de Canadezen en hopelijk keert de rust hier een beetje terug want met 13 kids was het hier soms wel een beetje "over the top".
Onze americanen met hun 5 adoptiekids kregen gisteren ook sentencia en vandaag is Jerry de geboorteactes in hun geboortedorp gaan ophalen.
Nog enkel het jonge americaanse koppelke met een adoptiebaby hebben na 5 weken nog steeds geen zicht op de sentencia en het begint bij hen en hun bio zoontje van 5 jaar een beetje zwaar te wegen.
Gisterenavond zijn hier nog een koppel uit Canada Quebec toegekomen met hun 3 adoptiekids uit Medellin. Het hotelleke zit hier nu heel goe vol, zo vol da ge al ne keer meer wilt ontsnappen aan de drukte, in totaal 13 kinderen die hier rondcrossen en samen spelen, en euh al ne keer ambras maken maar da hoort erbij.
Frans is in zijn nopjes want de americaanse families zijn beide landbouwers! Die hebben dus heel wat te bespreken hé.
We hopen morgen eindelijk ne stap verder te geraken met de papieren. Groetjes van ons allemaal xxx Frans, Anita, Yeison en Karen
we hebben net de kids in bed gestopt met een dvdke van dora la exploradora - of euh op z'n karen's DOLA LA EXPLOLADOLA - t'is in alle talen even schattig als ze de letter R niet kunnen uitspreken, maar in het spaans is het nog moeilijker voor ons want wij moeten vaak zoeken of het woord dat ze zegt nu wel of niet met L of R is ... soms heel lachtwekkend hoor!
Liefste Naomi, (6 dec) Liefste Bram, (7 dec)
Vanuit het verre Colombia wensen we jullie een HEEL gelukkige 12de verjaardag toe!
We hadden zo gehoopt om tijdig terug te zijn en met jullie mee te kunnen vieren, maar we maken dit later wel goed. Amuseer jullie te pletter en maak er een fijne dag van.
Dikke kussen van Nonkel Frans, TantAnita, Yeison en Karen
Donderdagnamiddag zijn we (eindelijk - eerst vlucht om 12u doch gecancelled, dan vlucht om 14uur doch we moesten vliegens op de luchthavenstaan om omgeboekt te worden anders konden enkel Karen en Yeison mee en wij niet .....!!) op Manizales La Nubia Airport vertrokken met Avianca Fokker (Iberia vliegt hier niet). Uitgewuifd door Mimi, onze begeleidster en Henri onze taxichauffeur. De kids waren door het dolle heen voor hun eerste vlucht met die "autobus met vleugels"!
Eénmaal on board taxieden we naar de startbaan alwaar aangekomen het vliegtuig rechtsomkeer maakte en terug naar de airport terminal waar iedereen moest uitstappen ! Gelukkig begonnen ze de bagage niet uit te laden !! Na wat rondvragen bleek dat we niet konden opstijgen wegens het slechte weer in Bogota, alwaar een tornado zijn gang ging. Na een uurtje mochten we weer instappen en ditmaal geen valse start !
Ons Karen lag na een kwartier al in slaap met haar hoofd op het klaptafeltje, Yeison plakte van in Manizales tot in Bogota met zijn neus tegen het raampje met een waterval van vragen over alles wat ie zag..... Aangekomen in Bogota, hoe kan het ook anders - t'is hier winter (lees regenseizoen)- viel de regen met bakken uit de lucht.We werden opgehaald door de zoon en zijn liefke van taxichauffeur Hotel Paris.
Het was leuk weer terug te komen op een vertrouwde plek, 't was een beetje thuis komen, begrijp je.... Alles uitgepakt, wat op adem gekomen, goed gegeten, met Edith onze contactpersoon de volgende papiermolen "to do" doorlopen, en dan onzen beddenbak in. Tot nu toe sliepen de kids bij ons, de mannen bijeen en de vrouwen bijeen....
Dit ritueel hebben we nu doorbroken en pappa en mamma slapen terug samen, Yeison solo en Karen ook solo, weliswaar in dezelfde kamer, maar we boeken toch vooruitgang. Cathy en Daniel, een Frans adoptiegezin die we ontmoetten gedurende ons eerste verblijf in hotel Paris zitten hier nog steeds, papa Daniel en dochter Chloé zijn teruggekeerd naar frankrijk voor werk en school. Ze zitten hier al acht weken, en nog altijd geen sentencia! Cathy was intussen de wanhoop nabij, maar is nu keiblij dat wij hier terug zijn en dat ze tenminste met iemand kan praten want zij spreekt enkel frans en het zit hier vol amerikaanse koppel voor het moment.
Wij mogen dus echt niet klagen want ons dossier gaat tov sommige anderen wel iets vlugger vooruit, nu enkel hopen dat de Belgische Ambassade ook zo vlug te werk gaat voor de Belgische paspoorten en visa voor de kids. We blijven hopen dat we alles nu nog rondkrijgen voor de 15de en dat we dan de 16de december terug de Belgische bodem onder onze voetekens mogen voelen.
Groetekens van ons allen Frans, Anita, Yeison en Karen
vandaag mochten we - na nog enkele extra omzwervingen - dan toch om 15u de colombiaanse paspoorten van onze Yeison en Karen gaan afhalen.... champagne ...euh te vroeg gejuigd .... effe wachten daarmee want nog steeds geen tickets naar Bog kunnen versieren en een uurtje geleden eindelijk het verlossende telefoontje dat we tickets voor morgen middag hebben hebben; Oef. Nu is het nog even spanned om centen af te halen want de automaten werken niet en de banken zijn dicht .... ne mens kan er al eens een grijs haartje van bijkrijgen hoor!
allez positief blijven en hopen dat alles morgen wel werkt...
wij gaan nog een laatste keer genieten van het lekkere eten in het hotel; dikke kussen Frans, Anita, Yeison en Karen
Amaai ons voeten .... nu is de sentencia getekend en nu vallen ze van ·t een in ·t ander.... Avianca wil/kan onze tickets niet van datum wijzigen omdat ze initieel via Iberia werden bevestigd ... dus de reis van bru/mad/bog is via iberia gegaan en het laatste deel bog/mzl is via avianca gegaan, dus ofwel betalen zij 2x voor de vlucht mzl naar bog ofwel wachten tot Maria T een oplossing voor ons kan vinden ...., de pasfoto·s van Karen blijken ineens mislukt (overbelicht) dus moeten laten hermaken tot groot ongenoegen van ons meiske, en het duurt blijkbaar 8uur om die pasfoto·s te ontwikkelen .... bij ons niet denkbaar, maar ja ... Dan kwam het nieuws dat hun Colombiaanse paspoorten dus pas vrijdag zouden klaar zijn, terwijl wij morgen, woensdag dus in Bog verwacht werden ... alle documemten dienen nog vertaald en geapostilleerd te worden, dus met al deze vertragingen weten wij helemaal niet meer waar we wanneer aan toe zijn. De sentencia hebben we reeds in allerijl naar Maija kunnen faxen (alles moet nog vertaald worden voor de Belgische Ambassade om de visums voor onze kindjes te krijgen en naar Belgie te kunnen reizen) doch de rest hebben we nog niet inhanden. Duimen maar dat we tijdig alles rondkrijgen want we willen KERSTMIS in Belgie doorbrengen met onze familie.
In Manizales regent het pijpestelen en niet leuk voor de kids, hou ze maar eens bezig tijdens regenweer in een poepchique hotel!!! No tocar, no molestar, no .... amaai zenne no no en nog eens no
Duim voor ons, dank je voor alle leuke reacties en bellekes! xxx Frans, Anita, Yeison en Karen
We zitten terug in hotel Varuna met een qwerty klavierke, hmmmm, maar allez het begint vooruit te gaan, morgen mogen we de sentencia gaan tekenen op de rechtbank.
Daarna pas-fotokes voor de kindjes hun Colombiaanse paspoorten met onze familienamen op gaan maken en ook onze tickets omboeken + tickets voor onze spruitjes kopen.! En woensdag vlucht MZL naar BOG , allez ja as de luchthaven hier weer niet gesloten is door de aanhoudende regenbuien en grondverschuivingen in Manizales!!
Dan terug wachten op papieren en vertalingen en de visums voor onze kids om Belgiqueske binnen te mogen. Het heeft hier al bloed, zweet en tranen gekost die paperassenmolen. De rechtbank had ons dossier geblokkeerd wegens geen "pre-visum" van de Belgische Ambassade .... wij hadden er nooit van gehoord en dus enkele dagen verloren ... een geluk dat een lieve dame bij onze ambassade in BOG daar wel van gehoord had!!!!!!! Allez alles zal wel in orde komen zekerst?!
Dikke kus aan iedereen We hoopten thuis te geraken tegen de verjaardag van Naomi en Bram, maar het ziet er spijtig genoeg niet naar uit.
Blij te lezen dat mij Peterke Ruben al enkele pasjes alleen zet
Hopelijk kunnen we vanin Bogota dagelijks internetten en jullie een update bezorgen - allez intussen weer een paar grijze haartjes erbij fotokes lukt niet zonder ze eerst naar Evelineke in Belgie te sturen - wat een half uur per foto kost .... - dus jullie zullen moeten wachten tot we terug in het belgenland zijn xxx xxx xxx xxx Frans, Anita, Yeison y Karen.
We zijn weer eens tevoet in 28° celsius naar het internet cafeke gegaan. Amaai puffen puffen en nog eens puffen! Alles gaat hier uitstekend met ons, al kunnen we op geen enkele mannier foto's doorgestuurd krijgen. Wij hebben er intussen al een 400 tal !!! Kan er iemand mij een programmake bezorgen om foto's te verkleinen?! Ik zit voorlopig dus op G mail maar ook daar is de connectie alles behalve en het duurt wel 18 minuten om opgestart te geraken.
Ik zal onze blog dus pas deftig kunnen updaten als we terug in België zijn. Ik hoop maar dat jullie begrip hiervoor kunnen opbrengen. Voor de volgende adoptie zullen we ons beter voorbereiden hoor, met draadloos internet om te beginnen
Tussendoor probeer ik fotokes naar onze Eveline door te sturen maar ook hier een half uur om 2 foto's doorgestuurd te krijgen en dus alles behalve handig hé.
Met onze Karen en Yeison gaat alles uitstekend, elke dag ietsjes beter slapen, en vannacht slechts 1 keer moeten opstaan om te troosten en chi chi te doen. Wat ne luxe!! Hopelijk gaat het zo verder hé. Skype werkt enkel om te telefoneren, de camera geraakt niet gebruiksklaar, dus ook hier laat de confituterwereld ons in de steek hé.
We hebben gehoord dat het in Belgiqueske wreed koud is! Hier dus zwoel warm en s'nacht hevige regenbuien, onweders en grondverschuivingen waardoor al vele gezinnen omgekomen zijn, huizen gewoon in de ravijnen gespoeld met alle bewoners in. De wegen zijn tussendoor helemaal onberijdbaar, ook wegverzakkingen, en tonnen modder op de weg. Echt een land van contrasten.
We hopen maandag een beetje nieuws van onze advocaat te horen om te zien hoe ver het met ons dossier bij de rechtbank staat. Duimen dus dat het snel vooruit gaat.
Dikke kus aan iedereen, we proberen wat zon naar jullie op te sturen Frans, Anita, Yeison y Karen
Hoi iedereen, we zijn nog eens op internet geraakt, wa ne luxe. De foto's is een ander paar mouwen, ze moeten eerst verkleind worden om ze op den blog te krijgen en ja dat gaat enkel door ze naar mijn eigen mail te sturen en ze van daaruit op de desktop te zetten, ni handig als ge geen internet hebt. Nu krijg ik weer geen aansluiting om mijn mailbox, dus effe balen.
Met de kids gaat het prima, buiten zeuren en grenzen aftasten, maar dat hoort bij het hechtingsproces. Onze Karen is wagenziek en het is dus heel moeilijk om met haar ergens naar toe te gaan, zonder dat ze enkele keren de taxi onderkotst. Pillekes tegen wagenziekte lijken niet echt hun ding te doen en dus steeds gewapend met zakjes, keukenrol een handdoek en 4 paar reserve kleding op uitstap. Het rare is dat ze nadien gewoon kan eten zonder probleem. En eten, ja dat kan ze hoor, ze vreet de oren van onze kop
Yeison (Ja hij heeft aan de advocaat gevraagd om zijn voornaam te wijzigen en hiervoor loopt dus nu ook een zaak bij de bevoegde rechtbank), het is dus nu Yeison en niet meer Yerson!
Dinsdag 18/11 zijn voor de voor 2de maal naar ICBF gemoeten, daar werden de kids ondervraagd en dan wij apart om te zien of het goed gaat met de integratie. De Defensora was heel positief en dus is onze proefperiode van 5 dagen voorbij. Om 11uur met de advocaat naar de rechtbank om onze zaak op de rol te laten zetten - waar we dus moesten gaan tekenen voor het adoptieproces. We zitten bij rechtbank nur 3 in Manizales en nu hangt het af van deze rechter hoe lang het nog duurt. Cross your fingers dat we spoedig het vonnis krijgen, zodat we naar Bogota kunnen om de paspoorten van de kids bij de Belgische Ambassade aan te vragen -want naar het schijnt zou onze ambassade wel 14 dagen nodig hebben om die pasjes/visums van de kindjes aan te maken.
We proberen straks nog eens om wat foto's door gestuurd te krijgen. Mijn GSm werkt hier niet! Met die van Frans kunnen we enkel smskes versturen, doch wel telefoons ontvangen - amaai raar netwerk hier, wij geraken er maar niet aan uit, maar zijn al blij dat we dan toch niet helemaal van de buitenwereld afgesloten zijn hé.
Dikke kuffel aan iedereen en dank jullie voor alle steun en lieve woorden xxxxxxxxx Frans, Anita, Yeison y Karen.
een heel emotionele dag gisteren bij de overdracht van de kids. We verhuizen vandaag naar een finca en daar is spijtig genoeg geen internet connectie. De eerste nacht was effe moeilijk, ze kwamen om de haverklap kijken of we er nog wel waren en zijn pas na 02u in slaap gevallen toen frans bij hen bleef. We zijn dus nu een beetje oververmoeid. Dus de volgende dagen kunnen we geen updates maken en ook nog altijd geen foto·s inladen. jullie zullen dus nog even moeten wachten. Yeison en Karen zijn in het echt nog veeeel mooier dan op de foto·s. De kleedjes die ze meehadden zijn een klein beetje aan de grote kant maar het gaat wel. Karen is 1m02 en Yeison is 1m10. Ze zijn enorm goed bezig met zich te hechten en noemen ons mama y papa alsof ze altijd bij ons geweest zijn ... echt hartverwarmend. We zweten ons hier in te pletter met zo·n 26 graden, maar kunnen gelukkig afkoelen in het zwembad¡ Zaterdag gaan we met Henri onze chauffeur op zoek naar een internet lokaal waar we onze laptop kunnen gebruiken. Op hoop van zege dus. dikke kus aan iedereen en aangezien ons mama geen pc heeft hoop ik dat iemand haar kan geruststellen. Jullie kunnen altijd op frans zijn gsm bellen, deze werkt hier wel om te ontvangen doch pas op bepaalde tijdstippen om te kunnen bellen en met die 6 uur verschil is het dus niet handig.
qñaai dq klqvier hier tis enorñ woeken nqqr de letterkes
na twee dagen sfeer opsnuiven en acclimatiseren in Bogota, in Paris hotel tussen andere adoptiegezinnen kunnen we alleen maar Martha Lucia beamen want alles wat ze ons over Colombia en Bogota vertelde en liet zien is waar en wonderlijk prachtig. Vandaag om 13u vlucht Bog naar MZL alwaar goed aangekomen. We overnachten hier en nu komt het grote nieuws : morgenvroeg maandag om 8uur (in belgie is dat 14u) afspraak bij ICBF en overdracht van de kinderen .
Tot nu toe niet echt onze laptop kunnen gebruiken, dus alles moet via hotel-peecee. foto s (al 200) kunnen voorlopig ook niet doorgestuurd krijgen.... gsmmen proberen we te beperken tot het hoogstnodige....
Gaan nu slapen, allez proberen maar zal nie veel van in huis komen .
We zijn gisterenavond rond 17 uur aangekomen in Bogota.....De reis is goed verlopen, goede connecties, zowel voor ons als onze koffers! Traject Madrid naar Bogota was wel lang (11uur), delay niet inbegrepen. Brussel Madrid was op een uureke of 2 afgelapt. Aansluiting in MAD na 2 uurtjes wachten. De vlucht naar Bogota van Iberia zat stampensvol..... Goede en zachte landing in Bogota, lang moeten wachten op koffers (ja, wij zijn DHL gewoon !!, On time performance was er niet bij in Bogota op den Tarmac). Na de poespas met de paspoorten en de bagage nog rap wat centen gewisseld voor de eerste kleine uitgaves.... Edith had geregeld dat we zouden opgepikt worden aan de luchthaven...maar wijle daar niemand gezien. Bij het verlaten van de luchthaven staan er tientallen taxichauffeurs hunnen automobiel aan te prijzen met bijhorend hotel.... Na een telefoontje naar Paris met geleende GSM van vriendelijke Colombiaan bleek dat onze chauffeur daar toch ergens moest staan....en wat later viel onze frank (euro) dat het die meneer was met het bordje "DELEO". ipv DE LEEUW. Maar eind goed, al goed. Na een naar onze normen helse taxi-rit(ikke vreed content da we geenen auto gehuurd hadden!!) door Bogota op het spitsuur toch bij Paris geraakt, alwaar de eerste ontmoetint met Edith. Onze Gsmmekes marcheren hier niet, heeft te maken met het twee- of drieband-systeem.... Sebiet onze eerste indrukken gaan opdoen in Bogota centrum, reis naar Manizales uitgesteld tot maandag. Maandagnamiddag naar alle waarschijnlijkheid ontmoeting met onze kids !!!
