Ik heb mijn eerste bericht nog eens herlezen... En ik ben het niet meer eens met mijn eigen afsluiter... Het was misschien wel compact, maar niet echt oppervlakkig... Wat is oppervlakkig eigenlijk? Als ik Jacques Derrida mag geloven, en ik geloof hem, wees daar maar zeker van, want ik heb dat zelf al dikwijls ondervonden, maar zo een filosoof kan dat dan wel beter verwoorden dan ik, is het quasi onmogelijk om via taal met elkaar te communiceren over niet exacte wetenschap... We slagen er nog net in om iedereen hetzelfde te laten denken over 1 + 1 = 2. Maar je moet eens proberen om een niet primaire kleur te laten benoemen door een goede vriend(in); liefst zo een tussentint tussen blauw en groen, geel en groen, rood en paars, rood en rose, bruin en beige, etc En dat zonder de kleur te zien die ze beschrijven... En dan neem je een gedetailleerde kleurenkaart en duid je de kleur aan die hij/zij volgens jou bedoelt... En hij/zij neemt diezelfde kleurenkaart en duidt aan wat hij/zij bedoelt... Als jullie dezelfde kleur aangeduid hebben is het ofwel puur toeval ofwel hebben jullie telepathisch contact! Ik had vandaag een gesprek met iemand... Ik probeerde het te hebben over een aantal problemen binnen het bedrijf waarin ik werk. Ik probeerde gewoon over te brengen wat er leeft bij mijn collega's. Zonder ergernis, zonder emotie, gewoon als doorgeefluik... Na 5 minuten werd ik bekeken als een herrieschopper; werd wat ik vertelde emotioneel vervormd naar 'gelijk of geen gelijk', wat absoluut mijn bedoeling niet was.. Mijn conclusie (wat niet betekent dat dit de waarheid is, want ook mijn perceptie wordt gefilterd door mijn 'geaardheid'): zodra een mens zijn gedachten probeert om te zetten in woorden, gaan zijn gedachten een eigen leven leiden in de gedachten van wie ze probeert te begrijpen en zijn ze niet meer gelijk aan de oorspronkelijke gedachten...
