Tegen ongeveer half 11 denk ik ben ik terug wakker geworden. Heel mijn lijf was aan het rillen en ze hebben mij 2 extra dikke dekens moeten geven en warme lucht eronder moeten blazen om mij terug in het warm te krijgen. Daar heb ik echt super lang moeten liggen tot mijn grote spijt, normaal zouden ze mij doorgevoerd hebben naar intesieve maar daar was geen plaats. Ik was wel echt super blij toen ik eindelijk naar mijn kamer mocht want die wasknijper voor u hartslag en diene bloeddruk meter deden echt pijn. 

Op de kamer heb ik nog veel geslapen en wat bezoek gehad. Om de ongeveer 2u kwamen ze mijn ijs vervangen en regelmatig nieuwe medicatie geven, ook 's nachts. 

Woensdag 17 oktober:

's Morgens was ik heel slecht aan mijn maag en kon ik niets eten. Een beetje daarna heb ik bloed moeten overgeven en was het weer beter en kon ik 's middags toch wat soep eten. Het eten in het ziekenhuis was trouwens ook niet echt aangepast aan mijn toestand. 's Morgens kreeg ik een boterham met confituur en harde pap en ik mag niet bijten. In de namiddag moesten we nog eens langsgaan bij dokter Brijs en toen vertelde hij me dat ik al naar huis mocht. Dat heb ik dus ook gedaan, ze konden toch niet veel meer voor mij doen in het ziekenhuis behalve pijnstillers geven. Voor we naar huis mochten hebben ze me wel nog wat medicatie gegeven en hebben ze mijn ader wat kapot gemaakt door er te veel druk op te zetten, zodat hij nu nog ontstoken is. Maar ik was toch content toen ik thuis was

Donderdag 18 oktober:

Ook toen weer veel geslapen heel de dag en wat tv gekeken. Ik voel wel al dat de spanning op mijn kaken minder is en het zakt zo wat meer naar onder.

Vrijdag 19 oktober:

Vanmorgen moest ik op het onmenselijke uur van half 8 al in het ziekenhuis zijn ter controle. Ze hebben er 2 elastiekjes geplaatst tussen mijn hoektanden. Op een kwartiertje waren we er weer buiten en daar moet ik zo vroeg voor opstaan. Ik heb vorige nacht wel slecht geslapen, mijn maag weer waarschijnlijk van al die medicatie en weinig deftig eten. Vanmiddag heb ik me de eerste keer gewaagd aan pureepattatjes met spinazie en wat doorgedane vol-au-vent en ik heb er toch een paar hapjes van kunnen eten. Eten is gewoon ook zo vermoeiend, dat je der helemaal geen zin in hebt ook al knort je maag. 

Ik post hier ook wat foto's, het is geen mooi zicht en ik heb lang getwijfeld of ik het wel zou doen, maar zonder is mijn verhaal niet compleet dus doe ik het toch maar. De eerste is van de dag van de operatie en de tweede van de dag erna.