De drang om te vluchten is groter geworden de laatste dagen. Maar op welke manier zou ik even kunnen vluchten om alles eens op een rij te zetten? Een reis misschien? Zo een verre, liefst exotische reis klinkt heel aardig goed. Vluchten naar een plaats waar ik tot rust kan komen en eens op mezelf ben aangewezen. Eens lekker eenzaam zijn kan ook deugd doen denk k dan. Eens niet moeten denken aan morgen, maar leven van dag tot dag. Dat is wat me te doen staat, boeken en weg! De wereld verkennen, de maatschappelijke waarden en normen en cultuur leren kennen en begrijpen van andere volkeren. Mezelf eens in vraag durven stellen binnen een andere maatschappij, dat lijkt me een ideaal gegeven. Ook eens weg uit mijn comfortzone, weg van het materialisme en onze gehaaste maatschappij. Mijn buik kriebelt al bij de gedachte dat ik dit wel eens tot realiteit zou kunnen brengen en dit niet bij een droom hoeft te blijven. Onvergetelijk zal deze ervaring vast worden, hoop ik stiekem. Als ik de statistieken mag geloven, ben ik niet de enige die dit plan beraamt. Naar schatting vijfhonderd tot duizend Belgen vertrekken voor langere periodes naar het buitenland. Volgens sommigen is het een nieuwe trend aan het worden. Maar naar welk continent zou ik kunnen gaan? Welk land zal me verlossen van de stress? Welk land is paradijselijk mooi maar toch goedkoop? Waar de mensen vriendelijk zijn en de zon steeds schijnt Google biedt een uitweg wanneer ik de trefwoorden paradijselijk en goedkoop intyp. Thailand lijkt een optie evenals Maleisië Hmm dit ga ik eens verder onder de loep nemen wat de mogelijkheden zijn. Al gauw verzeil ik op talloze sites die je instant doen smelten als sneeuw voor de zon. Schitterend allemaal en vooral redelijk betaalbaar De levensstandaard ligt immers veel lager dan bij ons en dat maakt het voor een middenstander als ik het extra leuk natuurlijk. Meer en meer begint Thailand me te interesseren. Het land van de glimlach, zoals ze zelf zeggen, althans in hun kleurrijke webpaginas en online brochures. Na enige research doorheen het internet, blijken deze verhalen enerzijds wel te kloppen, alhoewel ik mijn twijfels heb over bepaalde zaken binnen hun cultuur. Want wanneer je Thailand opzoekt op internet kom je al gauw op diverse sites die bedenkelijk zijn en krijg je meteen links naar knappe, zwoele Aziatische vrouwen die daar zomaar voor te rapen vallen. Wel jammer dat zo een mooi land met zoveel wijsheid en schoonheid daarmee in een slecht daglicht komt te staan.
Werktitel: vluchten is (g)een misdrijf! Start: maandag 27 oktober 20080u35
Voorwoord
Tja, een voorwoord schrijven moet je normaal gezien neerpennen wanneer je boek af is. Zo schrijft het schrijversjargon het althans meestal voor. Enerzijds wel logisch, zo kun je al een teaser van de belevenissen in je boek uit de doeken doen. En is waarschijnlijk het eerste wat lezers van je verwachten, al is het maar om te verantwoorden waarom jouw boek het kappen van een zoveelste boom waard is. Nu vindt iedere schrijver dat van zijn boek, maar dat vind ik dikke bullshit. Lap! Hier loopt het al weer mis met mezelf Steeds meer en meer kom ik tot het besef anders te zijn dan de rest, de medemens ook wel eens genoemd. Lang dacht ik dat anderen de oorzaak waren van mijn problemen, al ware het een complottheorie van diegenen die mij wel eens zouden leren. Ik, de rebel sinds jaar en dag zouden ze niet temmen, daar was ik van overtuigd. Maar zelfs nu, bij het gewoonweg schrijven van een voorwoord ben ik weer anders dan de doorsnee andere mens. Ben ik dan echt zo anders? Eigenlijk wel een confronterende zaak! Maar genoeg geleuterd over mezelf in feite. Soms wanneer ik weer eens een slechte dag heb gehad fantaseer ik er wel eens over om te vluchten. Weg van alle stressfactoren die mij momenteel zo in de war brengen. Maar is het ethisch gezien wel de juiste oplossing? Hoe zou de maatschappij er op reageren? Dat is nu net het probleem bij de mens. We zijn altijd bezig met wat anderen zouden kunnen denken van onszelf. Maar ik vraag me af of vluchten wel zo een laffe daad is zoals het maatschappelijk wordt voorgesteld. Vandaar ik mijn boek doop met de titel dat vluchten niet altijd een misdaad is, maar een vorm van zelfontwikkeling.En een manier om jezelf te leren (her)kennen. Maar hoe vlucht je om tot jezelf te komen? Hoe zou ik dit kunnen doen? Zou ik een wereldreis maken? Zou ik een andere partner nemen? Nieuw huis? We zullen wel zien zeker?
