Na weken heb ik eindelijk een weekje voor mijzelf, zonder gezaag en geklaag van het gezin.
Opgesloten zitten is ook niet alles... Zo merk je hoe eenzaam een mens kan zijn. Mensen die je in de steek laten of die je amper hoort. Een feestje waar je niet op uitgenodigd bent. Alles hoort bij het leven.
Nu vraag ik mij nog steeds af waarom ik een blog begonnen ben... Al is het maar om alles van mij af te schrijven en alles in gedachten op een rijtje te zetten.
