Gij
die mij niet ziet - Bruno Vanden Broecke & Wim Helsen
Zaterdag 12 oktober 2013 om 20.30 uur- Schouwburg
Op zaterdag 12 oktober ben ik mijn eerste theatervoorstelling voor dit trimester gaan bekijken. Het was een avondvoorstelling en duurde ongeveer 2 uren. Ik vond het een zeer geslaagde voorstelling, die aan al mijn verwachtingen voldeed.
Gij die mij niet ziet is een vrolijk stuk. Het gaat over twee vrienden Vik en Leo die samenwonen in een klein huisje. Beiden hebben hetzelfde probleem. Ze leven in hun eigen leefwereldje waarbij ze niet kunnen begrijpen wat er buiten henzelf afspeelt. Vic, tokkelt zich door de voorstelling heen op een rood gitaartje en schrijft een lied terwijl Leo aan een schrijftafel zit en zijn fantasiewereld samenvat op papier. Hun probleem is de vrouw, die heet Natascha en zal op bezoek komen. De twee mannen, Vik en Leo willen hier een goede indruk maken. Leo heeft Natascha nog nooit ontmoet maar wel twee weken gevolgd op straat. Maar Vic nodigde Natascha uit om naar zijn muziek te komen luisteren. De voorstelling begint met Vic die een mooie zin voorstelt en Leo die er commentaar op geeft. Dat is de essentie van het stuk, want commentaar en ruzie daar gaat het over. De twee spelers worden regelmatig zichzelf en dat werkt uitstekend. Een paar keren wenden ze zich tot het publiek, waaruit een beetje agressiviteit spreekt. Een aanval op het publiek wordt het nooit. Het blijven twee leuke jongens. Het gaat over enge dromen en over angst voor het andere geslacht.
De diepte van het dal Donderdag 17 oktober 2013 om 20.15 - Schouwburg
Op donderdag 17 oktober ben ik naar mijn tweede theatervoorstelling gaan kijken. Vooraf vreesde ik dat ik niks zou hebben aan de voorstelling maar het was een fantastisch voorstelling. Ik genoot van elk moment, ik lachte mezelf ontspannen In de voorstelling worden de psychische problemen bespreekbaar gemaakt en het lokte veel reacties uit. Het stuk is versierd met zachte pianoklanken en zachte zwart-witbeelden die het verloop van een leven voorstellen. In de voorstelling draait alles rond depressie. Het gaat over de menselijke psyche. Dimitri Leue speelt de psychiater in het stuk en zijn patiënt is Gust Lortcher die in een depressie is belandt. Maar ze staan nooit alleen op het podium want de personages zijn meestal gebaseerd op familieleden. Het was heel expressief naar voorgebracht en er zat ook wat humor in. Het stuk bezorgde je eerder een lach dan een traan.
