De werkelijkheid en ik - Ich und das wirklichen Leben (deel I)
Momenteel ben ik het boek Spaans Vuur aan het lezen van de auteur Wouter Van Mastricht. Het boek speelt zich af anno 1635 in Maastricht en handelt over de Spaanse veroveraar en de godsdiensttwisten tussen de Katholieken en de protestanten (Calvenisten in dit geval). Veel is er blijkbaar sinds toen niet veranderd nog altijd spelen godsdiensten een belangrijke rol bij oorlogen.
Het puriteins Amerika voorop (Katholiek fanatische/creationisme) tegen blijkbaar de rest van de wereld en in het bijzonder tegen de Islam. Ook de Islam voert zijn eigen strijd tegen de heidenen en onder elkaar (soemieten tegen sjiiten).
-------------------------------
Nu over de werkelijkheid - het thema van vandaag.
Werkelijkheid en illusie vallen samen. De werkelijkheid wordt ons door middel van onze zintuigen gegeven - zoals in een film - waarbij ik als individu deze werkelijkheid waar neem.
Maar kunnen wij wel vertrouwen op het geen wij zien of horen maw kan ik als persoon de werkelijkheid die ons wordt openbaard dmv onze zintuigen als voor waar aannemen. Maar welk alternatief hebben wij dan als individu indien dit niet zo is? Is alles dan een illusie ?
De werkelijkheid is voor ieder van ons anders, iedereen heeft (beleefd) zijn eigen werkelijkheid! Het feit dat ik deze tekst opschrijf is voor mij een werkelijkheid, maar voor een ander persoon is dit zeker niet het geval omdat ik alleen deelneem aan deze (mijn) realiteit.
Zelfs indien iemand deze tekst zou lezen of indien ik zelfs iemand van dit gebeuren zou vertellen dan nog is dit voor deze persoon geen werkelijkheid - het schrijven dan niet het vertellen. Het is een afschaduwing van mijn werkelijkheid.
Maar wat maakt het voor mij dan mijn werkelijkheid? Volgens mij zijn het mijn emoties, mijn betrekkelijkheid met mijn werkelijkheid die mij deze werkelijkheid laat ervaren. Wat wij voelen, wat wij denken maakt het tot mijn werkelijkheid. Mijn bewustzijn maakt het tot mijn werkelijkheid.
Gelukzaligheid vindt men terug in de onwetendheid (Homerus).
Maar éénmaal de onwetendheid voorbij kan men niet meer terug. Elke nieuwe werkelijkheid - meerdere werkelijkheden - bepaald het verder karakter van onze aard en ons leven. Op een gegeven moment in tijd kan er per persoon maar één werkelijkheid zijn. Dit neemt echter niet weg dat er verschillende werkelijkheden kunnen zijn voor deze persoon maar dan op verschillende tijdstippen (door ervaring, trauma,drugs en alkohol enz ...).
Niets blijft bij het oude, veranderingen doorbreken de illusie van de werkelijkheid. Zoals elk levend wezen ontsnappen wij niet aan deze veranderingen. Nietzsche heeft het over de illlusie die de werkelijkheid eigenlijk is en die ontdaan dient te worden van zijn schil tot er niets meer overblijft.
De werkelijkheid ontdaan van zijn schil - de illusie. De werkelijkheid is het niets - een illusie - gecreëerd door ons denken. Ons beperkt bewustzijn is de oorzaak van dit alles. Interpretatie, subjectiviteit liggen aan de basis van ons verkeerd denken en onze projectie/uitbeelding van de werkelijkheid.
