Ik ben Conny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam seatje.
Ik ben een vrouw en woon in Limburg (België) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 21/03/1976 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, muziek beluisteren, tv-kijken, genieten van kleine dingen,....
Hallo,
Mijn naam is Conny, woon samen met mijn vriend Ronny en we hebben een schattige dochter van net 2 jaar, Yasmin
Gebeurtenissen, bedenkingen over vanalles en nog wat
17-06-2006
Kennismaking
Voor ik effectief verder begin met mijn blog, kan ik misschien nog wat meer over mezelf vertellen.
Ik ben geboren en getogen in Sint-Truiden, provincie Limburg op 21 maart 1976. Ik was de jongste van 3 meisjes, een nakomertje. Maar veel voordelen aan een nakomertje zijn had ik niet, integendeel. Ik werd geboren met de ziekte "mucoviscidose" of "taaislijmziekte". De eerste jaren en zelfs tot mijn humaniora erop zat, had ik weinig last van de ziekte. Maar na mijn studies zijn de problemen begonnen. Ik werd meer ziek, moest meer worden opgenomen in het ziekenhuis voor intraveneuze antibioticakuren, meer medicatie slikken. Tot dan was ik eigenlijk een normale tiener met evenveel problemen als alle anderen. Ik wilde ook uitgaan, een vriendje hebben, mooie kleding dragen,... maar dat ging niet en mocht ook niet van thuis uit.
Ik heb dan gekozen om te pennen met mensen zowel van België als uit het buitenland. Af en toe sprak ik wel eens af met iemand van hier om iets te gaan drinken of naar de bioscoop te gaan. En zo leerde ik ook iemand kennen die me nam zoals ik was, met mijn ziekte erbij. Ik was in de wolken, want ik had altijd gedacht dat ik door mijn ziekte alleen zou blijven.
Ik ben met die jongen gehuwd, we hadden het heel goed samen die eerste jaren. Maar toen begon ik stilaan achteruit te gaan, werd zieker en zieker en een transplantatie van beide longen drong zich op. Ik heb 14 maanden op een wachtlijst gestaan eer ik het verlossende telefoontje kreeg. Maar alles ging goed: de operatie was geslaagd, ik herstelde snel en kon aan een nieuw leven beginnen. En dat nieuwe leven stond mijn toenmalige man blijkbaar niet meer aan. Ik begon mondiger te worden, ging een cursus volgen om alsnog te kunnen gaan werken omdat ik door mijn ziekte nog nooit had kunnen doen. Ik sprak ook al es meer met vriendinnen af, en dat allemaal zonder hem. Op een dag ben ik dan te weten gekomen dat hij me had bedrogen met mijn beste vriendin van op school. Dat was voor mij het einde. Ik heb toen een heel moeilijke periode gehad en toch heb ik het hem vergeven. Maar eens een mens zijn vertrouwen is geschaad, is het moeilijk om die persoon nog volledig te vertrouwen. Op een moment heb ik de knoop doorgehakt en de echtscheiding aangevraagd. Dat werd me echter niet in dank afgenomen, zijn ouders zouden ervoor zorgen dat ik financieel aan de grond zou raken. Ik ben dan naar mijn vader gereden en daar mijn intrek genomen.
Genoeg voor vandaag. Volgende keer schrijf ik verder.
