WETTEREN PAKT EEN PUNT MAAR WEL OP EEN DIEFJE

Kunnen we de glansprestatie van verleden week verlengen ?

In het begin worden we meteen wat opgejaagd. In gestalte missen we ‘samen’ enkele meters. Ik overdrijf en toch … misschien mispak ik me aan de aanwezigheid van enkele Lukaku’s bij Dender.

Toch nemen we een droomstart. Ijzig koel lobben we alleen voor doel perfect over de keeper : 1-0. Er volgt zelfs meteen een tweede monsterkans. Dender –hoewel victorie kraaien ongepast is- heeft toch een probleem met hun defensie want onze scorende spits mag na vijf minuten weeral alleen voor de keeper opduiken. Deze keer minder besluitvaardig …

Beide partijen proberen voetballend uit te breken, passes van voet tot voet, af en toe mooi op zijn Engels de breedte van het veld zoekend.

Een bal van Dender scheert rakelings voorbij maar algemeen daalt de spankracht in de match. Een tweede doelpunt voor Wetteren zou een mooie psychologische bonus opleveren. Voorbij het halfuur : we creëren nog wat kleine kansen. Een goeie voetreflex van onze keeper op een scherp schot van Dender. Even bibberen … Ons uitverdedigen op stilstaande fases is soms wat onnodig nerveus waardoor de bal onnodig lang in de gevarenzone blijft hangen. Het wordt tijd dat we nog eens uitbreken en het spel terug in handen nemen. Vrije trap Dender op geen ongevaarlijke plek. Bijna bingo want mooi naast de muur geslingerd.

Op een hoge corner komt Denders boontje dan toch om zijn loontje : één van de Romelo’s kopt de bordjes gelijk. Je kan het niet onverdiend noemen.

We zijn precies toch weer wat wakker geschoten en maken komaf met het eenzijdige veldoverwicht van Dender. Bij momenten worden we behoorlijk weggetikt, het technisch vermogen van Dender is groter dan ze tot nu toe lieten zien. Een lob van Wetteren net voor het fluitsignaal gaat jammerlijk naast.

TWEEDE HELFT

Met de wind letterlijk in de zeilen starten we goed gez(w)ind en zetten meteen de juiste druk. De vreugde is van korte duur. Na vijf minuten zijn onze voornemens verdwenen en is het al blauw wat de klok slaat. De sfeer wordt wat grimmiger en dat heeft deels met onze eigen frustratie te maken denk ik. Het is pompen maar het lijkt eerder op verzuipen. Onze keeper heeft een meesterlijke reflex in huis. Dender komt moederziel alleen voor doel, dat het nog 1-1 is kan je een mirakel noemen …

Het is bikkelen voor elke bal. Immers : wie scoort, wint .

Geen schoonheidswedstrijd maar wel één ijzingwekkende thriller. Zenuwen gieren alvast door mijn lijf. Elk slecht uitverdedigen, elke spits die nu passeert of verkeerd wordt gepakt … kan nu beslissend zijn.

Het échte gevaar blijft van Dender komen. We komen weeral zeer goed weg bij een zoveelste rakelingse voorzet. Het is nu hopen dat we een punt in huis houden. Een laatste ongelukkige schermutseling tussen Denderse keeper en ingevallen spits.

Corner Wetteren. Hoop doet leven. Altijd. Niet benut.

Op vijf minuten van het einde met dubieus buitenspel krijgen we dan toch het deksel op de neus. Dender scoort al te gemakkelijk en we staan met lege handen.

Na een vuile fout is er de fase van de laatste kans voor ons. Voorzet te ver. Kopbal te scheef.

Het wordt bijna 2-2 als we mooi flitsend uitbreken maar op de keeper koppen.

En dan als een duivel uit een doosje volgt een geplaatste 45 meter-pegel die over de Denderse keeper valt.

Het publiek komt zot, Ik moet denken aan de vreugde deze week van de Kanaries op Genk die ook vierden alsof het een driepunter betrof.  

Voor Dender moet dit een zware klap zijn. En mijn hartslag kan weer zakken.

Stefaan Segaert (vader van Joachim)

05-02-2011 om 19:04 geschreven door de U17-groep.