Vandaag gestart in Pughet-Teniers omstreeks 7.30 en op
programma stonden maar een paar cols en wat gorges, Maar die paar cols deden
ons bijna de das om,eigenlijk maar één
col die ons de das om kon doen. Met de vermoeidheid van de dag voordien nog in
het lichaam was Col du Buis bijna diegene die ons deed sterven, hij was dan wel
maar 4km lang maar de steilheid en de temperatuur samen met de wind op kop
gaven deze een extra zware dimensie.Uiteindelijk wie ons kent weet dat we ons niet laten plooien maar de
gevolgen waren desastreus. We zouden vandaag aankomen in Moustier-Saint-Marie
en zijn uiteindelijk op 22km van doel gestrand. Compleet alles gegeven wat we
hadden onder een snikhete zon en wind op kop hebben we toch nog een Flinke 92km
gereden en 1890hm overbrugt. Niet slecht voor een beginners ploegske als wij.
Dag 17 => de strijd der titanen gaat door, 2 klein duimpjes tegen de grote reus en de natuur.
Vandaag vroeg vertrokken om de hitte voor te zijn op de
beklimming van de Col de la Bonette. Volgens de reis route2715m hoog, in echt
voor de foto geklommen tot 2802m. De hoogste bergpas van Europa top gehaald
gepakt en gezakt door 2 individuen aangemoedigd door een motorbende in de
laatste kilometers. In de aanvang van de beklimming tot de grens van de
2000meter was het precies of we ne stront op de fiets waren, geteisterd door
een zwerm vliegen achter ons aan. Blijbaar hebben die nog geen mensenzweet
gehad en waren wij een echte lekkernij. We wilden deze dag op camping gaan in
Saint Saveur, gewoon omdat na de middag het verschrikkelijk heet geworden was.
Helaas bij aankomst n ST. Saveur bleek deze camping gesloten te zijn door de
prefectuur van de regio. Gedwongen door deze sluiting begonnen aan de volgende
col, Col de la Couillole= 1678m hoog. Het was afzien in de eerste 5km van deze
beklimming, geen plaats om te schuilen enkel de tunnels gaven koelte en
schaduw. De zon brandde ons gewoon van de kaart en blaren op de armen. Eens
halfweg een rivierke waar we in konden om te verfrissen en wees er maar zeker
van we hebben ons daar echt verfrist. De drank die we hadden gekoeld in de
rivier, kledij natgemaakt alles was goed om af te koelen en fris te zijn. Na deze
opknapbeurt doorgereden tot Pughet-Teniers en daar camping op.
Vandaag gaf de meteo geweldig weer af. Wij vroeg uit ons bed
of beter gezegd uit de tent om de Col DIzoard te beklimmen voor het te warm
wordt. Om 07.15 gestart en om 11.30 waren we boven gepakt en gezakt op de col
van de berg. Snel een fotoke en verder want we wilden absoluut Col De Vars ook
nog meepakken. Uiteindelijk geslaagd in ons doel en omstreeks 17.00 op camping
Le Planet aangekomen. Niet slecht als ge weet dat de izoard 2360 meter hoog is
en de Vars 2111m. Op deze laatste hebben we dan ook even verbroederd met een
club uit frankrijk waar we al drie dagen mee op dezelfde camping zitten en
steeds bijna hetzelfde aankomen.
Voor morgevroeg staat er wer een stevige klim op programma
om te starten. Col de la Bonette.(2750m).
Vandaag aan de late kant opgestaan omdat het tot 8.00 geregend en geonweerd heeft. Alles gepakt en gezakt en gaan ontbijten. De lucht trekt terug toe en de regen is weer van de partij.
In principe gaan we vandaag klimmen naar de col DIzoard (+- 2500m) en als we daar regen krijgen zitten we met smeltende sneeuw en gladde wegen in de afdalingen.
Dus een verplichte rustdag ingezet , de meteo van morgen is veel beter.Tent terug opgezet en blog dan aangepast aan de huidige situatie.
Is hier wel een supercamping met verwarmd zwembad, in plaats van te fietsen gaan we deze namiddag dan maar wat baantjes trekken. This maar
dat we in form blijven en de klimmodus niet verliezen. Moet wel eerst toestemming vragen of er 2 pandabeertjes in dat zwembad mogen.
Voor morgen houden we dan vast aan Col DIzoard en Col de Vars.
Dag 14 => de dag van het onvoorspelbare en bovenmenselijke prestaties
Vandaag gestart in lanslebourg eigenlijk voor een zeer korte
trip en dan afwijken van de geplande route omdat Galibier afgesloten zou zijn wegens instabiliteit van een tunnel of grondverzakking. Voor de erkenning moesten we een
stempel halen in valloire. Dus even om het correct te maken naar valloire
gefietst over de Col du Telegraphe. Stempel gaan halen in de lokale stand voor
toerisme en geïnformeerd wat kon en niet kon. Blijkbaar was de pas open naar
Briancon. Bij de start in Lanslebourg werd ons al gezegd dat we dat niet zouden
halen, maar ja iemand die ons kent zegt nooit dat iets niet mogelijk is. Welle
op weg. Na 40kmbegonnen aan de Col du
Telegraphe, om 14.00 moesten we nog de galibier en de lauteret beginnen en
afwerken.Tegen alle verwachtingen in
zijn we omstreeks 19.30 op de camping aangekomen in Briancon.Totaal afgelegde wed 115km en nog gemiddeld
14.1km/uur gehaald. Dit is gewoon een zeer knappe prestatie en ik zou bijna
zeggen dat we volledig in klimmodus zitten.
Vandaag op aanraden van een collega trekkingbiker de Col de
LIseran gepasseerd. Men voorspelt hier regen en in Val DIsere op camping gaan
zou kunnen betekenen dat we geblokkeerd zitten omdat de sneeuwgrens maar op
3000 meter ligt. De col is 2770 meter en als het regent is het daar smeltende
sneeuw. Laat gestart en zeer veel geklommen van 850 naar 2770 meter. We hebben
die grote klepper verslagen met de trekkingbike. Veel bepakte fietsers gezien,
had dit eigenlijk niet verwacht op die hoogte. Nog volgen die bron zouden we
niet over de Galibier kunnen wegens instabiliteit van een tunnel of een
grondverzakking. Dat houd in dat de route van de 100 cols met de vele klimmen
voor ons zal stoppen in saint michel de murienne en vandaar trekken we richting
TOUR TOUR. Vandaag ondanks alle klimwerk toch nog 80km gebold wel maar 11km/
gemiddeld.
Dag 12 => de jaarlijkse escorte van âPolice Municipalâ door marleen.
Wij hebben vandaag maar 75km afgelegd in de regen. Niet nat
maar strontnat zijn we geworden, in cafee hier 2 warme chocos gaan drinken om
op temperatuur te geraken, nog ne croque geten en ne frit erbij om erdoor
te komen. De mensen van het cafee hebben de deuren en ramen toegedaan omdat wij
daar zo zaten te bibberen, compleet onderkoeld door een 20km lange afdaling in
de gietende regen en geen plaats om te schuilen.
Maar we hebben ook al regende het wel geklommen tot de eerste keer 1650
en de 2de keer tot 2000meter. Die afdaling was super maar door de regen
keigevaarlijk.
Marleen heeft naar jaarlijkse gewoonte weer de Police Municipal geescorteerd
bergaf. In het midden van de straat zonder te verpinken bleef die netjes op die
afdaling voor die mannen rijden. Spijtig dat ik daar gene foto van heb.
Als we in da cafee zaten om op temperatuur te komen moesten we gewoon lepel
vashouden als die in de choco zat en de rest gebeurde automatisch, was geen
tegenpruttelen aan enkel zien dat ge niet te hard bibberde want dan smoste te
veel.
We zitten nu op camping op in Bourg - st - Maurice 30km van Val D Isere, morgen komen de grote kleppers = 2770 Col De L'Iserian. Als we die goed overkomen mogen we zeggen dat we een superteam zijn
Dag 11 => De grote kleppers komen dichter , en dichter, en dichter
De teller staat ondertussen op 1295km en een pak hoogtemeters.
Vandaag een dagske van continu klimmen, de omgeving
veranderd met het uur.
De bergen worden hoger en minder begroeid, mooiere
vergezichten. Vandaag slecht 95km kunnen afleggen, de volgende camping was een
onhaalbare kaart. In Flumet op camping willen gaan maar deze bestaat niet meer.
Dan maar hotelleke geboekt.Lekker
getenen een goed bed zal zeker deugd
doen vandaag. De rust die we nu kunnen nemen zullen we zeer hard nodig hebben. Vanaf morgen zullen we waarschijnlijk die getallen niet meer halen. Parcour wordt dan enorm zwaar en de afgelegde km beginnen ook mee te tellen. We tellen af, nog 650 tot 700 km te gaan en we zien wel waar we stranden zolang het maar plezant en aangenaam is. We zijn het beide er wel over eens dat Col du Columbier en Col du Clergeon wat betreft energie van de mens de zwaarste zijn om te beklimmen tot nu toe.
Vandaag slapen we op 950meter hoogte in FLUMET. Morgen bereiken we misschien Val D Isere.
Omdat we al langer onderweg zijn hadden we maar een dagske
geplant van niet te veel km. Uiteindelijk hebben we er toch weer 100 uit de
benen geperst (joepie) Maar wat voor een 100,
Het begon met de beklimming van col de berentin als opwarmer
even naar 1144 meter klimmen op normale hellingen , maar wat volgde op deze was
niet niks, erger dan de Ventoux beklimmen beter kan ik hetniet omschrijven, Col de Grand columbier
tussen de 11 en de 19% gedurende 15kmklimmend naar 1501 meter. Afgedaald met een
nieuwe recordsnelheid van weliswaar 69,8km/uur omdat ik te laat gaan liggen ben
op mijne fiets tijdens een afdaling van 14% over 3km lengte. Daarop volgend col
de clergeon was wel maar 979 meter hoog maar moest zeker niet onder doen voor
de columbier. Nu lekker op een 3 sterren camping buikske vol, na drie dagen in
denatuur zonder wasmachine alles kunnen
bij wassen.
Het was wel nodig om op een camping met elektriciteit te geraken, alle baterrijen voor gsm en GPS waren zo goed als plat.
In origine wilde we wel fietsen maar niet te ver. Omdat de temperatuur nog goed is toch gekozen
om weer even door te gaan. In de start 2
keer file gehad omwille van koeien op de weg, beesten keken wel naar de gekken
op de fiets maar omgekeerd is evenzo. Uiteindelijk weer 115km gebold, 15,7 gem. en 3 dikke cols gedaan, cols boven de 1000
meter. Wilde weer op hotel gaan maar deze keer waren ze allen gesloten, hoeveel
pech kan je hebben. Dan maar een kamer gehuurd met avondeten en ontbijt. Bij
avondeten heb ik me is gedragen als een flinke jongen en gegeten watde menu van de dag schafte. Kheb wel 2
desserts gevraagd, khad nog een plekske om op te vullen. Een Fles roze erbij en
daarmee zal ik wel voort kunnen tot morgenvroeg om dan het ontbijtbuffet te
plunderen.
Begonnen met een stevige klim op zich niet erg maar de wind,
knal op de kop maakte het ganse avontuur bijzonder zwaar.
Hier werd men echt
getestop waar ligt uw grens. Bergaf
bollen ging niet, men moest trappen bergaf of ge bolde de 13/km per uur
niet.Elke km die gereden is;is er een waar voor gevochten is.
Uiteindelijk hebben we een wapenstilstand bereikt na een afstand van 115km en
13,7 gemiddeld en al de klimmekes die we gedaan hebben. Eén groot probleem, in
drie opeen volgende dorpenalle hotels
volzet wegens groot feest in Nozeroy. Uiteindelijk bij ne fransman in zijne hof
gekampeerd.Beter camping hebben we nog
niet gehad. Kei rustig, alle faciliteiten van een hotel, wat wilt een mens nog
meer.
Zoals elke dag gestart met een halve klimwerk, in
tegenstelling tot gisteren prijkt de zon al in volle glorie aan de hemel. De
asfalt kwettert weer onder de wielen van de fiets maar de berg blijft even
hoog. Na 4 uur klimwerk de top van de Ballon D´alsace bereikt. Vanaf nu wordt
het parcours minder zwaar voor de rest van de dag maar regelmatig een bergske
doen is normaal aan deze route. De zon maakt het enkel zwaarder dan verwacht.
In de afdaling van de ballon heb ik het toch niet kunne laten om gepakt en
gezakt een koerske te doen tegen ne mobilhome. Hij was 2des, Marleen durfde
niet voorbij te vliegen met die haarspelden en is dus derdes geëindigd. Vandaag
toch weer lekker 105km op de teller en toch nog 15?4 gemiddeld gehaald. We
hebben hier geten alsof we morgen niks meer zouden krijgen. Na aankomst in LIsle
sur le doubs eerst een uurke strijk gelegen na het eetmoment.
Vandaag zwaar gestart, het bolde van gene meter, tegen de
middag hadden we net 40km afgelegd maar allemaal klimkilometers. De ene col
volgde de andere op. Ons idee was om op camping te gaan voor de Grand Balln in
Munster. Tegen 13.00 gearriveerd in Munster en toch besloten om de Route du
crete aan te vangen , de klim naar Grand Ballon.Al bij al was het weer ideaal om te klimmen
en hebben we de ganse route uitgereden en netjes weer 100km op de teller gezetgemiddeld ws wel lager 13.2 maar wij zijn
daar zeer tevreden mee.
Vandaag staaner wat
meer collekes op program. We wilden geraken tot aan Lac Blanc maar zijn na
100km en negen cols zonder de cotes te tellen op camping gegaan in Saint Marie
aux Mines.
Goed gegeten, frit steak met extra portie fritten, marleen
gaan pootje baden in het zwembad
Onderweg weer keiwarm, niet fijn om te klimmen maar de
oplossing is kledij nat maken in de bergriviertjes. Lekker fris aantrekken en
klimmen maar. Uiteindelijk zijn we best wel fier over onze prestatie, 100km
allemaal cols is niet niks. Laatste klim
was de col Marie aux mines vandaag. De gewenste 125km/dag is een bijna onhaalbare kaart als we het leuk en fijn willen houden tijdens de snoerhete dagen.
In oorsprong een kortere rit van Harpig naar Saverne = 75Km.
Het begin van de 100cols tocht.
Om 13.00 al geariveerd in Saverne en eerste stempel binnen.
Cremeke gegeten omdat het gewoon te heet was op de weg. Rond 14.30 dan toch nog
een stukske van de volgende route gereden.
Route gestart en in totaal toch nog 35km gebold tot op een camping in Still.
de laatste 40km naar Saverne lieten de Vogezen hun bergskes al voelen. Vandaag toch
nog 2 cols gedaan, eentje zonder bord bij dus geen foto.Col de Saverne en Col du Schanz. Deze laatste
is gelegen in een woud met een smal baantje welk niet in goede staat
verkeerd.Zeer gevaarlijk bij afdalen
met grote snelheid. Was niet steil maar wel lange klimmer. Wat vorig jaar pas
gebeurde tegen het einde van de rit is vandaag al schering en inslag geweest.
Van fontein naar fontein en alles nat maken. Asfalt kwetterde onder de fietsen
van de hitte. Afgelegde afstand 110km 15,7 gem.
Vandaag een dagske geplant van maar 120km, deze is volledig
gereden en toch nog 17km/u gem.
Niet slecht als ge weet dat de start uit Verdun bijzonder
zwaar was en kleddernat. Zijn zelfs moeten gaan schuilen in buskot, omdat het
gewoon niet te doen was. Een uur stilgezeten en ne warme choco gemaakt om op
temperatuur te geraken. De eerste 40 km was het niks anders dan klimmen en
dalen met hellingen van 8 tot zelf even 10% Zittenu op camping in Morhange. Juist eten gemaakt,
kip curry met stokbrood en als dessert een nectarine. Dat was gewoon geweldig,
dat smaakt naar nog maar buikske is vol.
Ik heb ook een fotoke waar marleen ze ziet vliegen hahahahahaha kon ik niet laten
Na de gezellige snelle trip van gisteren, vandaag een iets
zwaardere rit voor de boeg. 160km afgelegdgemiddeld nog 18km/uur gehaald maar zwaar. Zoals een goede fietser
beaamd hebben we weer onverhard gehad. En veel km nieuw fietspad ontdekt. Op
einde van de rit in de laatste 20km nog moeten schuilen voor de regen.
Gegeten als een zwijn. Frit steak, 4 mayo en ketchup porties
erop. En een supersnelle levering vanuit Belgie ontvangen van depannage van
dienst. ( pelle en martine)
rit naar Verdun blijft toch een zware, 2de keer op rij deze moeten afleggen met regen en zware buien in de laatste 50km
Aangekomen om 17.45,na een afstand van 175 km te hebben overbrugt met een fiets van ongeveer
45 tot 50kg. Gemiddelde snelheid was nog
een mooie 18KM/uur. Tegen alle verwachtingen in zijn we FUMET onze normale
campinggewoon voorbij gefietst en
hebben 15km voorsprong genomen op de route van morgen.
Zeer propere camping, men bouwt hier een feestje aan de
ingang van de camping. Ons Leen was blijkbaar nog niet moe want heeft goed
deelgenomen aan het feestje. Dat belooft voor morgen.
Veel volk tegen gekomen met trekkingbikes. Belgen en
Nederlanders.