Zeep & hygiëne Onderzoek heeft aangetoond dat een snelle handenwasbeurt nauwelijks een positief effect heeft in de strijd tegen schadelijke bacteriën. Het heeft vooral een psychologisch effect. Twintig seconden flink inzepen heeft wel effect. Maar bij de meeste mensen is de wasbeurt sneller voorbij en dus redelijk ineffectief. Zeep met antibacteriële eigenschappen mag dan snelwerkend zijn, maar doodt ook de goede bacteriën. Iemand die vaak zijn handen wast met dit soort (vloeibare) zeep, die vaak vol zit met synthetische chemicaliën, zal vroeg of laat last krijgen van huidproblemen.
Kwaliteitsverschil Vroeger verzeepte men vooral dierlijk vet, zoals varkensvet. Dit harde vet zorgt voor hele harde zeep. Palmolie geeft hetzelfde harde effect. Avocado-olie en olijfolie maken zeep juist zacht en minder schuimig. Deze oliën zijn goed voor de huid. Bij het verzepingsproces van plantaardige vetten en oliën, ontstaat er glycerine. Glycerine staat erom bekend de huid zacht te maken. Maar de ene olie is de andere niet. Niet-biologische olie kan residu van synthetische chemicaliën bevatten en dat kan weer reageren met de loog. Koudgeperste oliën bevatten veel goede stoffen, terwijl bij de niet koudgeperste oliën de goede stoffen grotendeels zijn verdwenen. Daarom gebruikt Evelien uitsluitend koudgeperste oliën. En ze gebruikt bewust meer olie dan er valt te verzepen, zodat er altijd een percentage olie in pure vorm in de zeep achterblijft. In combinatie met de glycerine droogt de huid hierdoor niet uit tijdens een wasbeurt. Goedkope fabriekszepen bestaan vaak uit resten van industrieel geproduceerde glycerine. Die vorm van zeep doet je huid niet veel goeds. Daarnaast wordt fabriekszeep met hele hoge temperaturen gemaakt, waardoor waardevolle stoffen verloren gaan. En vaak wordt er niet alleen olie gebruikt, maar ook vetzuren zoals stearinezuur (stearic acid). Dit zorgt voor veel schuim en maakt de zeep hard. Stearinezuur komt van nature in hoge mate voor in dierlijk vet en palmolie, en in mindere mate in andere oliën.
Echte zeep wordt gemaakt van dierlijke en
plantaardige vetten en kan mensen met een droge huid irriteren. Harde, witte
zepen dien men aanprijst als zuivere zepen, worden gemaakt van olijfolie.
Traditionele zepen zijn geschikt voor het gezicht en het lichaam.
Deodorant zepen
Deodorantzepen doden de bacterien die
voor de lichaamsgeur zorgen. De meeste deskundigen raden het gebruik van deze
bijtende zepen op het gezicht af. Zodra je een blijkbaar geschikt
reinigingsmiddel gekozen hebt voor je huidtype, test het dan om zeker te zijn
dat je op het juiste spoor zit. Als je huid langer dan een kwartier nadat je je
gewassen hebt gespannen aanvoelt, is je zeep te agressief. Probeer een milder
merk en ga na of je je niet te vaak vast.
antibacteriele zepen
Elke zeep doodt bacterien op de huid,
maar antibacteriele zepen verlagen het aantal bacterien nog een beetje meer.
Deze zepen doden bacterien en verwijderen vuil. Daarom zijn ze een goede keuze
als microbes aeen rol spelen, bijvoorbeeld nadat u met rauw vlees hebt gewerkt,
voor je contactlenzen aanraakt of als je contact hebt gehad met iemand die
verkouden is. Op het lichaam doden ze ook de bacterien die verantwoordelijk zijn
voor de lichaamsgeur. Je kunt de zepen gebruiken op het lichaam en het
gezicht.
Terug naar de tijden van schrobben met
een stuk zeep op de wasplank? Nou, zo ver hoeft niemand te gaan gelukkig. Maar
dat stuk zeep kunnen we zeker ook in onze moderne tijd nog steeds goed
gebruiken. Neem bijvoorbeeld de huishoud zeep die al sinds 1901 in ons land
verkocht wordt. Dit is echte onvervalste huishoudzeep die je voor de was maar
ook voor andere huishoudelijke schoonmaakklussen kunt gebruiken. En dat werkt
nog steeds prima. Maar ook middelen als azijn, soda en citroen kunnen allemaal
ingezet worden. Natuurlijk zijn ze niet in mooie verpakkingen te krijgen en ja,
inderdaad ruiken ze ook niet naar roosjes of lelietjes van dalen maar wat ze wel
doen is schoonmaken met het grote voordeel dat er geen chemische bestanddelen
aan zijn toegevoegd en dat is belangrijk als je naar alternatieven op zoek bent.
Bijkomend voordeel is dat deze simpele schoonmaakproducten heel weinig kosten.
Een zak soda heb je al voor een euro en een fles schoonmaakazijn kost iets van
49 cent.
Marseille zeep De Marius Fabre fabriek ligt in de Provence in Frankrijk en is de alleroudste Marseille zeepfabriek. In 1900 werd deze opgericht door Marius Fabre, zijn achterkleindochters runnen dit bedrijf nog steeds.
In de 19e eeuw was de 100% natuurlijke Marseille zeep een enorm succes. Waarom juist in de Provence deze zeep werd gemaakt? Omdat er een overschot was aan de grondstoffen: natuurlijke olie (olijfolie), soda en zout. Nog steeds wordt de zeep naar dit enorme oude recept gemaakt. Marseille zeep is geen Marseille zeep als er andere bestanddelen bij zitten.
Facebook is een gratis sociaalnetwerksite om online contact te maken of houden. Gebruikers kunnen er een persoonlijk profiel samenstellen en informatie en interesses delen op het zogeheten "Prikbord" (in het Engels "Wall").
Sinds mei 2008 bestaat er een Nederlandstalige versie. In december 2008 groeide de site met 600.000 nieuwe aanmeldingen per dag.[2] In april 2009 had Facebook meer dan 200 miljoen actieve gebruikers, vijf maanden later waren dat er 50 miljoen meer.[3] In juli 2010 bediende Facebook een half miljard gebruikers, circa zeven procent van het aantal aardbewoners.[4] In 2012 had Facebook ongeveer 1 miljard gebruikers.[1] Het is te gebruiken vanaf 13 jaar.
ONTSTAAN :
Facebook ontstond op 4 februari 2004 (toen nog "The facebook" genoemd). Mark Zuckerberg is de medeoprichter en algemeen directeur. Het hoofdkantoor bevindt zich in Menlo Park, Californië[5]
In eerste instantie konden alleen studenten van Harvard College lid worden . Later werd dit uitgebreid tot de gehele Harvard-universiteit en enkele andere universiteiten. Nog later werden studenten van alle universiteiten toegelaten. In september 2006 werd Facebook geheel openbaar, waarna iedereen vanaf 13 jaar en ouder zich kon registreren.
Er was in 2006 sprake van een overname door Yahoo! voor een bedrag rond een miljard dollar. De verkoop was mondeling overeengekomen, maar toen Yahoo zijn bod verlaagde naar 800 miljoen sloeg de toen 23-jarige Mark Zuckerberg het bod af. Ook nadat Yahoo zijn oorspronkelijke bod van een miljard weer op tafel legde weigerde Zuckerberg te verkopen.[6] In 2007 maakten Google en Microsoft bekend te azen op een belang in het bedrijf. Op 25 oktober 2007 werd bekend dat Microsoft voor 240 miljoen dollar een belang heeft genomen van 1,6 procent in Facebook.[7] De waarde van Facebook zelf werd hierdoor geschat op 15 miljard dollar. In 2010 stond de toen 26-jarige Mark Zuckerberg op nummer 35 van de Forbeslijst van rijkste mensen ter wereld, met een vermogen van 6,9 miljard dollar.[8]
Facebook was een van de eerste virtuele gemeenschappen die een publieke web-API aanbood, een manier voor derden om gebruik te maken van de data van Facebook in een eigen (web)applicatie. Dit was een groot succes, wat tot uiting kwam in populaire Facebook-applicaties als Scrabble, Schaken, Poker, Frontierville, FarmVille, CityVille, Gardens of Time en Pet Society. De meeste van deze applicaties worden uitgegeven door Zynga en Playfish. Veel andere virtuele gemeenschappen, waaronder het Nederlandse Hyves, hebben inmiddels ook dergelijke API's gelanceerd of zijn van plan dit te doen. Enige standaardisatie in dergelijke API's wordt gebracht door het OpenSocial-initiatief van Google. Onder meer Googles eigen Orkut zal zijn API's via die manier toegankelijk maken, maar ook concurrenten als Friendster, hi5, Netlog en Myspace zullen dat gaan doen.
Facebook is sinds mei 2008 in het Nederlands te raadplegen. Spaans, Duits en Frans waren de eerste talen waarin Facebook werd vertaald.
In de Noord-Afrikaanse revoluties van 2011 in Egypte en Tunesië was, naast Twitter, Facebook een belangrijk middel waarmee de opstandelingen met elkaar en de buitenwereld communiceerden. De opstandelingen (veelal studenten) noemden zich in de media meermaals "de kinderen van Facebook".
De geschiedenis van de computer begint met de geschiedenis van het rekenen. Vanouds hebben mensen hulpmiddelen ontwikkeld voor berekeningen die niet gemakkelijk uit het hoofd gemaakt konden worden. De eenvoudigste manier is het noteren van een aantal getallen en te proberen deze correct op te tellen. Ook werd wel een kerfstok gebruikt, om de schulden van een persoon vast te leggen. Daarna werd het telraam (abacus) uitgevonden. Toen de behoefte aan berekeningen steeds complexer werd, ontwikkelde men tabellen met hulpgegevens (bijvoorbeeld logaritmetabellen als hulp bij het vermenigvuldigen). Ook de rekenliniaal was een uitvinding om vermenigvuldigen en delen met een beperkte nauwkeurigheid makkelijk te maken. De rekenliniaal is in de loop van de jaren zeventig echter verdwenen met de uitvinding van de zakrekenmachine.
In het Verenigd Koninkrijk waren in verband met de koloniale scheepvaart veel centra met menselijke computers ontstaan. Deze maakten tabellen voor navigatiedoeleinden (plaatsbepalingen op zee). Ook in andere gebieden vonden deze tabellen gretig aftrek, zoals de astronomie. Charles Babbage, een wiskundige, was erg geïnteresseerd in de astronomie. Een grote kwelling voor een astronoom was echter het feit dat in iedere tabel onvermijdelijk fouten zaten. Babbage vroeg zich af of de tabellen niet machinaal gegenereerd konden worden. Hiervoor bedacht hij in 1822 de differentiemachine: een concept voor een machine die tabellen van veeltermen kon uitschrijven. Babbage begon aan de bouw van de machine, maar het bouwen ervan viel niet mee. De machine werkte mechanisch en de tandwieltechniek was nog niet geavanceerd genoeg om tot een goed resultaat te komen. Verder veranderde Babbage steeds het ontwerp van de machine.
Aldus kwam hij in 1833 met de "analytische machine". Deze machine zou met invoer vanaf ponskaarten wiskundige bewerkingen kunnen uitvoeren. Deze machine wordt algemeen gezien als het concept van de computer. Tot dan toe bestond de machine alleen nog maar op papier en Babbage ging op zoek naar iemand om zijn ideeën te verwezenlijken. Daarvoor vond hij Ada Augusta (Lady Lovelace), een enthousiast amateurwiskundige. Ada schreef hele reeksen instructies voor de analytische machine, ze ontwikkelde onder andere de subroutine, herkende de waarde van lussen en dacht al na over de voorwaardelijke sprongroutine; zij was dus eigenlijk de eerste programmeur. Helaas heeft Babbage ook deze machine nooit kunnen voltooien.
Eind 19e eeuw construeerde Herman Hollerith telmachines die werkten op basis van invoer met ponskaarten. Aan de telmachines werden sorteermachines verbonden, eenvoudige bewerkingen op bestanden met grote hoeveelheden gegevens werden zo mogelijk gemaakt.
Pas in 1938 werd de eerste computer gebouwd door Konrad Zuse. Ook Zuses machine werkte nog mechanisch, maar Zuse had het zichzelf een stuk eenvoudiger gemaakt door van het binaire stelsel gebruik te maken. Een jaar later bouwde Zuse de eerste elektromechanische computer.
Spam is een verzamelnaam voor ongewenste berichten. Spam is ook bekend als Unsolicited Commercial E-mail en Unsolicited Bulk E-mail. Meestal wordt met de term ongewenste e-mail bedoeld, maar ook ongewenste reclameboodschappen op websites (onder andere fora) vallen onder spam. Spam is moeilijk te definiëren. Niet ieder initiatief van mensen of organisaties om contact te leggen is spam. Spam onderscheidt zich van andere vormen van commerciële communicatie doordat een bericht wordt gestuurd aan een groep die zeer veel groter is dan de potentiële doelgroep. Omdat deze afbakening te maken heeft met de proporties, zou je verwachten dat het moeilijk is om te bepalen of een bericht spam is of niet. Vanwege de enorme schaal waarop spammers opereren is het in de meeste gevallen echter zeer duidelijk.
Kenmerken van spamberichten:
berichten worden in grote hoeveelheden verstuurd, naar duizenden mensen tegelijkertijd.
het spammen heeft een commercieel doel. Meestal bevatten de berichten daarom een verwijzing naar een product of website.
de berichten worden verstuurd of geplaatst zonder toestemming of medeweten van de website, of de ontvanger.
De economische bestaansreden van spam is gelegen in de zeer lage kosten van het versturen van e-mail of het plaatsen van een ongewenste reactie op een website. Een spammer kan rendabel miljoenen spamberichten versturen om slechts één product te verkopen. Het kost ongeveer 150 euro om 20 miljoen spamberichten te laten verzenden, dat zijn meer dan 100 000 spamberichten per euro.[1] Er is wereldwijd een levendige handel in bestanden met vele miljoenen e-mailadressen.
De kosten worden evenwel verplaatst naar de ontvangers: tegenover een kleine groep geïnteresseerden staan zeer veel mensen die tijd kwijt zijn met het verwijderen van berichten uit hun mailbox
ERGERNISSEN : Veel internetgebruikers ergeren zich aan spam. Het verwijderen van die berichten kost veel tijd. Wereldwijd veroorzaakt spam enorme schade, met name bij Internet Service Providers De ergernis is onder Amerikanen wel enigszins teruggelopen, zo constateert onderzoeksbureau Pew Research Center in 2007. Maar 18 procent van de ondervraagden beschouwt spam als een groot probleem. In 2003 was dat nog 25 procent.[bron?]
SAMENWERKING : Spam is een wereldwijd, grenzeloos probleem. Dat heeft men door; binnen de grenzen van de Europeese Unie wordt er al op meerdere vlakken samengewerkt door verschillende landen, waar het CNL-protocol en de telecomunicatiewet voorbeelden van zijn. Zo deelt men informatie over de locatie van spammers om deze vervolgens op te kunnen pakken. De samenwerking verloopt echter nog niet optimaal. Door grote verschillen in het vervolgen van spammers en de prioriteitenstelling van landen in de opsporing van spammers ontstaat er een gat in de spamdefensie binnen Europa . Samenwerking vanuit Europa met landen waarvandaan veel spam wordt verstuurd zoals de Verenigde Staten, Zuid-Korea, Rusland en China is er nauwelijks. Het is dan ook moeilijk om spam aan te pakken omdat spam een grensloos bestaan heeft.[2]
Een computervirus (in het dagelijks taalgebruik wordt meestal kortweg over virus gesproken) is een vorm van schadelijke software(malware). Het is een computerprogramma dat zich in een bestand kan nestelen, bijvoorbeeld in bestanden van een besturingssysteem Computervirussen worden als schadelijk beschouwd omdat ze schijfruimte en computertijd in beslag nemen van de besmette computers. In ernstige gevallen kunnen virussen binnenin de computer schade aanrichten, bijvoorbeeld het wissen en verspreiden van gevoelige gegevens. In zeer ernstige gevallen kan de gebruiker zelfs de totale controle over de computer verliezen.
Hoewel er veel verschillende computervirussen bekend zijn, komt er slechts een fractie daarvan "in het wild" voor. De WildListOrganization International houdt een maandelijkse lijst bij van de virussen die in het wild zijn aangetroffen. Maandelijks worden er enkele duizenden verschillende virussen in het wild aangetroffen. Veel bestaande virussen zijn niet virulent genoeg om zich zelfstandig te verspreiden.
Het in omloop brengen van een computervirus is een misdrijf, zowel in het Nederlandse wetboek van Strafrecht als in het Belgische Strafwetboek.
INVLOED VAN HET BESTURINGSSYSTEEM
Virussen komen het meest op het besturingssysteem Microsoft Windows voor. Andere besturingssystemen zoals GNU/Linux en Mac OSX worden minder vaak blootgesteld aan computervirussen. Sinds eind jaren 00 komt hier langzaam verandering in door de stijgende populariteit van andere besturingssystemen. Deze zijn vaak niet aangepast om bescherming te bieden tegen virussen. Over de redenen dat Windows een geliefd doelwit is voor virusschrijvers kan men speculeren, maar de volgende redenen worden vaak aangegeven:
Windows is een populair besturingssysteem, waardoor virusmakers zich sneller hierop zullen richten; ze hebben immers een grotere doelgroep.
Veel Windows-programma's pogen zo gebruiksvriendelijk en idiotproof te zijn, dat de veiligheid hiervoor het veld heeft moeten ruimen.
Windows was van oorsprong gericht op personal computers, terwijl andere besturingssystemen zoals Linux en Mac OS X, vanaf de grond af zijn opgebouwd met het oog op meerdere gebruikers en netwerkgebruik. Werking en veiligheid van Linux en OS X zijn hierdoor veel beter bestand tegen de gevaren van internet.
Dit betekent echter niet dat deze besturingssystemen niet beschermd zouden moeten worden. Ze kunnen immers "drager" zijn van virussen en wormen voor Windows-systemen. Als besmette bestanden op bijvoorbeeld een Linux-systeem staan, kan het voorkomen dat de Windows-machines virusvrij gemaakt zijn, maar dat er daarna weer een nieuwe besmetting gebeurt via die bestanden. Tegenwoordig wordt ook aangeraden antivirusprogramma's aan te schaffen voor Mac OS X.
Tegenwoordig komen virussen meer en meer voor GNU/Linux en Mac OS X (bijvoorbeeld MacShield). GNU/Linux was in 2011 een populair doelwit op dedicated servers,. Omdat dedicated servers de laatste jaren betaalbaarder zijn geworden voor particulieren en GNU/Linux een gratis besturingssysteem is, komt dit meer en meer voor.
LEVENSLOOP Computervirussen hebben een zekere levensloop, gaande van het creëren tot het uitroeien van het virus. Het creëren gaat om de tijd die de programmeur nodig heeft om een virus te ontwikkelen. Vervolgens komt het virus tot stand en wordt het gekopieerd naar een strategische plaats zodat het zo vlug mogelijk verspreid kan worden. Daarna volgt de reproductie. Een virus vermenigvuldigt zich een aantal keren vooraleer het actief wordt. Voor bepaalde virussen vindt vervolgens een activeringsprocedure plaats. Het ogenblik waarop iemand de aanwezigheid van een virus vaststelt, wordt de ontdekking genoemd. Zodra de ontdekking is gebeurd, zullen software-ontwikkelaars trachten de aanwezigheid van het virus vast te stellen. Na deze assimilatie volgt de uiteindelijke uitroeiing.
Als een computer gehackt is, wil het (in negatieve zin) zeggen dat iemand
heeft ingebroken op de computer van iemand anders. Een computer die geen
bescherming heeft tegen virussen, Spyware en/of inbraak, is daar uitermate
kwetsbaar voor. Een computer zonder goede bescherming wordt zeer snel
gehackt.
computer beschermen tegen hackers
U moet uw computer altijd beschermen tegen virussen, Spyware en hackers;
het liefst met een goed antivirusprogramma wat altijd up-to-date is, zoals het
bekende: Panda AntiVirus
Waar zijn hackers naar op zoek?
Hackers hacken uw computer om te stelen of om illegale zaken te
verrichten. Hackers zoeken toegang tot de computer van anderen om verschillende
redenen. De gehackte computer kan gebruikt worden om er stiekem illegale
bestanden op te zetten, zoals (kinder)porno of andere bestanden die om wat voor
reden dan ook, bij de wet verboden zijn; ook bijvoorbeeld illegale software. (De
hacker loopt zelf dan geen risico om problemen met justitie te krijgen, maar
zijn onwetende slachtoffers wel.) De hacker zet een programmaatje op uw computer
waardoor uw computer spamberichten (agressieve reclame) gaat versturen. Op grote
schaal spamberichten versturen is strafbaar, dus als het vanaf uw pc afkomt
loopt de echte verzender geen groot risico om bestraft te worden.. De hacker wil
de wachtwoorden van de eigenaar van de computer te weten komen, en toegang
krijgen tot bankaccounts en tot inlognamen en wachtwoorden van (andere) websites
waar wat te halen valt (denk ook aan online abonnementenvan allerlei aard). De hacker wil op die manier diefstal
plegen.
beschermen tegen hackers
Goede firewall Goede virusscanner en regelmatig scannen op virussen
Bescherming tegen Spyware, en regelmatig scannen Wees voorzichtig met het
downloaden van programmas en download
nooit illegale programmas Wees alert bij onbekende bijlagen in e-mails.
hacken in de positieve zin
Echte hackers doen van oorsprong juist goed werk. Ze worden door
bedrijven ingehuurd om fouten in computersystemen op te sporen en er oplossingen
voor te ontwerpen. Hackers zijn eigenlijk mensen die veel verstand hebben van
computers. Dat zijn we vergeten omdat hacking tegenwoordig hoofdzakelijk
geassocieerd wordt met illegale praktijken. Dat komt omdat er vaak misbruik
gemaakt wordt van kennis over computers. Echte hackers zijn echter mensen die zo
veel verstand van computers hebben dat ze moeilijke problemen met computers
willen doorgronden en er oplossing voor willen bedenken.
