Ik las onlangs een artikel van Pedro De Bruyckere, lector lerarenopleiding aan de Arteveldehogeschool, pedagoog en publicist over onderwijs. Volgens de titel handelt het artikel over het tekort aan diversiteit op de hogescholen. Daarnaast zouden we de kwaliteit van ons lerarenkorps ook onderschatten. Maar als ik het dan volledig heb gelezen, moet ik toch concluderen dat dit maar een klein deeltje van de (hele) lading dekt.

Meneer de Bruyckere haalt allerhande problemen en tekorten aan. Als ik het artikel zou samenvatten, lijkt alles neer te komen op het probleem met geld: de infrastructuur is versleten, tekorten bij leraren waardoor ze andere vakken geven, tekort aan bijscholing en vorming, terugdringen van contacturen, enz. Ik kan hem wel volgen in zijn verhaal maar ik mis oplossingen. Hij geeft enkele uitdagingen aan en spreekt wel over vervolgtrajecten met bijscholing maar het komt bij mij nogal negatief over. Het zet me aan het denken of hij niet handelt uit eigenbelang als lector, nl. het tekort aan geld voor het onderwijs en de toelatingsproef.

Los van de inhoud van het artikel, wil ik het ook even hebben over de manier van schrijven. Want dit maakt volgens mij het artikel onoverzichtelijk. Het lijkt wel alsof men voldoende tekst voor een boek heeft proberen te herleiden naar één alinea per hoofdstuk.

Het artikel start ook zonder enige vorm van inleiding of schetsing. Er wordt onmiddellijk gesproken over chronisch geldgebrek terwijl de titel je op een heel ander spoor had zitten. Je bent al halfweg de alinea alvorens je goed begrijpt waarover het gaat en dat probleem herhaalt zich doorheen de tekst. Er is weinig samenhang tussen de stukken tekst terug te vinden. De enige rode draad die ik erin zie, is het geld en de problemen die ermee gepaard gaan. Als we dit stuk als een mindmap zouden zien, denk ik dat geld het centrale woord kan zijn en elke alinea een hoofdtak. Hij gebruikt ook tegenstellingen in zijn tekst want hij spreekt aan de ene kant over leraren die niet opgeleid zijn voor het vak dat ze geven, terwijl hij vervolgens verder gaat over de onderschatting van leraren. Verder mis ik ook uitleg over bepaalde stukken. Het regeerakkoord lijdt aan tunnelvisie? Wat wil hij hiermee zeggen?  En spreken ze hier enkel over het niveau van hoger onderwijs of horen de andere niveaus hier ook bij? Ik kan me immers voorstellen dat als het over krimpregio’s gaat, dit misschien iets minder opgaat voor het hoger onderwijs of unief. De schrijver zorgt wel dat het artikel luchtig genoeg blijft door de nodige alinea’s te voorzien. Maar zoals ik al eerder vermelde is er weinig samenhang tussen deze alinea’s. Hij voorziet helemaal geen opbouw. Er wordt wel goed gebruik gemaakt van signaal- en verwijswoorden. Al zou dit soms nog beter kunnen. Ik vind dat in het eerste deel nogal vaak het woord leraar en leerkracht voorkomt. Wat me nog opvalt, is dat de schrijver in derde persoon spreekt over De Bruyckere maar wel zijn antwoorden noteert in de ik-vorm.

Kijk ik verder naar het doelpubliek, heb ik ook twijfels voor wie het artikel bedoeld is. Is het gericht naar collega- leerkrachten? Dan zal hij zeker de nodige aandacht kunnen trekken. Richt hij zich naar onze regering, dan vrees ik dat hij de boot zal missen.  Het lijkt me alleszins geen artikel naar studenten of de algemene lezer want dan zou ik me (als student of ouder) zorgen beginnen maken over het onderwijssysteem. Hoewel dat natuurlijk ook zijn doel kan zijn.

Om af te sluiten wil ik nog een poging doen om dit artikel in een bouwplan te gieten. Laten  we starten met het thema wat me duidelijk over onderwijs lijkt te gaan. Van hieruit kunnen we enkele grote  vragen stellen: Welke problemen zijn er in het onderwijs? Welke uitdagingen zie je? En wat kan je hieraan doen. Het antwoord op de eerste vraag is vrij simpel en heb ik al enkele keren aangehaald, nl. geld. Dit probleem kan je natuurlijk nog verder uitdiepen door vragen te stellen als wat deze geldproblemen met zich meebrengen: lerarentekort, infrastructuur,  … Een volgende stap is dan te kijken naar de uitdagingen die De Bruyckere ziet.  Hij haalt vb. aan dat het beleid en de hogescholen een grote opdracht hebben als het op diversiteit aankomt. Maar als we bij onze laatste vraag komen en we kijken welke oplossingen hij ziet, is dat toch maar pover. Hij geeft wel aan dat het goed zou zijn om een begeleiding te voorzien voor jonge leerkrachten maar andere oplossing zie ik niet direct aangeboden. Je kan de ‘mooc’s’ ook als oplossing interpreteren maar terwijl hij dit aanhaalt, geeft hij ook mee dat dit een probleem kan zijn. Volgens hem hebben de leerlingen immers nood aan contacturen. Maar dit artikel geeft wel voldoende stof om over te schrijven en wie weet is dat de hele opzet van lector De Bruyckere.

23-10-2015 om 12:48 geschreven door Sarah