Door omstandigheden met mijn gezondheid ben ik heel erg veel afwezig geweest in school. Hierdoor is er dan ook in de klas niet veel verandering gekomen.

In mijn privé leven merk ik echter wel verandering. Normaal, als we met een grootte groep weg zijn, zeg ik weinig tot niets omdat ik nooit ergens tussen kwam, maar als ik nu iets te zeggen heb zeg ik het gewoon. In het begin vond ik het wel lastig om me tussen een gesprek te duwen, maar ondertussen is het een gewoonte geworden.

Dus op school is er niet veel veranderd, ik ben nog altijd stil en zeg niet echt iets in de klas, maar dat vind ook niet zo heel erg. In de klas zitten gewoon geen mensen waar ik gewoonlijk mee zou omgaan en ik heb gewoon geen band met iemand in de klas.

In mijn persoonlijke leven merk ik wel dat het vooruit is gegaan. Mijn vrienden weten wie ik ben en dat is oor mij het belangrijkste. Dit zijn mensen waar ik goed mee kan opschieten en ik voel me hier goed bij.