Het leven van een holebi...
Inhoud blog
  • Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Eerste levensverhalen
    08-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Nadat ik heel mijn ochtendroutine doorlopen had en de ‘casual’ joggingbroek van mama had aangetrokken wandelde ik naar de bushalte. We moesten vroeger dan normaal op school zijn dus ik was wel nog moe maar dat weerhield me er niet van om toch super veel zin te hebben in vandaag. Een dagje met Thomas naar zee, mijn dag kon niet meer stuk. Tot het moment dat ik op school kwam en er niemand te zien was. Ik checkte mijn gsm en ontdekte dat ik pas om half 8 op school moest zijn in plaats van om 7 uur. Ale, dat begon hier al goed. Gelukkig had ik ’s morgens niet veel gegeten dus had ik nu nog tijd om snel een broodje te gaan halen. Van het een op het andere moment zat ik van de broodjeszaak op de bus naar de zee. Ik zat naast een van de meisjes uit mijn klas want Thomas kwam natuurlijk niet naast mij zitten. Toen we in Bredene aankwamen, gaf een meneer een uitleg over wat er vandaag allemaal op het programma stond. We zouden gaan kajakken, beachgames spelen en natuurlijk ook surfen. Toen het kajakken en de beachgames eindelijk voorbij waren kwam daar het langverwachte surfen. Ik pakte een plank en ging meteen in het water liggen omdat ik al wist hoe je dit moest doen. Aangezien de rest van de groep dit nog nooit had gedaan lag ik alleen in het water. Of dat dacht ik toch, opeens zag ik Thomas in mijn ooghoek drijven. Ik dacht om een manier om zijn aandacht te trekken dus wat deed ik? Ik viel expres in het water en deed alsof ik mijn plank niet meer te pakken kreeg. Hij zwom snel naar me toe, gaf mijn plank aan en zei dat ik voortaan met mijn armen in het water moest peddelen om mijn evenwicht te bewaren. En zo snel als dat hij kwam was hij ook weer weggegaan. Op naar de volgende golf. De teleurstelling op mijn gezicht was groot maar hij heeft toch op zijn minst iets gezegd. Na nog een uur gesurft te hebben was de sportdag alweer voorbij en moesten we terug naar huis. Eens op school ging ik snel naar de bushalte. Ik wilde zo snel mogelijk thuis zijn om weer in mijn luie zetel kruipen en nog wat Netflix kijken met een warme chocomelk erbij. Ik was moe maar voldaan van een leuke sportdag!

     

    Hopelijk ben ik morgen uitgerust genoeg om jullie nog meer te vertellen over mijn dagelijks leven.

     

    Tot morgen,

    X Michiel



    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie * Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)

    Archief per week
  • 15/01-21/01 2018
  • 08/01-14/01 2018

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Klik hier
    om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs