De dagen verliepen heel stereotiep voor mij. Op school bleef ik dikwijls met dat onbegrepen gevoel, bij mijn mannelijke klasgenoten dan toch, van mijn geaardheid zitten en ook thuis bewaarde ik dit als het ultieme geheim voor mijn ouders. Vorige week kregen we een taak voor natuurwetenschappen op ons bord gelegd. Toen de leerkracht zei dat het geen individuele maar een groepswerk was, begon ik mij heel onrustig te voelen van binnen. Ik probeerde dit ten allen tijde te verstoppen voor mijn klasgenoten maar hoopte stiekem dat de leerkracht de groepen zou samenstellen. Mijn droom was om te kunnen samenwerken met Thomas natuurlijk maar tegelijk was dit ook een beetje een nachtmerrie. Wat zou ik dan zeggen tegen hem? Hoe moest ik mij gedragen? Zou ik mijn gevoelens voor hem kunnen verstoppen en onderdrukken? Onze leerkracht begon de groepssamenstelling te overlopen. Het is zoals een loting van een tornooi. Wachten, wachten en nog eens wachten tot jouw naam komt. En dat het het wachten waard was… Mijn groepswerkpartner was THOMAS!! Ik kon mijn vreugde maar net bedwingen om geen ‘yes’ door de klas te roepen. Tibo zag hierin natuurlijk hun kans om mij nog maar eens onderuit te halen maar tot mijn verbazing greep Thomas in. Hij stond op en maande zijn vriend Tibo aan om ermee op te houden. Had ik dit goed gehoord? Thomas nam het voor me op. Dat gaf me een gelukzalig gevoel en warm van buiten en van binnen reed ik naar huis toe. Diezelfde avond belde Thomas mij met de vraag of hij die avond nog kon langskomen om aan de taak te werken. En of ik hierover moest nadenken… Op van de zenuwen telde ik de minuten af, want eindelijk zou ik alleen zijn met mijn droomvent. Ik ging het hem gewoon zeggen wanneer ik de kans ervoor zou krijgen die avond. Opeens ging de bel en ik keek vanachter de gordijn naar Thomas. Hij zag er superknap uit in zijn sportieve, casual look. Ik rende de trap af en opende gespannen de deur. We praten eerst wat over koetjes en kalfjes dan werkten we wat aan onze taak. Opeens vroeg hij wat ik van de klassfeer vond. Dit was mijn kans. Ik zei hem dat ik het niet fijn vond om door Tibo zo beoordeeld te worden omwille van mijn geaardheid en dat het mij veel verdriet doet. Ik kon mijn gevoelens niet meer onder controle houden en liet mijn tranen de vrije loop. Thomas legde zijn arm om me heen en streelde door mijn haar. Zonder nadenken kuste ik hem vol op de mond. Seconden leken uren en minuten duurden opeens eeuwen… Toen ik mijn ogen openden lag ik in mijn bed te baden in het zweet. Neen toch, was dit enkel een droom? Ik besefte dat het niet echt was maar toch heb ik er heel erg van genoten. Hoe het verder zal gaan, lezen jullie binnenkort zeker hier!

Groetjes,

X Michiel