Diep in men hartje heb ik pijn, Tis klein maar wel heel venijn, Heb iemand pijn gedaan, Iemand dat dicht tegen men hartje ligt, Iemand waar dat ik van hou, En ooit zoveel van wou.
Het is iemand dat mij bewonderde, Mij lief had, Alles wou delen met me, Zelf zen eigen leven opgeven voor het mijne, Maar toch kon ik die persoon ni geven wat hij wou.
Het is zo mijn maatje, Maar een kleine misstap heeft het allemaal kapot gemaakt, Wou je alleen maar mijn geluk delen, Mijn liefde delen die ik heb, Mijn verdriet delen die ik diep in me heb.
Maar dacht niet aan jou pijn, Jou verdiet, Jou angsten, Dacht alleen aan mijn eigen, En nu dat ik je kwijt ben weet ik wat je betekend voor mij, Ook al heb ik ergens mijn geluk gevonden, Jij bent ook een deel van mijn geluk.
Mijn kleine hartje heeft iets nodig om volledig te zijn, Hetgeen het nodig heeft ben jij. Jij hoort mee in men hartje.
Of dit nu wilt of niet, Men hartje vergeet je niet!
Je leeft in "t land van de driesprong, zoals iemand "t ooit zo heeft genoemd. Een dunne lijn, een eenzame weg met pijn en leed waartoe je werd gedoemd.
Op "t heden heb je nog maar weinig vat, ook "t verleden valt voor jou uiteen. Je dachten zijn nu zo verward en je angsten begrijpen dat kan geeneen.
Vroeger was je een leuke vent, een lachbek, een praat maar aan. Wat blijft er nu nog van je over, wat heeft de ziekte toch met jou gedaan.
Je had het zelf nooit kunnen denken, hoe "t nu met jou moet verdergaan. Wanneer zal "t stoppen die ellende, die helse geestespijn? Wanneer zal je de ultieme zucht van verlossing mogen slaan?
