Eindelijk is het dan zover. De dag dat het moest gebeuren was er en ik was toch wel wat nerveus. Ik had niet meer gelopen sinds vorige zaterdag en vreesde dat ik dus wel een slechte dag kon hebben. Ik verplichtte me om lang te slapen maar om 7u was ik gewoon klaarwakker. Ik probeerde me de ganse voormiddag rustig te houden om niet te veel energie te verbruiken. 's Middags maakte mijn vrouw spaghetti met bruine suiker en vanaf dan kon het gaan beginnen. Ik ging de benen al eens testen en deed twee uur voor de wedstrijd een klein tochtje van 2 à 3 kilometer. De benen voelden heel goed aan maar ik had wat steken in mijn buik. Een uur voor de wedstrijd ging ik me dan gaan inschrijven en kreeg ik mijn nummer en een truitje van joggingclub Flobecq waar ik me had in ingeschreven. Mijn vrouw was seingever en stond op ongeveer twee kilometer van de start. Ik ging nog een dag zeggen en deed dus mijn opwarming langs haar. Ik voelde me heel sterk en na een opwarming van nog eens vier kilometer ging ik naar de start.
Aan de start kwam ik een collega tegen die ook moest lopen en zo kon ik toch met een praatje wat ontstressen. Alleen zou het wat meer stress zijn denk ik. Om stipt 15u werd het startschot gegeven en ik startte in de buik van het peloton. Handig lopen is dit toch niet want je moet heel erg opletten om niet één van de 630 deelnemers te hinderen; Inhalen was er in de eerste kilometers ook niet. In de dunne straatjes was er amper mogelijkheid om in te halen, maar het tempo dat ze liepen lag me wel. Ik probeerde het tempo van de mensen voor me te volgen en haalde af en toe een tragere loper in. Toen ik na drie kilometer aan een tijd zat van 13'45 wist ik dat ik te snel liep. Hoe zou ik dit tempo kunnen volhouden.. De klim van La Houppe kwam er dan ook aan en daar zocht ik mijn eigen tempo. Dit was iets trager dan de lopers om me heen want een twintigtal lopers haalde me in. Ik probeerde wat krachten te sparen want zo'n klim vreet toch wel wat energie. Boven op de klim stond er een drankpost en ik nam dan ook ruim mijn tijd om te drinken. Ik wist dat ik op schema zat en moest me gewoon kalm houden.
Na zes kilometer was mijn tempo wat gezakt en zat ik iets boven het halfuur. In de afdaling probeerde ik dan ook zoveel mogelijk te recupereren om in de laatste vier kilometer met een stevig slot te komen. Dat kwam er ook. Eenmaal op het vlakke kon ik aan een hoger tempo lopen en kon ik de ene na de andere loper inhalen. Op negen kilometer zag ik mijn lieftallige vrouw als seingever en met die laatste aanmoedigingen ging ik richting de aankomst. Vanaf dan was het lopen op het pad van de oude spoorweg. Ik wist perfect hoe lang die was en hoe hij erbij lag zodat ik nog een tandje bij stak. Juist na deze strook passeerde ik nog eens langs mijn huis en ik voelde mij heel goed. Ik haalde nog een groepje lopers in en op het hellend stuk had ik het wel lastig maar wist ik dat het maar even meer doorbijten was.
Ik had alles gegeven en was supertevreden over mijn wedstrijd. Alles was goed en met een tijd van 53'15" was ik heel tevreden. Ik ging me snel thuis gaan douchen en kwam dan terug op de uitslag eens te bekijken. Een 318de plaats op 630 deelnemers was het eindresultaat. Net niet in de eerste helft maar ik liet toch meer dan 300 lopers achter me. Volgend jaar onder de 50 minuten?
Eindelijk is het dan zover. De dag dat het moest gebeuren was er en ik was toch wel wat nerveus. Ik had niet meer gelopen sinds vorige zaterdag en vreesde dat ik dus wel een slechte dag kon hebben. Ik verplichtte me om lang te slapen maar om 7u was ik gewoon klaarwakker. Ik probeerde me de ganse voormiddag rustig te houden om niet te veel energie te verbruiken. 's Middags maakte mijn vrouw spaghetti met bruine suiker en vanaf dan kon het gaan beginnen. Ik ging de benen al eens testen en deed twee uur voor de wedstrijd een klein tochtje van 2 à 3 kilometer. De benen voelden heel goed aan maar ik had wat steken in mijn buik. Een uur voor de wedstrijd ging ik me dan gaan inschrijven en kreeg ik mijn nummer en een truitje van joggingclub Flobecq waar ik me had in ingeschreven. Mijn vrouw was seingever en stond op ongeveer twee kilometer van de start. Ik ging nog een dag zeggen en deed dus mijn opwarming langs haar. Ik voelde me heel sterk en na een opwarming van nog eens vier kilometer ging ik naar de start. 
