Blogje over mijn strijd tegen de kilo's, vooroordelen ivm dikke mensen, gevoelens en gastric bypass
13-08-2012
Inleiding...
Hey iedereen, ik zal me eerst even voorstellen voor degenen die me nog niet kennen...
Ik ben een meid van 24j jong, weeg 130kg en een bmi van 45 Ik was vroeger een redelijk smalle meid, maar sinds mijn 13-14 ben ik langzaamaan maar zeker elk jaar dikker geworden. Oké toegegeven ik eet graag en veel... Alleen gaan wonen heeft me hierbij niet echt geholpen want mijn weken zagen er meestal het zelfde uit: werken, thuis komen, kuisen en een snelle snack zoals frietjes, pizza, pittake of pasta,... en weg was ik... feesten en drinken,... Een jaartje geleden heb ik men verloofde ontmoet en dat was vanaf de eerste date meteen zoals we hier zeggen: koekenbak... Dus klik zat er meteen en hij viel op dames met wat extra... Na enkele maanden gaan samen wonen aangezien we quasi nooit meer een dag alleen geweest zijn sinds we elkaar leren kennen hebben. In Januari heeft ie me ten huwelijk gevraagd en nu zijn we verloofd om binnen anderhalf jaar te gaan trouwen. En toen kwam het volgende probleem: hij snoepte ontzettend graag en at heel graag hamburgers van de quick,... alle vetzakkerij die zo lekker is dus... We werken beiden en ja dan betrap je erop dat je meer pizza, gefrituurd eten, pitta en chinees besteld dan eigenlijk goed is...
Dieetgeschiedenis: 18j: Fitness 4 x per week + dieet = resultaat 10kg en na stoppen fitness wegens 1ste job 20 kg erbij 19j: Soepdieet = resultaat: 4 dage volgehouden en dan was ik de soep al beu 20j: Wheight watchers = resultaat 10kg eraf en werd het punten tellen zo beu... 21j: feesten 22j: feesten 23j: feesten beu en thuismusje geworden, vriend leren kennen 24j: Shakes-dieet + calorie-arm eten: resultaat: 7.5kg eraf en blijkt er weer aan te zijn
Dus ja... Ik heb telkens de moed om aan dieëten te beginnen en ik dieet goed dan, maar het is zo ontzettend moeilijk om vol te houden. Het beheerst op den duur je hele dag en moment dat je wakker wordt denk je eraan en moment dat je je hoofd neerlegt denk je er nog steeds aan. Laatste maanden begin ik me slechter en slechter te voelen. Krijg huilbuien omdat ik me echt niet meer goed in men vel voel. Als ik smorgens naar werk kom lijkt het wel of ik een halve marathon gelopen heb. Ik begin problemen te krijgen met mijn menstruele cyclus. Een korte afstand wandelen en ik heb bij wijze van spreken een zuurstofmasker nodig. Als ik in de zetel lig met mijn vriend dan verstop ik me letterlijk en figuurlijk onder kussens. Ik weet maar al te goed dat hij weet hoe mijn lichaam eruit ziet en ik weet dat hij nog steeds naar me verlangt en gek op me is, maar ik wil gewoon niet dat hij nog meer ziet dan dit... Ik wil het zelfs niet zien... Ik walg van mezelf als ik in de spiegel kijk. Weet je hoe vermoeiend het is als je elke godganse minuut van de dag steeds moet denken: is men bloesje nog niet omhoog gekropen? Zie je geen bobbels en bulten met deze broek? Zit men bh wel goed aan de zijkant? Zie je men 2e buik niet in deze broek / dit bloesje? Gaan winkelen is voor mij steeds een strijd die telkens weer op teleurstellingen uitdraait... En het erge eraan is dat de kledij voor xxl-mensen net patattenzakken zijn... draai het en keer het hoe je wil, maar dit kan je niet ontkennen! Dus als ik eens een bloesje vind dat me past en waar ik me goed in voel (lees: alles bedekt) dan neem ik het in meerdere kleuren. Broeken kopen is helemaal een marteling... dat stel ik steeds zo lang mogelijk uit. En dan overal zie je de keurende blikken van mensen die denken: hier zie die dikke daar... Vroeger leek het me minder te doen dan nu... Nu zou ik het liefste mensen die me zo bekijken een lap in hun gezicht willen geven en roepen: denk je nu echt dat wij het zo makkelijk hebben? Wij zijn ook mensen met gevoelens. Je kan nergens komen of het gesprek draait op dieeten, gewicht,... bijvoorbeeld op het werk tijdens middagpauzes zegt de een tegen de ander: oo en ik moet dieten, moet zoveel kg afvallen en dan zijn de kiekens aant het kakelen. Merendeel van de keren als het daar weer eens over gaat, sluit ik me gewoon af...
