Terwijl jullie je deze morgen blauw ergerden aan een beetje
file, keken wij uit naar onze volgende skidag. De dag begon zonnig maar al vlug
begon de bewolking toe te nemen. We besloten de hulp in te roepen van druïde
Janofix die bij de Pierre des Sauvages te vinden is . Volgens de legende kan
hij gunsten verkrijgen van de zonnegod Belenos door het offeren van een meisje.
Zo snel we konden, beklommen we de steile helling naar deze merkwaardige
rotsblok. Esther kwam als laatste bij de blok en was zo vriendelijk zich te
laten offeren. Met één vakkundige messteek haalde de druïde uit; Esther liet
een gilletje dat door merg en been trok. Terwijl het bloed in het rond spatte,
kwam de zon reeds tevoorschijn vanachter de wolken. Ons plannetje had gewerkt!
We maakten ons skiklaar en namen de Funiculaire naar het
skistation Tignousa. Daar wachtte opnieuw de sneeuwbarbecue: tomatensoep en een
stevige hamburger. Zo kwamen we op krachten voor de skiles. We zochten steeds
hoger liggende pistes. Wat lagen de sneeuwflanken er weer verrukkelijk bij: net
een grote coupe dame blanche zonder slagroom.
Na de skiles mochten we naar de bar in het hotel. Onze monis
deelden er onze skibrevetten uit: nu zijn we allemaal gevorderden.
Dan maakten we ons klaar voor de dankavond. We oefenden nog
vlug ons dansje en haastten ons dan naar het restaurant on te genieten van een
heuse feestmaaltijd. De sneeuwklassen bestaan 50 jaar en dat mocht gevierd
worden: als dessert werden we getrakteerd op een reuzentaart met
vuurfonteintjes.
Daarna begon de avondvoorstelling. Ons dansje brachten we
vlekkeloos; voor minder gaan we niet. En om de dag af te ronden gingen we
fuiven in de bar, samen met de andere scholen van Puurs, Genk-Winterslag en onze
skikompanen uit Stalhille.
Nu liggen we in ons bedje en piekeren ons suf hoe we morgen
alles in onze koffer zullen kunnen proppen. En dan moeten we nog gaan shoppen!
Jullie kinderen en meesters
PS Dit was dan ons laatste verslagje. De rest vertellen we
thuis.
De zon had gisteren zijn werk gedaan: in 27 tinten van
zonnebrons pronkten we aan de ontbijttafel.
Vandaag was wisseldag: we skiën vanaf vandaag in de
namiddag.
Na het ontbijt hadden we het monitorenspel. Onder de
neerdwarrelende sneeuwvlokjes deden we
een zoektocht met praktische proefjes in Saint-Luc.
Na de lunch vertrokken we met maagjes vol frikandon naar de
skipistes. De wolken hadden net op tijd plaats geruimd voor een winterzonnetje.
De beginners namen voor de eerste keer de ankerliften.
Als avondactiviteit hadden we de spannende muziekquiz. De
groep Zakdoek leggen won met een zuchtje en veroverde zo een reuze
Toblerone. Ook kwam Agnes, de coördinatrice, de winnaars van het monitorenspel
bekend maken: kamer 114 had de meeste punten verzameld.
We hebben onze blaa zakken op straat gezet en zijn daarna
als een blok in slaap gevallen.
Iemand moet bij het opstijgen van de wensballon een stralend
skizonnetje gewenst hebben. Deze morgen trilde de zon in een hemel met vijftig
tinten van blauw en enkele toefjes wolk als taches de beauté. Het beloofde
een ideale skidag te worden. De pistes lagen er onberispelijk bij. De beginners
bekwaamden zich verder op de blauwe piste. De gevorderden leerden pirouettes
maken en namen de gele piste. Na het skiën mochten we aanschuiven voor de
sneeuwbarbecue: soep en broodje met worst. En dat met een uitzicht op de
besneeuwde bergtoppen. Ondertussen was
ook Dirk, de penningmeester van ons grandioze Sneeuwklassencomité, ons komen
vervoegen. Hij had brieven en drie cakes
bij. Dank je wel lieve bakkers!
Na het middagmaal vertrokken we samen met Stalhille naar
hotel Weisshorn. Het werd een mooie wandeltocht in de sneeuw en onder de zon
die we in een toptijd aflegden. Na een uur en twintig minuten bereikten we het
hotel Weisshorn vanwaar we een uitzicht op Saint-Luc hadden. Na een korte pauze
begonnen we aan de terugweg. Met de lepel werd het een reuzeleuke terugtocht.
En we haalden de Funiculaire nog netjes op tijd.
Terug in het hotel begonnen we te stressen. De GALA-avond
kwam er immers aan. Iedereen vloog onder
de douche om lekker te ruiken voor zijn of haar date. De dassen werden geknoopt, de jurkjes werden
aangemeten, de haren werden geföhnd, de haargel werd bovengehaald, Dan kwam het op de foto met onze respectievelijke
partner. Wat een mooie koppeltjes!
Nadat de jongens de dames hadden bediend tijdens het diner,
traden we binnen in het Saint-Luc Grand Casino.
De Zwitserse Franken werden kwistig over de balk gegooid, de chips en
frisdrank ging er vlotjes binnen.
Nu is het enkel nog zaak om de emoties te laten bedaren en
rustig naar dromenland af te zakken
Tijdens het ontbijt waren de bergtoppen nog door de zon
beschenen. Maar eens op de pistes,
werden we gesandwiched door wolken. Over het dal lag een dikke pak mist en de
bergkammen zaten verstopt in een wolkendeken. Gelukkig bleef de zichtbaarheid
op de pistes goed. De beginners oefenden op de pannenkoekenlift en de
gevorderden deden de mooie tocht naar het buurdorpje Chandolin.
Na het middagmaal trokken we onze stapschoenen aan en
wandelden we naar de boerderij. We leerden over de koeien en het gevecht van de
Reines. Dan mochten we de koeienstal bezoeken. Wat een belevenis. Eén lange rij
ferme hammen met zwiepende staarten. En de koeien speelden hun rol uitstekend:
veel geloei en gesproei. Maar de kalfjes waren zo schattig; we willen er ééntje
voor thuis. Toe, mag het?
Daarna wandelden we verder en namen we ter hoogte van de
molens het sneeuwpad naar de Prilett. Het werd een spannend klim langs
duizelingwekkende afgronden. Maar we genoten ervan.
We palmden het terras van de Prilett in en bestelden een
drankje. Toen ze de drankjes bracht, zei de dienster op een afkeurende toon Les
etables, of zoiets. Wat zou ze daarmee bedoelen?
Terug op het hotel, gingen we eerst douchen (en het was echt
nodig!) en schoven we dan aan tafel voor pizza en spaghetti.
Om de dag af te sluiten, was er een avondlijke fakkeltocht.
Vanop de helling hadden we een schitterend zicht op St-Luc en de vallei. Het
wolkengordijn was opengeschoven en we kregen een prachtige sterrenhemel te
zien. We vonden Jupiter, Orion, Sirius en de Pleiaden. Na een verhaaltje bij een
kampvuurtje over een verliefde alpenherder, lieten we een wensballon stijgen
naar de sterren. Onder het licht van de brandende fakkels daalden we af naar
hotel waar we nog een warme choco dronken.
Tevreden over deze geslaagde skidag kropen we onder de wol. Morgen
wordt vast een succes, want het is casino-avond!
De routine zit er al volledig in. Deze morgen stonden we
allemaal stipt klaar om onze tweede skidag te beginnen. Het blijft nog wat
worstelen met de skilaarzen, maar dat gevecht winnen we uiteindelijk wel. De
zon priemde slechts zwak door de wolken, maar dat kon ons enthousiasme niet
bederven. We leerden pirouettes maken op de skis. Om het carven onder de knie
te krijgen, verplaatsten we bakken bier over onze skis. De beginners zijn klaar om morgen de pannenkoekenlift
te nemen.
Na de middag reden we, onder een dik wolkendek, met de bus
naar Grimentz. Dat is het bergdorpje dat we kunnen zien liggen aan de overkant
van de vallei. Daar verkenden we het oude dorpsgedeelte aan de hand van een
opdrachtenbundel. En daarna trakteerden we onszelf in herberg Becs de Bossons
op een heerlijk drankje.
Terug bij het hotel was het beginnen miezeren.
Na de Chinese kip met curry, luisterden we gespannen naar de
uitslag van het dorpsspel. Straffe mannen van kamer 108: deze morgen al de
prijs voor mooiste kamer gewonnen en nu ook de grote winnaars van het
dorpsspel.
Iets voor achten was het dan tijd voor het optreden van
Reini, de zingende skimonitor uit Zinal. En hij spreekt beter Nederlands dan
onze vriendjes uit Stalhille! Het was een super optreden: allemaal Nederlandstalige
hits die we overtuigd meezongen. We bleven bisnummers vragen maar toen Reini inzette
met een slaapliedje wisten we hoe laat het was
Nu liggen we met onze hese keeltjes in ons bedje. Hopelijk
is het zonnetje morgen terug van de partij!
De morgen begon bewolkt met een flauw zonnetje. Na het
ontbijt maakten we ons klaar voor de eerste skiles. Muts, handschoenen, buff en zonnebril
bijeenzoeken, de skipas stevig vastknopen aan de skivest en goed insmeren voor
het geval de zon zich toch nog zou laten zien. En dan nog de voeten in de skilaarzen
wringen. We waren in elk geval een pak sneller klaar dan die van Stalhille. En
toen vertrokken we met onze monis. De lesjes verliepen super: de eerste
skistapjes, achteruit skiën en al skiënd chocolaatjes vangen. De gevorderden
namen de ankerlift om enkele rode pistes te verkennen. De skimonis waren heel
tevreden. Dus een goede start en we zien al uit naar de volgende skidag.
Na de ravioli wandelden we naar het dorp voor een lesje over
de huizenbouw in Saint-Luc. We leerden hoe de mensen vroeger leefden en woonden
in de bergen. Als afsluiter speelden we nog twee pain de seigle naar binnen
op het marktplein : verrassend lekker, die zwarte kei. Ondertussen had de zon
eindelijk het gevecht met de wolken gewonnen en konden we de Matterhorn in de
verte bewonderen.
Na het vieruurtje (bozerottelthee met cake) zongen we samen
met de kinderen van Stalhille uit volle borst tijdens de zangstonde. Na het
avondmaal, werkten we verder aan onze sneeuwklassent-shirt.
Om de avond af te ronden luisterden we nog naar een
griezelverhaal. Nu liggen we onder de dons en hopen dat we om middernacht niet
gewekt zullen worden door de zware slagen van de ebbenhouten klok.
Slapen in een bus is toch wel niet eenvoudig! Veel meer dan
enkele hazenslaapjes zijn het niet geworden, maar toen we in het eerste
morgenlicht naar buiten keken, beseften we dat we een hazensprong van Haasrode
naar het meer van Genève hadden genomen. We stopten nog even in de relais du St-Bernard
om daarna naar onze eindbestemming St-Luc te tuffen.
We stapten uit aan het postkantoortje van het bergdorp en legden
de laatste meters naar ons hotel te voet af. Na een korte verwelkoming door de
econoom van dit vijfsterrenhotel en een deugddoend ontbijt, begonnen we onze
kamers op de tweede verdieping klaar te maken. Vlug lagen die er zo netjes en
verzorgd bij als thuis.
Na het middagmaal gingen we op dorpsverkenning. Dus al les
vanaf dag één! Wij zijn toch wel voorbeeldige leerlingen.
Onze wandeling bracht ons uiteindelijk naar het vermaarde
glijparcours aan de Prilett. Tijd om de lepels boven te halen en aan hoge
snelheid de helling af te roetsjen. De lichamelijke schade bleef gelukkig
beperkt, maar het plezier was des te groter!
Terug in het hotel, genoten we van een lekkere chocomelk. En
was het tijd om ons voor te bereiden op de skilessen van de volgende dagen. Samen
met onze collegas uit Stalhille, maakten we kennis met onze skimonis: Noël,
Kristin, Kris en Roekie. Ze hielpen ons skilatten en -laarzen uit te kiezen.
Dankzij hun deskundige begeleiding zijn we nu er helemaal klaar voor.
Frietjes als avondmaal smaakten, na deze vermoeiende dag, lekkerder
als nooit tevoren!
We schreven nog onze belevenissen neer in ons dagboek,
luisterden nog naar een sprookje over een afgrijselijk arme houthakker en zochten dan geeuwend, met zand in de
oogjes, ons bedje.
En nu slapen we als marmotjes en dromen van flitsende
slaloms en adembenemende 360s op de sneeuwvelden van ons skiparadijs.
Nog 5 keer slapen en we vertrekken. Nu al...? Eindelijk...? Ieder heeft zijn mening, maar iedereen kijkt ernaar uit. Zenuwachtig, druk, ... we merken het allemaal op school! De sneeuwklassen zijn zeer nabij!!! Daarom deze brief met de laatste mededelingen.
1. Het vertrek
Samenkomst in de school om 20.00 uur.
Onze superleerlingen worden dinsdagmorgen allemaal op school verwacht. s Namiddags mogen ze thuis blijven om nog even uit te rusten!? De helden die niet thuis kunnen blijven, worden op school opgevangen.
Heb je al je reispilletje ingenomen?
Heb je ook een ontbijtje voorzien?
Parkeer je wagen op de grote parking en kom dan naar de inkomhal van de school. Laat de reistas nog in de wagen!
Controleer of aan al de bagage (valiezen en handbagage) een label bevestigd is.
Geef een seintje aan de meester als je er bent. Geef eventueel nog de laatste medicijnen (naam, hoeveelheid en frequentie erop schrijven) af aan meester Luc. Neem nu al afscheid!
De leerlingen en meesters gaan samen naar de klas voor de laatste afspraken en voor de groepsfoto. Zorg dat je je sneeuwklasmuts aanhebt voor deze foto!
De ouders kunnen ondertussen de reistas of valies richting bus brengen. Iedereen snel mee! Weg zijn we!
2. Brieven
Zoals gezegd mag je brieven bezorgen aan meester Gunter. Ook aan Dirk Willio (Bergenstraat 94, Haasrode) of meester Jean-Louis kan je brieven bezorgen tot en met vrijdag 8 maart. Dirk, de penningmeester van het sneeuwklassencomité, vereert ons immers met een bezoekje. Hij zal dan jullie brieven aan de kids bezorgen.
3. De terugkomst
We komen met de bus aan in de school op donderdag 14 maart rond 7.30uur. Als de bus een beetje laat is, zal meester Jean-Louis u zeker en vast een kop koffie aanbieden.
4. Extra materiaal in de valies
Nu ons programma in elkaar geknutseld is, hebben wij nog enkele laatste dingen die mee in de valies moeten:
De kledij voor het dansje.
5. Zakgeld en snoep
Niet vergeten dat je maximum 30 CHF zakgeld mag meenemen, dat je geen snoep mag meenemen, dat je max. 2 flesjes water mag meenemen, ...
Controleer nog eens in de infobrochure wat je wel en niet mag/moet meenemen, zodat je niets vergeet!
6. De website
Vergeet niet af en toe een kijkje te nemen op de blog http://www.bloggen.be/saintluc2013. We beloven ons best te doen om er zo snel als menselijk mogelijk is, info uit de Zwitserse Alpen op te zetten.
7. Dringende berichten
Indien er dringend een bericht moet worden gestuurd, neemt u contact op met de school. Meester Jean-Louis of iemand van het secretariaat zal ons zeker snel kunnen bereiken. Ook omgekeerd gebeurt hetzelfde om eventuele misverstanden te vermijden.
Indien u nog vragen, problemen,... hebt, kan u steeds terecht bij de klastitularis, bij de monis of bij de directeur.
8. Vrijdag 1 maart
Vergeet niet je identiteitskaart, reispas of kinderpaspoort af te geven aan de meester.
GEEN SIS-kaart !!!!!
Als je regelmatig medicatie moet nemen, geef je die op deze dag af. Vergeet zeker de naam van je kind, de dosis en frequentie niet te vermelden op het doosje. Ook de reispilletjes voor de terugreis worden op dit moment afgegeven.
Wij, de monitoren Jan en Luc, zouden de leerlingen van het zesde wat beter willen leren kennen voordat we met hen op avontuur vertrekken. Daarom leek het ons een goed idee om samen te gaan bowlen.
Voor alle duidelijkheid dit is geen schoolactiviteit, maar een privé-initiatief en dus uiteraard ook niet verplicht.
Praktisch :
Wanneer? Vrijdag 22 februari
Waar? Bowl Kings, IJzerenmolenstraat 6, Heverlee
Vervoer? Zelf te regelen
Uur ? Wij verwachten jullie om 17.30u aan de bowling, waar jullie ouders jullie om 20.30u terug kunnen oppikken.
Prijs ? 11,5 (2 spelletjes, 2 drankjes en 1 hotdog inbegrepen). Gelieve de dag zelf gepast geld mee te brengen (dus het hoeft niet op voorhand betaald te worden).
Inschrijven ? Gelieve onderstaand strookje in te vullen en ten laatste vrijdag 8 februari aan meester Gunter terug te bezorgen, zodat we het juiste aantal deelnemers kunnen doorgeven.
Nog 38 keer slapen en we vertrekken naar Saint-Luc
Met deze brief nodigen we jullie uit op onze infoavond. Hier geven we
jullie wat meer informatie over het verloop van de sneeuwklassen, leggen we uit
wat de leerlingen wel en niet nodig hebben, kan u al eens kennismaken met onze
monitor, proberen we al uw vragen te beantwoorden,
Nadien
biedt het sneeuwklassencomité u graag een glaasje aan om al deze informatie
goed door te spoelen.
Wanneer? Woensdag 6 februari 2013 om 19.30u
Waar? Op school in de
zesde klas.
Gelieve onderstaand strookje in
te vullen en uiterlijk
tegen vrijdag 1 februari mee
te geven met uw kind.
Hopelijk tot op de infoavond,
de meesters
PS: vergeet niet dat de medische fiche voor 6
februari dienen afgegeven te worden.
