Het volledige verhaal van de reis naar Guatemala

Op 23 maart 2015 zijn we dan vertrokken op reis naar Guatemala. De eerste trein op omstreeks 04.00 uur naar Brussel en daarna de Thalys op richting Amsterdam Schiphol.

Omstreeks 11.20 uur vertrekt ons vliegtuig van KLM richting Panama. Na 11 uur vliegen komen we aan in Panama en hebben we 2 uur later onze aansluiting richting Guatemala City.

Aankomst Guatemala City om 20.30 uur plaatselijke tijd zijnde 03.30 uur Belgische zomertijd.

We worden opgehaald door de eigenaars van de Hostel waar we onze eerste nacht doorbrengen. Mooie kamer, basic maar goed. Alleen de douche betrouw ik niet. Aan de douchekop zie ik onmiddellijk de electriciteitsdraadjes van de leiding losjes naar de douchekop loopt en aan elkaar gezet zijn met kleefbandjes. De douchekop is groter dan bij ons. Later pas heb begreep ik dat een verwarmingselement in de douchekop is ingewerkt om warm water te krijgen.

Na de lange reis komt ons bed goed van pas. Om 02.00 uur al klaar wakker maar nog wat blijven dommelen tot 04.00 uur. Daarna was het gedaan met slapen gezien er om de paar minuten vliegtuigen over kwamen die de rest van de nachtrust onmogelijk maakte. Nu, om 06.30 uur was het toch tijd om op te staan en ons klaar te maken. Nog een ontbijtje van fruit en geroosterd brood en het busje op naar Quetsaltenango. Een rit van 4 uur in een toeristenbusje waar er achteraan 12 mensen in kunnen. Ongeveer na 2 uur een stop aan een wegrestaurant en dan verder tot Quetsaltenango.

We worden afgezet aan onze Hostel. Deze blijkt in de onmiddellijke omgeving van het centrale park te liggen.  Hostel op eind van de overbouwde straat, twee trappen hoog, Casa Nativo. Heel basic, boxspring en matras op de grond, raam naar buiten kan niet dicht en deur van de kamer moet afgesloten worden met een hangslot. Douche en toilet op de gang. De nachten zijn er ook kort, elke morgen omstreeks 04 uur terug wakker van het verkeer in de straat. Komt erbij dat de avonden ervoor er tot ongeveer 01 uur s’nachts luide muziek klonk in het overdekte straatje wat het slapengaan evenmin bevorderde.

Niettemin kunnen de korte nachten on niet tegenhouden om van Quetsaltenango te gaan genieten. Enorm grote pizza gaan eten en daarop Quetsaltenango gaan bezoeken.  Rondlopen in de straten, pleinen, kerkhof en overdekte markt.  Eerste kennismaking met het leven in Guatemala. Totaal niet te vergelijken als bij ons. Alles speelt zich op straat af, alles wordt verkocht op straat, marktkraampjes in de straten en de overdekte markt is gewoonweg niet te beschrijven. Om verloren te lopen tussen de kraampjes die kriskras door elkaar staan en waar alle maar dan ook alles wat er verkocht kan worden, wordt verkocht. Tussendoor kraampjes waar men eten klaarmaakt, taco’s met rijst, groenten, gebakken uien enz….  Opvallend maar iedereen is blijgezind en vriendelijk. Totaal geen opdringerigheid. Ze proberen hun waren aan de man te brengen doch bij een simpele ‘nee dank u’ krijg je steevast een vriendelijke lach en een vriendelijk ‘ goeie dag’

School waar Magali twee jaar terug Spaanse lessen heeft gevolg hebben we eveneens bezocht. Het viel op dat iedereen Magali nog herinnerde en haar naam kende. Ze waren super blij haar terug te zien. Enkele emotionele terugzien momenten.

Normaal zouden we in Quetsaltenango een actieve vulkaan gaan bezichtigen doch gezien de vulkaan die we moesten beklimmen om de actieve vulkaan in werking te zien, zelf actief geworden was, was het te gevaarlijk om deze te beklimmen en liet men niemand de tocht ondernemen. Als alternatief zijn we dan naar de warmwater baden geweest. De baden liggen midden in de bergen en het water wordt er natuurlijk opgewarmd door de vulkaan. Ik kan verzekeren, het water was warm. Een heet bad midden in de natuur. Zelf heb ik gevoeld aan het water dat uit de berg kwam, je kon je hand niet onder het water houden van de hitte. Wel zalig om in het water te baden.

Na twee overnachtingen terug op weg met het toeristenbusje, busje van 12 man, naar Panagajel gelegen aan het meer van Atitlan. Een rit van ongeveer 2 à 2,5 uur. Afspraak om 08.00 uur loopt wel op tot 08.30 uur, blijkt dat uren in Guatemala met een korreltje zout moeten genomen worden, waarna een auto ons komt ophalen om ons naar een verzamelplaats te brengen. Hoewel, een auto, zeg maar een wrak want zo een voertuig heb ik hier enkel op een autokerkhof gezien. De verzamelplaats was ook een verzamelplaats voor de kiekenbussen. Een kakafonie aan getoeter, roepende bus begeleiders die aangeven waar hun bus naar toe rijdt en het sjorren met zware pakken die op de bussen worden geladen door de begeleiders. De bussen vertrekken al terwijl de begeleiders nog bezig zijn de pakken goed te leggen boven op het dak van de bus. De zware uitlaatgassen moet men er maar bij nemen. Een show van je welste die je enkel kunt geloven als je het ziet.

Een mooie hostel gelegen aan het eind van een zanderig steegje. De papegaai ontvangt ons bij de ingang met een vrolijke ‘hello’. De kamer is netjes met douche en toilet. Via het steegje komen we rechtstreeks terug in de hoofdstraat van Panagajel.

Eerst een wandelingetje in de hoofdstraat met aan weerszijden de ondertussen bekende winkeltjes/marktkraampjes en daarna eten in een plaatselijk restaurantje/terrasje, in ieder geval ieder restaurantje is volledig open. Het is warm genoeg.

Na een goede nachtrust, weliswaar opnieuw een korte nacht gezien de haan om 04 uur als zijn beste beentje voorzette en gesteund werd door een tweede haan die blijkbaar antwoordt moest geven, gaan we op zoek naar een goed ontbijt, pancakes met marple leaf sirop,  en dan nog rustig wandelen tot aan het meer van Atitlan. Het meer is beschreven als één van de mooiste meren van de wereld omringt door 12 vulkanen die genoemd worden naar de 12 apostelen. Jammer dat het mistig is en we de vulkanen maar heel zwak zien.

We gaan wel het meer op. Even onderhandelen met een schipper en we kunnen mee de boot op voor een tochtje op het meer van Atitlan. Eens op de boot probeert de schipper het bedrag nog met een derde te verhogen maar met de dreiging dat we onmiddellijk terug zullen afstappen komt alles terug goed en blijft het afgesproken bedrag van toepassing.

We varen naar een twee-tal dorpjes aan de andere zijde van het meer die we op ons gemak bezoeken en waar we onder andere een pottenbakkerij en een weverij gaan bezoeken… of toch iets wat ervoor moet doorgaan. Ongelooflijk dat men op deze wijze zulke mooie keramiek of geweven stukken kan maken.  In de bergen zijn de landarbeiders aan het werk, verbouwen van uien. Geen traktoren, geen machines, alleen handwerk en sleuren de berg op en af…. Als ik er aan terugdenk heb ik eigenlijk nog geen traktoren of machines gezien op de wegen die we reeds hebben gereden. Alles komt neer op handwerk.

Na de tweede overnachting terug op pad. Men komt ons om 06.30 uur  ‘s morgens ophalen terug voor een rit van om en bij de 2,5 uur. De rit gaat naar Antigua, de oudste stad van Guatemala waar we slechts 1 dag zullen verblijven.

Na de incheck hebben we nog de tijd tot 14.00 uur om Antigua zelf te bezoeken. Om 14.00 uur is het reeds gepland om de vulkaan te beklimmen. Normaal een rit van ongeveer anderhalf uur maar door opeenvolgende files komen we pas omstreeks 16.30 uur aan op de verzamelplaats van waaruit de klim kan vertrekken. De eerste vijf minuten was de klim moordend, daarna verminderde de helling een paar procentjes. Nog 1uur dertig minuten te gaan. Moordend gewoon, drie maal sterven vooraleer de top te bereiken maar we hebben het gehaald. We zijn getuige van de rokende vulkaan en de rokende resten lava. Lopen over de lavastroom in één kleinere krater en bakken marchmellows in de holtes onder de lava. Een unieke ervaring. Zeker de klim waard.

Eerst de kleine krater terug uit, ±200 meter steil omhoog in mul lavastof en daarna de afdaling die, gezien het reeds late uur, voor de helft in het donker verliep. Gelukkig mijn lampje bij om tijdens de steile afdaling toch nog iets te zien.

De terugweg naar de hostel verliep terug via lange files en een oponthoud van ongeveer 1 uur waardoor we pas omstreeks 22.00 uur terug aan de hostel kwamen.

Vlug terug ons bed in om de volgende dag terug vroeg te vertrekken richting Languin, een dorpje dicht bij Semuc Scampey.

De eerste van de twee lange ritten die we zullen afleggen. De rit is voorzien voor ongeveer een 6-tal uur, maar we zijn in Guatemala dus, we zijn vertrokken omstreeks 08.00 uur en zijn in Languin aangekomen om 17.30 uur. Een toeristenbusje van 12 man achteraan en nog twee man vooraan naast de chauffeur. Als sardienen in een rijdende doos maar we klagen niet, we wisten het vooraf. Gelukkig zijn er om de twee uur een halte zodat de beentjes toch eens gestrekt konden worden.

Tussen Coban en Languin nog een spannend momentje. Het busje dient voor een 20-tal kilometer een aardeweg te volgen van anderhalf voertuig breed, die konkelt lang de bergwand. Blijkt dat deze aardeweg de hoofdweg is naar Languin wat inhoud dat er ook verkeer uit de tegenovergestelde richting komt. Ook de chieckenbus komt nog terug uit Languin. Dus een stuk achteruit om een breder plaatsje te vinden om elkaar te passeren en daarna terug verder. Gezien het op dit ogenblik aan het regenen was bleven de gevolgen van de aardeweg ook niet uit. De bus kan de steile helling niet op en de wielen slippen door. We komen dwars op de weg te staan en kunnen niet meer verder. Uitstappen dan maar en duwen tot de bus aan de kant staat en het verkeer dat uit de tegenovergestelde richting komt terug vrije doorgang krijgt. Daarna kunnen we terug verder en komen we aan in de hostel van Languin.

We krijgen er een aangename verrassing. De hostel bestaat uit houten bungalows om te slapen. De maaltijden worden gebruikt in een open ruimte naast de rivier. Er is een rust en ontspanningsruimte met hangmatten en we worden er verrast met een avondmaal om U tegen te zeggen. Een groot buffet met alles er op en er aan. Dezelfde avond nog gezelschap en ’s avonds nog in de dans ook. Het ontbijt is er super, keuze van de kaart, maar de crêpe met fruit is wel mijn favoriet.

De dag na aankomst komt de het bezoek aan  Semuc Scampey. We hebben beslist om deze op eigen houtje te doen een wandeling van 10 km door de bergen. We doen er 4 uur over om in Semuc Scampey te komen.

Na een half uurtje rust komt het volgende probleem, om bij de uitkijkpost over Semuc Scampey te komen moeten we nog 1000 meter steil omhoog. Hier en daar een steile trap bijna ladder en de rest over rotsblokken die als geïmproviseerde trap is aangelegd.

Het uitzicht is adembenemend.

Na een helse afdaling kunnen we genieten van de vijvers die door de watervallen zijn gevormd. Een prachtige streek  en het water is heerlijk.

De terugweg naar de hostel doen we met het plaatselijke vervoer, in de laadbak van een pick-up waar baren aan zijn bevestigd zodat we ons kunnen vasthouden.

De Hostel brengt ons de nodige rust in de hangmatten. We weten dat we de volgende dag een rit van minimum 7 uur voor de boeg hebben.

Vertrek 08.00 uur richting Flores. Verstand op O en rijden maar. Aankomst Flores om 20.30 uur. Zoals gezegd, de uren in Guatemala moeten met een korreltje zout worden genomen. We hebben wel een uur moeten wachten tot we een rivier over konden. Dit moest gebeuren met een veerpont. De veerpont wordt bediend met een buitenboordmotor die duidelijk niet echt opgewassen is tegen het gewicht van de voertuigen die op de veerpont staan. Teneinde de veerpont wat dieper in het water te krijgen is het dan maar wat maneuvreren met de voertuigen door deze wat naar achter te laten rijden. Na enig gesukkel raken we toch aan de overzijde en kunnen we verder naar Flores.

Flores is een aangelegd eiland op het aldaar gelegen meer. Dezelfde avond nog iets gaan eten maar het is reeds te donker om Flores nog te bezoeken. Ten andere, om 04.30 uur komen ze ons al halen om de Maya site TIKAL te gaan bezoeken.

’s Morgens komen een aantal dieren in de omgeving van het begin van het park om er eten te zoeken.  We zien er de witsnuitneusbeer (pizotes), een vogelspin en een familie apen die terugkeert naar de dieptes van het oerwoud.

Verder worden we er verrast door de Maya tempels en Piramides die overal verspreid staan over het domein. We vernemen dat er om en bij de 4000 gebouwen staan in Tikal. Slechts een klein aantal is reeds vrijgemaakt. Indrukwekkend om vanop de hoogste tempel te kijken over het regenwoud en de toppen van andere tempels te zien. Beklimmen van verscheidene tempels en piramides en de cultuur van de Maya’s opsnuiven.

Omstreeks 11.00 uur terug naar Flores om ook dit nog eens te bezoeken want ’s anderendaags hebben we al onze vlucht om 06.30 uur terug naar Guatemala City.

Onze laatste twee dagen Guatemala City zien we wat tegen op gezien er niets bijzonders te bezoeken is in deze stad. We stellen vast dat, door Semana Santa alle openbare gebouwen en musea gesloten zijn zodat ook hier niets te bezoeken valt.

Dan maar een wandeling in de enige hoofdstraat.

We horen dat er de dag nadien een processie uitgaat in de straten van Guatemala City en besluiten om daar maar eens naar op zoek te gaan.  Wanneer we terug aan de hoofdstraat komen staan we vol verbazing. Een volledig aangelegd tapijt in houtschaafsel ligt in de hoofdstraat en loopt van begin tot einde, ik vermoed om en bij de twee en een halve kilometer. Ook de zijstraten waar we de dag voordien hebben gelopen zijn versiert met aangelegde tapijten, wonderlijk…

Even staan kijken naar de processie en nog wat rondwandelen in de hoofdstraat en het centrale plein genieten van de aangelegde tapijten, want in de namiddag wordt alles terug opgekuist en omstreeks 02.30 uur is van de pracht niets meer terug te vinden. Niet te begrijpen.

Het is onze laatste dag in Guatemale. Vroeg naar bed want de dag nadien hebben we een lange terugreis voor de boeg. Een vlucht van Guatemala City naar Panama met een tussenlanding in Costa Rica, daarna 8 uur verblijf op de luchthaven van Panama vooraleer we de aansluiting hebben terug naar Schiphol. Daarop nog Thalys van Amsterdam naar Brussel en trein van Brussel naar Brugge.

Een heel vermoeiende en zware reis maar meer dan de moeite waard. Mijn dochter heeft de reis voorbereid. Proficiat voor haar want dergelijk avontuur zal ik moeilijk nog kunnen meemaken.

Bedankt aan mijn dochter Magali voor deze ervaring.

We zijn zaterdag, nog één dag en we vertrekken naar Guatemala.

Ik probeer alles op mij af te laten komen maar toch blijft het spannend. De eerste keer dat ik dergelijke reis onderneem.

Alles ligt klaar om in de rugzak te steken. Morgen alles klaarmaken en nazien zodat we klaar zijn voor vertrek.