IJsland avontuur 2015

Inhoud blog

	Dag 8
	Dag 7
	Dag 6
	Dag 5
	Dag 4

Running: 6/9 - 12/9 Exploring: 13/9 - 18/9

IJsland avontuur 2015

De eerste week een uitdaging, de tweede week een ontdekking

13-09-2015

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Dag 6

Gisterenavond ontbrak mij de fut om nog iets te bloggen. Vandaar een verslag met vertraging ...

Vrijdag MARATHONDAG!
Om 8u 's morgens voor meer dan 2u de bus in op weg naar de startplaats van de marathon, zoals gewoonlijk op een locatie in het binnenland van IJsland waar geen levende ziel te bespeuren is.
De eerste helft was werkelijk in barre omstandigheden ❄️ 💦
Koud en nat om "U" tegen te zeggen. Al vóór de 10 km voelde ik dat het een hele klus zou worden. Mijn benen wilde niet mee en waren verkrampt van de koude en nattigheid en de inspanningen van de vorige dagen, mijn maag was niet ok en met de kilometers mijn hoofd ook alsmaar minder. Worden we daar ook nog tot 2 keer toe door een ijskoude rivier gejaagd. Je kan je dan misschien ook al wel voorstellen wat dat met mijn al slechte benen deed. Een Italiaanse loopbuddy heeft zich opgeofferd en mij niet in de steek gelaten, waarvoor dank 😘
Op de bevoorrading (21 km) was ik totaal verkleumd. De dokter heeft mijn kletsnatte handschoenen uitgetrokken en geprobeerd mijn handen te verwarmen, een Luxemburgse mederunner heeft gezorgd dat ik iets warm kon drinken en iets kon eten.
Nadat we terug vertrokken waren ging het van kwaad naar erger en kon ik niets meer drinken of eten. Maar aan opgeven heb ik nooit gedacht!
Ik vergeet er nog bij te zeggen dat het naast de slechte weersomstandigheden een verschrikkelijk zwaar parcours was (440 m omhoog en 245 m naar beneden). Gelukkig kwam in de tweede helft de zon tevoorschijn. Het heeft mij opgewarmd, maar ik ging er niet meer beter door lopen. Ik ben die dag minstens 5 keer doodgegaan! De beloning na de laatste steile bergop was fantastisch. Een kratermeer van een vulkaan. De Facebookvolgers hebben hiervan al een foto kunnen zien, maar ondanks de mooie foto door een professionele fotograaf genomen, zegt deze echt nog niet wat je daar met je eigen ogen kon zien. De kleurenschakeringen waren supermooi.
Na een mini fotoshoot op de rand van de vulkaan de laatste etappe. Het bleef zwaar en mijn lichaam wou soms echt niet mee, maar ik heb de finish gehaald. Met tranen van vermoeidheid, maar ook van geluk.
Wendy had gekozen voor de halve marathon (= tweede deel van de marathon). Zij heeft dit alleen met de natuur gelopen en voelde dat haar benen stilaan aan het leeglopen waren. Super content dat ze aangekomen is.
Na de run nog snel een natuurlijke warmwaterbron in om daarna een lange en helse busrit terug naar huis te ondergaan.
De 4x4 bus had het lastig en bolde op een gegeven moment een paar meter terug naar beneden. Wij werden geshaked van links naar rechts, van boven naar onder en het voelde als een gratis Bobbejaanlandbezoek. Om 21u eindelijk terug aangekomen aan het hotel, snel het diner en daarna ... heeft Wendy (en wij allemaal) "HET" licht gezien. Het NOORDERLICHT!!! De uitputtende dag was snel vergeten, want we spurtten naar onze kamer voor ons fototoestel. Met dat gelukzalige gevoel bedje in om te rusten voor onze laatste runningday.

Geef hier uw reactie door