Het was hier leuk, beter dan thuis. Ik heb echte vrienden gemaakt die weten hoe het is om altijd de tweede te zijn. Ze hebben stuk voor stuk erge dingen meegemaakt maar blijven er zijn voor elkaar. Maar toen ging Ennen dood. Overreden door een bus. Ze hield van bussen, het had erger gekund. Maar ik kwam erachter dat niets was zoals het lijkt. Ennen was niet eens haar echte naam, en zo gelukkig als ze leek zal ze wel niet geweest zijn, als je voor een bus springt. Ik moet naar huis, voor ik nog meer mensen van wie ik houd kwijt raak. Morgen neem ik de boot naar Noorwegen en ga ik in het vakantiehuisje van mijn ouders wonen en ik mag werken bij kennissen van mijn ouders.