Ongelofelijk om  te zien hoe een land gewoon kan stilvallen voor een wedstrijdje american football. Wij gingen de wedstrijd volgen in de luchthaven. Het eerste wat we deden in de luchthaven was zoeken naar een geschikte bar waar we met wat bier en eten naar de wedstrijd konden kijken. Het leven kan toch mooi zijn. Grote Stella voor mijn neus en ik was er klaar voor.

Voor 1 keer hoopte iedereen dat het vliegtuig vertraging had zodat we de volledige wedstrijd konden zien. 

Superbowl is ook bekend voor zijn half time show. Dit jaar was deze eer weggelegd voor Madonna. Laten we zeggen dat de meningen verdeeld waren over het al dan niet geslaagd zijn van het optreden.

Uiteindelijk werd duidelijk dat we het einde van de wedstrijd net niet gingen zien. Zeer frustrerend als de wedstrijd zeer close is. Gelukkig staat de techniek niet stil en zijn er verschillende apps die ervoor zorgen dat het einde van de wedstrijd toch nog konden zien op het vliegtuig.

Nadat de piloot officieel had omgeroepen dat New York had gewonnen konden we weer naar Portland

Na het Portland toernooi stond het Phoenix toernooi op het programma. 25 graden, helderblauwe hemel, zonnetje en rugby. Meer moet dat echt niet zijn. We mochten weer tegen Texas gaan spelen. Onder het motto derde keer goede keer wonnen we deze keer. Phoenix kwamen we ook weer tegen. Dit voor de 7de en 8ste keer dit jaar. Het moet een record zijn. Gelukkig wonnen we beide wedstrijden. Ook Saint -Louis moest eraan geloven en de finale was ons deel op zondag.

Over deze finale kan ik maar 1 ding zeggen: slecht, slechter dan slecht was het. We zaten nooit in de wedstrijd en verloren dan ook ruim. Toch nog een leuk ding om het toernooi mee te eindigen. Kip werd verkozen tot beste 0.5 en ik tot MVP.

En dan stond alles in het teken van de superbowl...

Hieraan ga ik een apart bericht wijden...