Stap 6: Lezersbrief

Beste lezers,

Ik ben Lotte Janssens, tweedejaars studente aan de UCLL. Ik heb het afgelopen semester onderzoek gedaan naar het onderwerp ‘rouwen met kleuters’ ik heb hierover een blog bijgehouden en enkele vragen beantwoord. De vragen die bij bezighielden waren de volgende:

Hoe kan ik (als juf) een kind helpen bij de verwerking van ‘het afscheid’?

Hoe begeleidt ik kinderen die door hun geloof(Islam en hindoeïsme) dit op een andere manier beleven?

Mag ik kinderen, zonder aanleiding, al eens in contact brengen met de dood, afscheid nemen,…?

Als juf/meester is het heel erg belangrijk om te weten dat elk kind zeer individueel omgaat met het nemen van afscheid. Sommige kinderen hebben echt iemand nodig die voor hen zorgt, een ander kind kan heel boos zijn en gedragsproblemen vertonen, andere rouwen pas na een jaar. Als leerkracht is het vooral belangrijk om de kinderen een (voorlopige) nieuwe thuis te geven en er voor hen te zijn. Kinderen rouwen vaak op een speelse manier, ze gaan hun ervaringen omzetten in een rollenspel.

Als leerkracht kan je in de klas begeleiden aan de hand van een liedje of een prentenboek maar je kan ook je klas even aanpassen. Je kan een gebedshoekje voorzien maar ook een aandachtsignaal of een boze hoek. De boze-hoek kan je het best inrichten wanneer je aan het kind merkt dat hij/zij met boze gevoelens zit. Zo kan hij/zij deze gevoelens uiten  op een rustige manier zonder andere pijn te doen of te kwetsen. Natuurlijk is deze hoeken/activiteiten dan ook voor de andere kinderen, ook zij kunnen al in contact gekomen zijn met een sterfgeval en kunnen op deze momenten het weer wat moeilijker krijgen.

Ik vroeg me ook af of je zonder aanleiding over ‘de dood’ kon praten met kinderen, dankzij mijn interview kreeg ik het inzicht dat vele thema’s automatisch leiden naar dit onderwerp. Je kan dit onderwerp dan gerust even aanhalen en behandelen met de kinderen.

Ook kinderen die in een andere godsdienst geloven, rouwen op een individuele manier die, volgens mij, gewaardeerd moet worden. In sommige Godsdiensten is er een lange rouwperiode, bij andere een feest, bij andere mogen de kinderen dan weer niet mee naar de begrafenis. Het zijn allemaal dingen die je als leerkracht toch een beetje moet weten wanneer je met je kind goed wil communiceren. Ik denk dat het ook heel boeiend kan zijn voor de andere kinderen om eens te horen hoe andere kinderen en families dit verwerken.

Kinderen hebben tijdens hun rouwperioden allemaal een hele sterke en individuele begeleiding nodig, waarin het kind zich goed kan voelen bij zijn/haar leerkracht. Ik denk dat dit de belangrijkste boodschap is die ik kan meegeven na mijn onderzoek. Geef de kinderen een veilige en rustige omgeving waar ze zich kunnen goed voelen ondanks de omstandigheden.