Ik ben ook een dierbare verloren, namelijk mijn vader. Dat gebeurde toen ik 2 was. Nu, 15 jaar later, heb ik dat een plaats kunnen geven maar vergeten kan nooit! Iedereen heeft zijn eigen manier van rouwen, van verwerken. Maar wat niemand mag doen, is zichzelf opsluiten met zijn verdriet. Je moet er kunnen over praten met iemand, met je beste vriend of vriendin,... of met iemand die hetzelfde heeft meegemaakt of meemaakt.

Hier kan je je verhaal kwijt, dat kan anoniem door mij te mailen, of openbaar in het forum. 

Ik hoop van harte dat de steun van anderen je kan helpen.