Zaterdag, de groepswedstrijden

Rothiva werd in zijn thuistoernooi onderverdeeld in een poule met zes ploegen. In de openingswedstrijd werd de gretigheid van onze ploeg al snel duidelijk. Het ging vlotjes naar 8-1 en zowel spitsen als verdediging acteerden op een hoog niveau (voor een zaterdagochtend). In de tweede match tegen Centea - een sterke tegenstander, die later nog de finale zou beslechten - klom Rothiva vol overtuiging naar 3-0 om in de tweede helft 3-4 achter te komen. Met een lob-kop op het einde sleepten we alsnog een punt uit de brand. Ook de derde groepswedstrijd tegen Bouwwerken De Wilde ging gelijk op: 2-2 na een schitterende collectieve prestatie.

Het kwam er dan op aan om de laatste twee matchen van de dag winnend af te sluiten. Op papier leek het alleszins haalbaar en de coach spoorde alle spelers aan om het maximum te geven. Met succes zo bleek na de 8-2 overwinning in match vier. De laatste wedstrijd was het alles of niets. Winnen betekende een plaats bij de eerste acht; gelijk of verliezen en we waren (alweer) gedoemd om voor plaats negen tot zestien te spelen. Vol overtuiging en met een groot strijdershart gingen de Rothivanen in de regen (kan het nog heldhaftiger?) er tegenaan. De 3-1 overwinning was dan ook een enorme ontlading, want voor het eerst in al onze deelnames aan de Vlaamse Kermis waren we zeker van een plaats bij de eerste acht!

Zondag, de plaatsingswedstrijden

De Swingende Loodgieters, onze eerste tegenstander van de dag, was een sterk collectief geheel en bij gevolg niet makkelijk te ontwrichten. Laat dat nu net ook ons sterkste wapen wezen... De supporters werden dus op een gelijk opgaande partij getrakteerd. We kwamen 0-2 achter, maar op inzet en karakter werd het alsnog 2-2. De lob-kop's zouden beslissen over wie voor de eerste vier plaatsen kon gaan strijden. Jammer genoeg verloren we hierbij met 1-3, maar het toernooi kon dan al niet meer stuk.
De tweede tegenstander van de dag, Ter Elst, werd vlot verslagen met een oververdiende 5-1. De talrijk opgedaagde fans hadden meer dan genoeg om zich aan te verwarmen... In de laatste match speelden we voor plaats vijf of zes. De frisheid was een beetje verdwenen en er werd - voor het eerst dit toernooi - verloren: 2-4. Maar met deze prachtige zesde plaats op ons hoofdtoernooi kunnen we met vertrouwen uitkijken naar de start van de competitie.

Nogmaals proficiat aan spelers, coach en supporters!

Voor het eerst in zijn tienjarig bestaan ging Rothiva dit weekend on tour in Elene (Zottegem). De achtentwintig deelnemende ploegen werden onderverdeeld in zeven poules en maakten onder mekaar uit wie op zondag voor de beste plaatsen mocht spelen. In onze eerste groepswedstrijd tegen Ophasselt gleden we - op een met dauwdruppels bedekte grasmat - naar een 4-4 gelijkspel. Een lob-kop van de tegenstander met beide voeten een halve meter over de lijn werd door de lokale scheidsrechter goedgekeurd. Onze zwarte vriend had blijkbaar nog geen minivoetbalreglement van dichtbij gezien. Dit feit werd ons bevestigd toen hij na iedere goal de bal op de middenstip legde!

In de tweede groepsmatch kregen we een iets makkelijkere tegenstander voorgeschoteld. Bram en Muggsy zorgden met mooie combinaties en dribbels - op een inmiddels kurkdroog terrein - voor de overwinning: 2-1. Vervolgens dachten de ietwat overmoedige Rothivanen "de Kringboys" over de knie te leggen, maar dat was buiten deze snelle zaalvoetballers gerekend. Met een kurkdroge 0-6 waren onze "roze frietjes" nog niet echt verteerd.

Ondanks deze vrij zware nederlaag plaatsten we ons toch voor de eerste zestien, zij het als tweede beste derde uit alle poules. Om uit te maken of we een plaats bij de eerse acht verdienden stonden we oog in oog met "The A-Team", een bende sympathieke maar vooral kwieke jonge kerels. De tactische raadgevingen van Timislav Surmic in gedachten, scoorden we nog de 1-0 via een sublieme lob van Bram. Daarna beperkten we de nederlaag tot 1-4, hetgeen toch verdienstelijk te noemen is. Rothiva mocht zondag terugkomen om voor plaats negen tot zestien te voetballen.

Tegen Vurste '92 werd alweer niet gewonnen, maar de 3-3 en een corner meer op het blad van de scheids (in zijn vrije tijd wiskundige) volstonden voor de winst. In de voorlaatste wedstrijd speelden de zon en de vermoedheid een heel grote rol. Waarmee ik geen excuus wil inroepen om de 3-5 nederlaag te verdoezelen ;-) De match om de elfde plaats, tot slot, was er één om snel te vergeten. Ondanks een rotslechte arbitrage speelden we (alweer) 3-3 gelijk, maar verloren bij het nemen van corners. Een mooie twaalfde plaats en een karrevracht aan Ice-Tea is wat mee naar het Zeelse terras namen.

Volgende afspraak: Tuinwijk 24-(25) juni