Goedenavond allemaal,

gister bij m'n oma geweest.
Ze is n.l. ziek en ligt bij een aantal andere mensen op een kamer. Haar lever werkt niet meer en zo vergiftigd ze haar eigen lichaam. Oma was nog gewoon oma maar de mensen eromheen maakten het tot een indrukwekkend bezoek.
Een blinde vrouw die dingen zei/riep als: help me alstublieft, alles begint te draaien, ik wou dat ik hier niet meer was kunt u mij niet helpen zuster? En een andere vrouw die haast verlamd erbij lag en het enige wat nog bewoog was een zenuwtrekje rond haar mond. Ik vond altijd dat baby's ontzettend vertederend zijn en dacht dat het best zo zou kunnen zijn dat wij, mensen, aan het eind van ons leven zeg maar weer richting baby gaan. Snap je? Daarom vond ik ook dat hoe jonger mensen waren hoe vertederender, maar ook hoe ouder ze waren hoe vertederender. Dit beeld is wel een beetje veranderd. Nu ik heb gezien hoe erg het leven mensen kan aftakelen en hoe het lichaam van mijn oma zichzelf langzaam vergiftigd, weet ik weer hoe blij ik moet zijn dat ik gezond en gelukkig ben. De beelden van gister maken me verdrietig en bang om ouder te worden maar ze maken me aan de andere kant ook heel gelukkig. Gelukkig met m'n eigen leven hoe het nu is. Gelukkig dat ik gezond ben, kan zien en horen. Zelf mijn eten kan eten en kan lopen. Al die dingen die zo vanzelfsprekend waren voor mij, zijn na gister heel bijzonder geworden. Als je ziet/leest/hoort wat een mens allemaal al wel niet kan overkomen voor het goed en wel geboren is is het een wonder dat ik hier nu zit te bloggen.........
Geniet van het leven, het kan zo ineens voorbij zijn. En geef om de mensen om je heen, ze zijn bijzonder alleen al omdat ze hier op aarde zijn. Laat ze ook merken dat je om ze geeft, voor het te laat is!

Xxxx Liefs Rosemarijn!