Verleden week hebben Mario en Joni kennis gemaakt met Egypte. We hebben geprobeerd om hen een beetje aangenaam bezig te houden met de Egyptishe klassiekers: een quadsafari met een speciaal ritje en daarna een bbq op ons dakterras. Iedereen happy en zo moet dat ook.
Verleden week hebben we de kans gekregen om Praag te bezoeken. Een fantastische stad die eigenlijk met 1000 foto's niet weer te geven is. Na 16 jaar heb ik eindelijk mijn vrienden Miro en Monika Hornik terug gezien. Zij hebben ons rondgeleid in de stad en ons een zeer aangename week bezorgd. Thank you Miro and Monika for a wonderful week, for your hospitality and for your friendship. Omdat 9 foto's niet volstaan om een idee te geven van Praag heb ik dit bericht in 3 delen gemaakt. Wij hebben ervan genoten hopelijk jullie ook.
Maandag 14 februari waren we aanwezig op de I love Egypt party georganiseerd voor alle Europese residenten en alle Engelse toeristen die, gedurende de moeilijke periode die Egypte de laatste weken gekend heeft, toch in Egypte gebleven zijn.
Een aantal hotels en touroperators waren aanwezig op Memsha met gratis drank en hapjes.
Verschillende live bands hebben er de ganse namiddag een mooi feest van gemaakt.
De aanwezigheid van de gebleven residenten gedurende deze crisis is een mentale steun geweest voor de Egyptische bevolking.
Qena een stad gelegen aan de Nijl ongeveer in het midden van Egypte. Hier ziet men geen toeristen en kan men proeven van het echte Egyptische leven. Verleden week waren wij daar met Siel , een vriendin van Nadia. De onlusten in Egypte waren toen al aan de gang maar in Qena was daar niets van te merken. De christene kerk en de moskee staan daar vreedzaam naast mekaar, een beeld dat typisch is voor de verstandhouding tussen de christenen en de moslims in Egypte. De oude gebouwen in Engelse stijl is een ander ding dat opvalt in deze stad, spijtig dat ze die laten vervallen. Overal in de straten vindt men de snoepkramen, ze houden van zoetigheden in Egypte. De foto's vertellen de rest.
Vorige week is de familie op bezoek geweest. Indy en ons moema hadden het allebei heel dringend nodig om er eens tussen uit te zijn. We hebben dan ook geprobeerd om hen zo goed mogelijk te ontspannen en te verzorgen, hopelijk is ons dat gelukt. Eén week is eigenlijk te kort maar toch hebben ze alles gedaan wat hier zoal voorhanden is: snorkelen, eens goed gaan eten en natuurlijk ook quatten en duiken in de Rode Zee. Ik hoop dat ze ervan genoten hebben en dat ze allebei een beetje tot rust konden komen.
Tijdens het laatste bezoek van onze vrienden Charly en Hermine hebben we samen een paar dagen doorgebracht in Cairo. We bezochten eerst de Citadel met de moskee van Mohamed Ali waar Charly Hermine ten huwelijk heeft gevraagd. Gedreven fotograaf dat hij is, moest hij zich natuurlijk van zijn beste kant laten zien en heeft hij in het midden van de moskee op zijn rug liggen fotograferen. De twee dames mochten niet binnen zonder aangepaste kledij, wat hun eigenlijk wel mooi stond. Het museum van Cairo kwam natuurlijk ook aan de beurt en ook de gebruikelijke foto's aan de pyramides mochten niet ontbreken. Drie toffe dagen met heel toffe mensen, wat moet dat meer zijn.
Ondertussen is de electriciteit gelegd en zijn de bepleisterings werken gedaan. In tegenstelling met Belgie waar alles bezet wordt met plaaster, gebeurt dat hier met cement. Nu nog een trap, vloer, ramen en deuren, de tuin en dan kunnen we er eindelijk intrekken.
Tijdens hun bezoek aan Hurghada zijn we met Anne, Bo en Naim en de kids op jeepsafari geweest in de woestijn. Het werd, vooral voor de kids, een unieke ervaring. Het ritje op een kameel in het bedoeinendorp was vooral voor Samia gelijk Leuven kermis. Ik denk dat ze er nog altijd van droomt. Een fantastische week voor de familie die er al aan denken om terug te komen.
Gisteren waren we uitgenodigd op het huwelijk van onze vrienden Ramy en Mariana. We werden verwacht in Nagada, een stadje langs de Nijl tussen Qena en Luxor. Het was er broeiend heet zo een 47°, niet te doen. Nagada is een zeer oud stadje met verschillende oude huizen en gebouwen. De houten erkers aan de huizen zijn prachtig. Er staan nog gebouwen van in de Engelse periode, spijtig dat ze dat zo laten vervallen. 80% van de bevolking zijn Coptische christenen, en aan één van de vele kerken staat zowaar nog een Romeinse zuil. Het huwelijk was dan ook een christelijk orthodoxe feestelijkheid, enig om mee te maken. Geniet van de foto's
Nog een beetje nieuws van de bouw. De voorgevel is aangepast, wat de living een stuk groter maakt. Op de eerste verdieping is er een muur bijgemetst wat ons, samen met de kamer op het dak, een totaal geeft van 4 slaapkamers en 3 badkamers. De ruimte onder de trap is dichtgemetst zodat we daar één en het ander onder kwijt kunnen. Gisteren is men begonnen met het leggen van de electriciteit en zo komen we step by step, zoals onze Ramadan zegt, korter bij ons doel: een mooie woonst.
Na al dat afbreken moet er natuurlijk opgekuist worden. Als alles opgeruimd is binnen en buiten ziet het er al heel anders uit. Nadia heeft haar van haar beste kant laten zien en ook de laatste restjes afbraak moesten eraan geloven.
Donderdag 1 april zijn we met onze vriend Faisal een quadsafari gaan doen, die ons naar een plek in de woestijn gebracht heeft die nog niet te veel toeristen zullen gezien hebben. Met een heel select groepje bestaande uit Faisal, Pascal, Patrick, Kris, Nadia en ik zijn we zo'n 40 km de woestijn ingereden naar een plek waar een bedoeïnenstam leeft rond een bron temidden van de rotsen. Het is moeilijk te begrijpen hoe dit kan in de woestijn waar niets groeit buiten een paar bomen en struiken. Op deze plek hebben wij ook een kerkhof bezocht waar de graven bestaan uit een hoop opeen gestapelde stenen. Ik heb geprobeerd met een paar foto's weer te geven wat we gezien hebben maar eigenlijk is dit niets in vergelijking met de echte ervaring. Geniet ervan.
Maandag 22 februari ben ik met Filip en Tina op bezoek geweest in het St-Antony monastery in El Zaafrana , zo een 335 km ten noorden van Hurghada. Wij waren in het verleden al enkele malen op bezoek geweest bij Abuna Ruwais, een koptische monnik die al 35 jaar in het klooster verblijft. Onze vrienden waren zeer onder de indruk van het 1700 jaar oude klooster en natuurlijk ook van de altijd even eenvoudige en vriendelijke Abuna Ruwais. Het is een enige ervaring die weinige toeristen in Egypte meemaken. Geniet van de foto's
Verleden week zijn we, ter gelegenheid van de verjaardag van onze buren en beste vrienden Frans en Peggy, een paar dagen naar Cairo geweest. Resultaat, veel gezien, goed gelachen en vooral goed gegeten. Een paar sfeerbeelden willen we met jullie wel delen.
Enkele sfeerbeelden van de bouwstijl in de nieuwe marina in El Gouna. De fotografie is van C. Rondas. Het verhaal bij de laatste 3 foto's: bij een eenzame palmboom in het midden van de woestijn staat een heel klein winkeltje waar men alle soorten alcohol kan kopen, en dat in een moslimland. Straffe toeren.
Onze wekelijkse shopdag op de markt in Hurghada. Deze keer werden we vergezeld door Hermine en haar dochter Joke. Pa Charly was druk in de weer om de foto's te nemen, waarvoor dank. Het is en blijft een speciale ervaring.
Donderdag 8 oktober werden we in Cairo verwacht op het huwelijksfeest van mijn beste Egyptische vriend en golfpro, Abdallah. Na een rit van 500 km werden we door de familie opgewacht en hartelijk ontvangen. Voor wie dit nog nooit heeft meegemaakt een hele ervaring. Nadia en ik werden daar behandeld als vip's, de hele familie werd aan ons voorgesteld en er werd voor ons een speciale maaltijd klaargemaakt en ge moogt gerust zijn, honger lijden doet ge daar niet. De woning is gelegen juist naast de pyramides en geloof mij, dit is een uniek kader om een huwelijk te vieren. De bruidegom gaat eerst naar de kapper en maakt zich volledig klaar en dan is het tijd om in stoet de bruid af te halen die bij de kapper. Vervolgens wordt het koppel naar de fotostudio gereden en dan eindelijk naar de straat waar het feest in openlucht doorgaat. Alle aanwezigen verheugen zich op de aankomst van het koppel in een calèche (paardenkoets). Iedereen wenst het koppel veel geluk en liefde en na de openingsdans barst het feest los. Heel moeilijk te beschrijven maar ik kan u verzekeren dat wij dit nog nooit gezien en meegemaakt hadden. We moesten er ook niet aan denken om op de zijlijn te blijven staan, niks van, meedoen was de boodschap. Een unieke ervaring die we later dit jaar nog eens zullen meemaken maar dan in Qena een stad aan de Nijl in Upper-Egypt. De foto's in dit bericht zullen jullie een klein idee geven hoe het er aan toe gegaan is.
