30 jaar van mijn leven

30-09-2017

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Vanuit Kortenberg is zij naar Lubbeek moeten gaan. Kortenberg was een kliniek en daar kon zij niet blijven.
Lubbeek hangt van Kortenberg af dus naar Lubbeek. Het betreft hier een psychiatrische instelling.
In St Augustinus is zij beland omdat zij een speciale behandeling moest ondergaan, maar die sloeg niet aan.
In Kortenberg moest zij ook zo'n soort behandeling krijgen, maar nog meer doorgedreven. Sloeg ook niet aan.
Zo is zij dus in Lubbeek terechtgekomen. Daar mocht zij blijven. Is ook vele malen duurder dan in een kliniek, maar ja dat gaat dus niet anders.
Op al die jaren heeft zij minstens 5x getracht zich van haar leven te beroven, maar die zijn dus telkens mislukt. (maar goed ook)
Deze pogingen heeft zij gedaan met het nemen van overdosis van bepaalde pillen.
In 't kort : ik heb haar daar telkens weten van te redden door dokter erbij te roepen en ambulance.
De laatste maal was 21/11/13 en was toen kantje-boordje.

Alles ging dus goed tot zij in Lubbeek verbleef.
De tijd in Kortenberg en Lubbeek waren voor mij de meest belastende vanwege de afstand.
Kortenberg vanwege de files op de Brusselse ring, (meermaals stilstaan en moeten aanschuiven) en Lubbeek vanwege stuk Aarschot/Lubbeek dat 's avonds pikdonker was.
Ik werd dan ook nog geplaagd door één tranend oog.
En als het slecht weer was en begon te regenen, was het hek helemaal van de dam.

Ik zeg het nogmaals : in Lubbeek hebben ze mij van in 't begin tegengewerkt en behandeld als een misdadiger. Waarom ? Weet ik niet.
Het was, is alleen een vaststelling. Dat zij haar daar beïnvloed hebben, dat kan niet anders, omdat zij mij daar niet duldden.

In maart 2016 was het dan zover. Ik moest haar toen komen bezoeken. Juist voor ik wou vertrekken kreeg ik een telefoontje van haar : " ge moet niet meer komen, dag".
Dat was alles.
Vanaf toen, niets meer. Geen enkel kontact meer, op geen enkele manier.
Zij kon de confrontatie niet meer aan, denk ik, nadat ze op zo'n manier een einde heeft gemaakt aan onze 30 jarige relatie.
Na 30 jaar voor haar te zorgen en alles voor haar te doen.
Is het misschien zo dat alles goed ging, omdat zij mij nodig had. Het is daarom dat ik dacht onze relatie zal wel standhouden, want zij heeft mij nodig.
Nu zij daar is, heeft zij mij niet meer nodig. Alles wordt voor haar gedaan, en lap ik wordt afgedankt, daar zij mij niet meer nodig heeft.
Klinkt logisch, maar dan is zij een opportuniste.
Men zei mij : "ge moest blij zijn dat je ervan af bent" en dezelfde persoon zei ook "telkens als ik op bezoek kwam lag zij op de canapé"
maar die heeft er geen relatie van 30 jaar mee gehad.
Ik herhaal het, 28 jaar ging het goed, ofschoon ik er het een en 't ander mee heb meegemaakt.
Maar dat is voor een volgende aflevering.

Geef hier uw reactie door