Hallo ginder aan het thuisfront,

Bon, om een lang verhaal kort te maken: ik heb dus internet.
Jeuj :D
maar ik zal maar iets meer zeggen zeker

Okey waar zal ik beginnen, bij het begin zeker :D
22 oktober 1991 a star has been born
fast forward to 3 oktober 2010. Daar zit ik dan helemaal alleen te wachten op een vliegtuig richting Amsterdam, tussen al die hollanders. Maarja tis maar een kort vluchtje en ik zit aan ne nooduitgang. Ik krijg zelfs een ‘jus d’orange’ke’ en iets om te knabbelen dus we zijn al goed op weg.

Aangekomen in Schiphol lijken we precies langer te moeten rijden van de landingsplaats naar de gate dan vliegen van Brussel naar Amsterdam. En daar landen er wa meer ze dan in Brussel.

Aangekomen in gate B, moest ik naar gate F, voorzij die nu denken ‘En?’ da is dus wel een heel eind hè!! En da me een zware laptop tas pffff. Daar aangekomen had ik wel nog ff tijd dus het ging allemaal nog. En ik zat weer aan een nooduitgang (all thx to dieje kerel aan de balie in Brussel :p ) ik kon zelfs me mijn voeten  ni aan da muurke voor mij, en me mijn lange stekke wil da toch al iet zeggen he :D. Daar zat ik goe tot halverwege de vlucht, blijkbaar kreeg de vrouw van dieje kerel naast mij een migraine aanval ofzow en konne kik ergens anders gaan zitten zodat zij naast elkaar konden zitten. Bye bye beenruimte -.-

Aangekomen in Nairobi had ik wel veel tijd omdat da ni zo groot was als Schiphol of Brussel. En daar zat ik dan voor bijna 2 uur te wachten op mijn vlucht. Hup weer vertrokken richting Lubumbashi (en ja weer aan de nooduitgang :D ). Maakt da vliegtuig blijkbaar een tussenlanding ergens in Zambia ofzow. Jah wist ik veel ik stond al bijna uit het vliegtuig dat ik argwaan kreeg. Toch maar is gevraagd en dan terug gaan zitten. Wat ik dus ni zo erg vond want de film die ze vertoonde was nog niet gedaan. Hup verder richting Lubumbashi moest ik mijn paspoort afgeven aan die mensen van TFM en mijn vacinatie kaart en … mijn kaartje van mijn valies. En toen heb ik is goe gevloekt op die keniaanse madam van aan de gate in Nairobi!!

Voor de duidelijkheid ik had dus ticketen gekregen van KLM, en die ticketen zijn er zonder zo’n strookje om af te scheuren. Die madam had da blijkbaar ni door want die scheurde er een heel stuk af en gaf mij een klein stukje terug waardat opstond om wa uur da ik vertrok. In Lubumbashi besefte ik plots dat mijn bagage ticketje aan het laatste ticket hing zodat ik da zeker bij zou hebben. Niet dus. Maar gene paniek, ze gingen mijn valies wel zoeken en dan moest ik die gewoon even komen identificeren. Ondertussen kon ik rustig, zoals voorgeschreven een koffie’ke gaan drinken in de ‘Malabar’, jah rustig behalve dat die tent daar zowat stamp vol zat. Uiteindelijk kwam het nonkeltje daar dan aan en, kreeg ik mijn boardingpass om richting fungurume te vliegen.

Aangekomen op base kamp kreeg ik mijn kamertje, voorzien van alles: bed (da mocht wel iet langer), TV, kast, koelkast, wasmachine (die ik niet hoef te gebruiken) badkamer, zetel, internet aansluiting … jah aansluiting is er, ik moet alleen de code nog hebben, nog altijd trouwens. Ik ben dit nu op 13 oktober aan het typen in de hoop dat ik subiet op eigen houtje (min of meer) toch mezelf van internet heb voorzien want ik heb nog altijd niet die code.

Enfin alles afgezet in mijn kamertje al is gaan zien naar Wahid, mijnen baas, om is te horen wat hem te zeggen heeft. En hij zei letterlijk dit (dik tegen de goesting van’t nonkeltje xD ) “today you relax, take day off and relax” een kleine whoohoo binnen in mezelf. Maar omdat nonkel Ronny moest gaan werken zat ik hier alleen op mijn kamer. Ik moest gewoon tegen een uur of 6 half 7 aan de ‘mess’ zijn om te gaan eten. Ik was rond 3u op mijn kamer tv op ... zzzzzzz schoot ik wakker om 10 na 6 (van timing gesproken) en ik had dus kunnen relaxen :D. Dan maar gaan eten en nonkel Ronny mij aan iedereen die er op dieje moment was voorgesteld. Ik ben zowiezo al ni goe me namen als ze er dan 20 tegelijk tegen mij zeggen zit ik me nen hoop namen en nen hoop gezichten die ik ni bij elkaar kan plaatsen (maar nu begin ik ze toch al te herkennen met naam en al). En nu kon ik ook is zien hoe dat nonkeltje woont he. Schoon huis met Kiwi (zijn hondje) ik moest haar de eerste 2 minuten negeren zei nonkel Ronny, want ze was niet zo goed aan volk gewend maar het begint te beteren zei hij. Die had mij van heel den avond nog ni eens aangekeken zo blij was ze dat nonkel Ronny terug was. En dan mijn eerste nachtje hier in de Congo, onder een muskietennet ingesprayed met iets tegen de muggen (dat ni stinkt of plakt dus best wel goe) en dan kon ik er tegen aan he.

Volgende dag kreeg ik een rondleiding rond het kamp door Yasshim (mijnen directe chef) en kreeg ik weer den helendag vrij af :p. het was toen dat ik er achter kwam dat mijn internet nog niet werkt. Ik had dus een ‘temporary badge’ gekregen en om internet aan te vragen hebt ge dus 5 cijferkes nodig en bij mij staat daar XXXXX. Dus geen internet voor mij 

De volgende dag kon ik dan toch aan het werk, ik begin elke dag om 8u dus da valt allemaal goed mee, tot een uur of 3. Da zijn geen lange dagen maar we zijn daar me 6 man met werk voor 3 man ofzow … dus den helft van den tijd stade daar gewoon wat te staan.

Dus ge wordt eigenlijk moe van niks te doen. Maar ondertussen ben ik wel de favoriet geworden van Kiwi en ziet ze nonkel Ronny nimmer staan J.

Op zaterdag heb ik mijndagje vrij. En nonkel Ronny heeft mij dan maar is meegenomen naar de mijn. Vlak voor we binnen rijden zet hem ‘Conquest of paradise’ op om het dramatische effect wa groter te maken :p.

Best wel ferm, zo tussen al die grote buldozers en dinges met grote laadbak te rijden. Ik heb ook heel de fabriek gezien, en waar ze de koper maken en de cobalt. 

Grtjes

Roel

13-10-2010 om 00:00 geschreven door Roel  

om het adres op te zoeken van de ambasade in Brussel.
Eenmaal aangekomen in Brussel rond een uur of 2 konden we nog een uur wachten. Ze haddden daar blijkbaar een middag pauze tot 3uur. Om 3 uur stonden we aan de deur en konden we binnen om 3.05u stonden we weer buiten, als het al zolang geduurd had.
Hadden we daar een paar papierkes meegekregen die we moesten invullen.

Ze moesten wel nogal veel weten vond ik maarja, wij dus op 14 september terug naar Brussel. Eerst moetsen we naar Zaventem ons ma en ons Jill afgaan zetten, die vertrokken naar Helsinki. Moest ik er dus om half 6 uit en kreeg ik ni eens ontbijt hé !! Chance da ik toch nog een ontbijt kreeg op de luchthaven
Maarja me ons Jill en ons ma weg, zaten we we zonder goeie tolk, want ja op de ambassade was het allemaal int Frans, maar ik had er goe vertrouwen in. Ik had toch alles gevonden wat er op die papieren stond in het frans, en alles mooi in gevuld en gaan halen.

Komen ik en onze pa daar aan op de ambassade, om 9u 's morgens want dan waren we bij de eerste.
Zegt dieje kerel daar achter de balie, dat ik nog 1 papier nodig heb van Lubumbashi zelf, dat ik uitgenodigd ben om naar Congo te mogen komen. Nu mogen ze zegge wa ze willen ma da stond dus ni op da blad he !!

Direct een telefoontje naar nonkel Ronny gedaan en hij ging ervoor zorgen dat het met hoge prioriteit in orde ging komen.
ik kreeg het papierke 2 weken later in mijne mailbox, blijkbaar was er ginder iemand die voor mijn papier moest zorgen op vakantie geweest en konden wij dus schoon wachten. Chance precies da nonkel Ronny ze nog wat achter hun veren zat precies.

Maar allé, ikke dus gistere terug naar Brussel, mocht ik er om 6 uur weer uit. Om dus op de ambasade te staan om 9uur stipt.
Deze keer was alles precies in orde, maar ze gingen toch een spoed procedure moeten starten om mijn papieren op tijd in orde te brengen, want ja ik vertrek wel den 3de he.
Gelukkig zei dieje vent, komt straks kom 17u terug en dan krijgt ge het. Het was dus 9.20u en ik moest mij daar nog zien bezig te houden tot 17uur. Gelukkig was ik nog nooit echt op uitstap geweest in Brussel dus kon ik toch van alles gaan bezichtigen. Dus ik naar de Wetstraat (ik wist dat die in de buurt was) om is naar nummerke 16 te gaan kijken. blijkt da dus een groot wit gebouw te zijn me een wel heel kleine opening om me den otto in te rijden. Daar hadden ze in der tijd precies geen rekening meegehouden dat de politiekers van nu allemaal me nen dikke otto rijden.

Maarja, dan ging ik maar opzoek naar de grote markt, om daar te geraken werd mijn illusie dat Brussel vrij vlak is ook even doorprikt. Da ging daar stijl naar beneden plotseling. En dan ging ik maar op zoek naar Manneke Pis, dieje kleine zeikerd moest ik als Belg toch is in het echt gezien hebben.
Ik vond het wel sympathiek van Brussel dat ze hem specieaal voor mij al in de stemming te brengen verkleed hadden


hehe

Nadien ben ik nog naar de Nieuwstraat geweest en heb ik naar die betoging gekeken (daar was best veel volk, de politie zegt maar 65.000 maar ik heb meer volk zien passeren dan dat er op op de wei van werchter past)

maar om 17u kreeg ik dan toch mijn papieren en kon ik naar huis na een vermoeiend dagje

voila dit was mijn eerste bericht,

tot de volgende keer

30-09-2010 om 12:34 geschreven door Roel