Mijn Koolskampkoers :
De eerste keer dat ik naar Koolskampkoers trok was in 1970 , ik was getuige van de eigenaardige eindspurt tussen de toenmalige wereldkampioen Jempi Monseré en nu Tieltenaar (café meulebeke) Noel Vanclooster, gewonnen door deze laatste.
Daarna ben ik ononderbroken tot 1986 met ex-beroepsrenner René Mertens (zie lager op mijn blog), die indertijd café Het Witte Paard op de markt te Tielt openhield,en "de witten "John Vandierendonck naar de koers geweest en ik kan u verzekeren dat het "zware koersen" waren, want indertijd stond vanaf "de kruiskalseide" tot aan de kerk van Koolskamp, minstens iedere 50 meter een bierkraam, die werden uitgebaat door al mensen die we goed kenden en we wilden dan ook iedereen plezier doen met alle gevolgen vandien.(toen waren er nog zo geen wegcontroles en niet zoveel auto's ).
Iedereen kende René en zo heb ik ook vele oud renners leren kennen en ook veel ander mooi volk ........
Op de "plaats van Koolskamp,rechtover de kerk" had René een vriend -beenhouwer, waar we telkenjare van spijs en drank voorzien werden voor de terugweg....
Dan zakten we af naar Tielt en deden onderweg nog enkele café-waardinnen/bazen , plezier in het zotte maandagdorp Pittem , om alzo in Tielt te arriveren waar we ook nog enkele mensen een plezier moesten doen......Dikwijls als we dan in "Het witte Paard "toekwamen zaten daar renners in compagnie, plezier te maken en we deden mee. Het seizoen zat er toch bijna op.
In 1987 kreeg ik van mijn treinvriend en organisator-speaker Jan David een tribunekaart en zo kwam het dat ik eindelijk eens "serieus" naar de koers kon kijken.Dirk Heirweg won en moest op het podium (vlak tegenover de tribune) en kreeg zijn lengte in kratten bier, toen plots het ganse podium met alle mensen (oa.staatssecretaris Louis Bril , miss x en sponsors en bier) , naar beneden stortte, gelukkig was er niemand ernstig gekwetst, maar het zorgde voor de nodige beroering.Het bier woog waarschijnlijk te zwaar, nochtans was Dirk Heirweg geen te grote !
Vanaf het jaar nadien, 1988 ben ik beginnen meehelpen met de organisatie en mocht de mooiste job van al doen, namelijk de inschrijving van de renners typen (café Handelshuis) en de premies opnemen en uitbetalen. Toen heb in de achterkamer van dit café,waar ze de premies moesten komen afhalen, sommige renners echt leren kennen , zoals een Johan Musseeuw, die niet die norse man was van op tv , doch een leuke kerel met veel zin voor humor. Van anderen kregen we dan te horen dat we de gewonnen premie weer zouden aangeven aan de belastingen , zodat ze daar taksen moesten op betalen, doch dat gebeurdevolgens mij niet.Mijn medewerker was toen Tackske (Geert Tack) aan wie ik een zeer goede compagnon had.
Sinds dat het Kampioenschap van Vlaanderen een UCI -wedstrijd is mogen er geen premies meer gegeven worden en is er een andere manier van inschrijven, bijgevolg ben ik gedegradeerd en reeds enkele jaren medewerker in de "permanentie" voor het verlenen van "volgersbewijzen en accreditaties afgeven" ,waarbij we ook soms " vervelende mensen " hebben die komen een volgersbewijs vragen omdat ze de schoonvader zijn van .... een renner....
Tijdens de wedstrijd aan de aankomst het nog te rijden rondes aangeven , de finishvlag zwaaien en hier en daar nog een klein werkje doenzoals het bijstaan van de speaker, maar ik ben er nog altijd bij en heb contact met enorm veel mensen, contacten die dan op de bijhorende receptie nog verder uitgediept worden.
De tijd van middernacht thuiskomen is evenwel reeds lang voorbij "Ne mens moet ne keer zijn verstand krijgen !"
Doch sinds 1970 is KOOLSKAMPKOERS een hoogdag voor mij.
Ik hoop dat deze prachtige wedstrijd nog vele jaren mag blijven bestaan en dat ziet er ook zo uit met het huidig dynamisch bestuur..
|
