Vandaag. Wat gepoetst en gedweild geheel in tegenstelling tot mijn diepkatholieke opvoeding met Pinksteren, stel je voor! Dan een licht schoteltje wezen eten op een heerlijk zuidersaandoend terrasje. Een triootje van garnaal-, kaas- en Gandahamkroketjes op een gevarieerd slaatje met lichte dressing, heerlijk met een zoet wijntje erbij.
Maar vóóraf het aperitief. Bij dit weer geen twijfel mogelijk: een rasechte Ricard met veel ijs. Jaren geleden dat ik dit nog zó proefde. De tijd werd teruggedraaid.
Thuisgekomen het obligate computerritueel: mailtjes checken en een fotootje van Luuk kiezen voor tussendoor op de blog. Onderwijl een foontje van de buurman: Kom je iets drinken op het terras?
Een heerlijke Fiore (nieuw van Martini) in zuiderse temperaturen geconsumeerd. Goed gezelschap met een paar stevige tieners erbij. Moet het eigenlijk nog méér zijn? Leuk zeveren en toch even ernstig: de dood van Sterchele. Zalige warmte en levensernst. Het kan ook samen tussen jong en oud.
Zouden we geen BBQ-tje doen vanavond?
Waarom niet?
Terug naar huis, één stoep ver. Afkoelen, wat lezen, leven in verwachting naar terugsamenzijn straks.
Kan deze zomer nog stuk? Ja, als ie nu al ophoudt te bestaan.
In een vorig leven en dito blog haastte ik mij om elke dag iets aan de muis en het klavier toe te vertrouwen. Een beschouwing, een leuke anekdote of een scherpe analyse van een politiek feit. Vandaag stel ik tot mijn verbazing beschaamd vast dat het laatste item op deze blog veertien dagen geleden geschreven werd. Ik ben Aaltje ontrouw gebleven
Ik denk dat ouder worden de condition écrivante alleen maar moeilijker maakt. Om voluit te kunnen schrijven moet je geest vrij zijn en niet belast door neveneffecten van fysieke kwaaltjes en moeilijkheden in de omgeving.
Maar ik denk ook dat je als je wilt schrijven je karakter moet hebben om het niet zomaar uit te stellen. Gewoon jezelf verplichten het te doen, ondanks die problematische omgeving of die kwaaltjes.
Ach, mijn gedachten gaan hierbij uit naar mijn vriend Luuk, die vandaag extra vrij heeft om zijn keuken op te poetsen en te herschilderen, iets wat vrouwlief praktisch uitkiende net voor deze periode. Vrouwen zijn daar goed in, zo vlak voor een verlengd weekend. Terwijl ik nu de geuren snuif van een berookte schrijfkamer en oude boeken, had hij vanmorgen ammoniak en azijn op de spons en nu waarschijnlijk latex op de borstel.
Maar hij blijft wel in beweging. Ik wens hem een Fijne Dag Van De Arbeid toe.
De dienende geesten zeggen niets. Zwijgend dienen zij, tenzij men hun iets vraagt ; doch daar dit meestal iets zal zijn, dat aangegeven moet worden, behoeven zij niets te antwoorden dan door de daad.
Ze zijn voorzien van heldere servetten om de schotels mede aan te vatten. Zij hebben witte handschoenen aan en eenige paren in voorraad tegen mogelijke ongelukken.
Ze dienen links en met de linkerhand, tenzij ze twee dingen te gelijk dienen: dan doen ze het met beide handen.
Zoals ik gisteren schreef, is het vooral een erg praktisch handboek
De voorbije dagen heb ik wat gerommeld in oude dozen en ik vond een boekje terug waaraan ik erg gehecht was als kind: Aaltje de volmaakte en zuinige keukenmeid. Het stond bij mijn Zeeuwse oma op een keukenplankje vlak boven de handpomp bij de blauwe gootsteen. Naast de kruiden in deftige Delftse potjes, blauw en wit.
Het exemplaar waarover ik beschik is een facsimile van de 'zeventiende geheel opnieuw bewerkte druk' uit 1887 dat als nieuwe ondertitel Nieuw Nederlandsch Kookboek kreeg.
De inhoud is een mengeling van wijze raadgevingen voor deftige Nederlandse dames uit de burgerij, want zogenaamde galadiners worden opzettelijk niet beschreven omdat die bij de hogere kringen horen.
Echt kant en klare menubeschrijvingen vind je er niet in, wel wijze raadgevingen.
Ik beloof u er wat uit voor te lezen de volgende dagen.
Vlaanderen heeft prachtige plekjes om te toeven. Dat ontdek ik sinds mijn komst naar hier haast elke week. Mijn Vlaamse vriend Luuk heeft de flair om die zomaar te vinden en op originele wijze te fotograferen. Geniet maar mee.
Vandaag reageerde een vriend zich af op zijn chef na een bolwassing buiten proportie door mij dit te schrijven:
Hij is gewoon een agressieve, paranoïde, geestesgestoorde, abnormaal lelijke, griezelige, achterbakse, afschuwelijk zelfgenoegzame, groteske, arrogante, zielige, zieke hoop rot vlees en beenderen.
Als je die vriend niet kent, komt dit zelfs een beetje lachwekkend over, maar spijtig genoeg komen de woorden recht uit zijn gestreste gemoed.
Is het zo moeilijk met macht om te gaan voor sommigen? Blijkbaar wel, ondanks de vele seminaries in het beroepsleven over omgaan met teamleden, motivatie, stressbeheersing
Ik zag Vitalski daarnet op het journaal van 7 uur. Ze kunnen de inhoud van dat stuk zelfs nog niet kennen... We zijn terug eind de jaren '60 waar boekhandels overvallen werden om Black Venus van Jef Geeraerts in beslag te nemen.
Ondertussen kreeg ik een fijne reactie van Vitalski. Hij eindigt met '... en ja, wat een gedoe soms, het leven...'
Hoera, de Kruisvaarders zijn terug. In Temse. Vóór de Enige Heilige Roomse Kerk en tégen de zedenverwildering van de Temsenaars in het algemeen en van de vuilspuiters van jeugdontmoetingscentrum De Nartist in het bijzonder. Aangevoerd door een wildenthousiaste stadsmeijer, de Heer Lucas Armzielig, door sommigen Den Rycke genoemd. Vlaanderen keert eindelijk terug naar tijden van hoop.
Wat hebben die van De Nartist uitgespookt om de toorn van de burgervader en de Katholieke Partij (KP) over hun broze nek te halen?
1.Zij waagden het een smerig stuk van vuilak Vitalski op hun programma te plaatsen voor hun + 16-publiek. Naam van het stuk: Mijn leven met Leterme. Wie die Leterme is, ontgaat me, maar ik vermoed dat het over s lands nieuwe Grote Leider gaat, Yvo De Geyt. (Niet te vergelijken met Van Geyt, dat was een communist).
2.Toen de Heer Armzielig de programmatie vertoornd afwees uit schroom voor de pedagogische waarden van de Temse jongeren, konden die van De Nartist niets anders verzinnen dan een film te programmeren - Ex-drummer - van die andere vuilak Brusselmans.
Natuurlijk zat het er bovenarms op. Hebben die van De Nartist dan nooit gehoord van de 'Geilige' Inquisitie of perscensuur? Toen het eerst geplande stuk werd verguisd, hadden zij beter moeten weten en zich in het maquis terugtrekken om van daaruit de Kruisvaarders te bestrijden.
Spijtige conclusie: nu de lokale besturen met een meerderheid van de KP zich gesteund en beschermd voelen door een premier van dezelfde partij, zullen we die oprispingen van censuur en hoge moraal meer en meer meemaken.
Hallo aan de toevallige bezoeker. Een bescheiden hallo ook omdat voor het voor mij niet per se noodzakelijk is als nieuwkomer op te vallen binnen het bloggerbos. Statistieken en populariteitsmeters zijn aan mij niet besteed.
Hét gewoon even kwijtkunnen biedt me al genoeg voldoening. Een reactie op een bericht zou algauw kunnen leiden tot geestelijke zelfbevrediging. Nu ja, u doet maar.
Deze eigenlijk pas echte lentedag heeft een duwtje gegeven vanmorgen. Opstaan en zon zien is heerlijk. Je bekijkt de afgelopen dagen en maanden plots anders. Niet dat alle zorgen weggetoverd worden, maar even anders kijken naar de dingen doet veel.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
