's Avonds zit ik te staren naar de sterren in de lucht. In mijn gedachten klim ik dan bij eentje stiekem op zijn rug Hou ik me aan zijn stralen vast en ga mee op zijn vlucht. Op zoek naar vrede en geluk.
Tegen de morgen zet hij mij weer af bij mij thuis. En zegt geluk moet je echt zoeken dichter bij huis.
Het is niet te zoeken in het heelal. Of te koop in een of andere winkel. Geluk kun je ook niet verzinnen. Geluk zit gewoon bij een mensenlichaam diep van binnen En het is de mens zelf die moet bepalen. Of hij dat geluk naar boven wil halen...
Vandaag werd het herfst in mijn hart en zelfs de zon lijkt te huilen zonnestralen vol tranen terwijl ik alleen maar wil schuilen
Vandaag werd alles grauw en vielen de bladeren van de bomen ineens was al het groen verdwenen net als een stukje toekomst en al mijn dromen
Vandaag verdween de zon en voelde ik weer de winterse kou ik nam afscheid van de zomer net zoals ik afscheid nam van jou
Vandaag werd ik weer moeder van jou, mijn zoon, mijn kindje klein een welkom, een afscheid, een intens verdriet omdat jij niet langer bij ons mocht zijn
Je haren omkransen je gezicht Ogen waarin dromen verborgen zijn Te weinig vertrouwen in anderen Het leven bracht teveel aan pijn
Soms hoor je tranen in je zachte stem Als je er een moment niet uit kunt komen Dan klink je stem weer opstandig en fel Creëer je je eigen wonderlijke dromen
Je hebt de verbittering van een verleden Die nooit aan je voorbij zal gaan De dromen van zo lang geleden Zijn in je gedachten zijn blijven staan
Je vecht, en komt steeds weer boven Hebt de sterke wil om te kunnen overleven En ook al besef je het bij jezelf nog niet Maar je hebt nog ontzettend veel te geven
Verduldig gras, het grootste bed ter wereld, waarin je ligt naast mij, altijd geneigd als t zomer wordt, weg van mijn zij te schuiven, opkijkend naar de hemelnacht, die zwijgt, alsof er niets verkeerds zou te vrezen, omdat je, als t niet houd meer is, hier ligt in al dat gras, alleen maar om te slapen, te dicht bij mij, onder dat sterrelicht.
Is het dan zo beschikt dat wij niet samen gelukkig mogen zijn? Wie zegt je dat twee mensen van elkaar wel mogen houden, maar nooit, zo hebben lief gehad, dat der twee, niet tot zijn lief kon klagen: als jij weg gaat, is het leven uit voor mij, maar als ik ga, zul je nog kunnen slapen, bloed ik mij dood, jouw hartstocht is voorbij.
Verduldig gras, dat horen moet en zwijgen, waarom is liefde niet voor iedereen gelijk? Zoals t nu is, gaat elk zijn eigen wegen - en alle wegen gaan uiteen. Het gras weet niets, of t zal het mij niet zeggen, het wil dat ik alleen dat waarheid vind, als wij ons zijn te samen konden leggen hoefde er geen liefde meer die ons verbinden.
Ik ben Douterloigne Robert
Ik ben een man en woon in Moeskroen (Belgie) en mijn beroep is Brugpensioen.
Ik ben geboren op 20/09/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Miniatuur Treinen.
Schrijf even een berichtje in mijn gastenboek en vertel wat je van mijn pagina vindt!
.
.
,
