Volgens de schrijver(Robbe) is dit zijn beste boek,veel lees plezier!

De dennenappelmannetjes

Er was eens een boer met een boerin. Ze leefde in een arm gedeelte van het land. Allemaal akkers en velden rond hun heen. In een klein huisje naast een berg stro en  een teil met water om zich te wassen, woonde ze. Er stond een pot op de kast(hoopje maïs aan elkaar geplakt). Er lagen 2 lange lagen wol op de grond bedoeld  als bedden. En in het midden van de krot stond een tafel. De boerin zou gaan bevallen. En op 25 november gebeurde het er kwam een kindje bij. Ze noemde het Isabelle. 18 jaar later was Isabelle een mooie dame. Haar oude ouders zitten nu in erge moeilijkheden. Ze hadden een slechte oogst en dus weinig geld. Ook de buren hadden weinig geld. De prins had er van gehoord. Hij leefde mee met de arme,het rijke bezit van zijn familie boeide hem helemaal niet. De bediening weigerde hij. En op een dag  zij hij “ik ga kijken naar de arme wand ‘zij’ zitten in de problemen”. “maar jongen je moed nog een bruid zoeken dat vind je daar niet”ging de koning verder,”en je moed door het wolvenbos”. “ik kan best met de kruisboog om hoor vader” zij de prins niet geschrokken. De prins reed op zijn  paard naar het bos ,voor het bos lied hij zijn paard achter als het zou schrikken en achterover slaan .hij liep door en hoorde al snel wolven. Ze sprongen op hem af. Toen ze de kruisboog zagen liepen ze weg behalve 1 wolf hij krapte  zijn gezicht open. De prins schoot…….. RAAK!! “die neem ik mee naar de arme zij zullen het braden”dacht de prins. Toen hij bij de arme aan kwam bezocht hij elk huisje. En gaf een stukje wolf bij iedereen ook bij Isabelle en haar ouders. De boer was aan het timmeren(een plaat om op de maïs te leggen). De boerin wad aan het koken(met braambessen en 2 jaar oude aardappelen). En Isabelle was de dieren aan het voeren. Enkel de boerin was binnen en verschoot toen de prins binnen kwam. De boer kwam binnen en lied zijn plaat uit zijn handen vallen. En tenslotte kwam Isabelle binnen. De prins en Isabelle stonden stom verbaast naar elkaar te kijken. “u bent de enige met een dochter meneer”zij de prins tegen de boer. Hij gaf het stukje wolf,sprak hen goede moed in en vertrok. Toen hij thuis kwam wist de koning het meteen”jij bent aangevallen door een wolf,jij gaat nooit meer daar heen”.”maar ik heb het mooiste meisje tegen gekomen daar. “NEE”!riep de koning vastberaden. Ondertussen in de boerderij:”had je dat gezien hij keek naar mij”riep Isabelle verwonderd met haar mond vol wolf. “ga hem ten huwelijk vragen”stelde de boerin voor. “goed idee” zij de boer. “de prins houdt van de arme en jij bent een arm iemand  dus gaan de arme wat rijker worden”zij de boer blij.  “Ik ga morgen naar het paleis” zei Isabelle zonder dat ze dacht aan het wolven bos. S’ nachts: de prins klimt uit zijn kamerraam. De kruisboog hangt in de kamer van de koning dus zal het zonder het wapen moeten. Hij sluipt door zonder paard dat staat dan te hinniken en dat maakt de koning wakker. Hij jogt want als de koning morgen zijn leger inzet voor dat hij daar is geraakt hij niet verder. Hij komt aan bij het wolvenbos. Het is donker en ziet niet  veel .maar als een wolf op hem afkomt hoort hij dat wel. Hij pakt een tak die op de grond licht en slaat tegen de wolf maar die geeft niet op. De prins stapt achteruit . hij weet niet dat achterhem aan afgrond is en dan……. Hij stort zich te pletter. De wolven geven het op en de prins is buiten bewust zijn. Die ochtend: Isabelle gaat op pad en denkt nog altijd niet dat ze in het bos der wolven terecht komt. Eens in het bos,voor de neus van Isabelle duikt een wolf op ze zet een paar passen naar achter en ze valt in de afgrond. De wolf gromde nog eens en liep weg. De prins pakte Isabelle op en vroeg wat zei daar kwam doen . ze antwoorden dat ze hem ten huwelijk kwam vragen en het zelfde antwoord kwam van de prins. Ze liepen verder. Plots stonden  er een heleboel kleine huisjes voor hun neus en al evenveel kleine mensjes. Het dwergje met een kroon op nam het woord:”wij hebben gezien wat het wolven leger heeft aangericht. Wij zijn de Dennenappelmannetjes . vroeger waren wij ook zo groot als jullie. wij hebben ten strijden getrokken tegen de wolven maar de gemene wolven koning heeft ons betoverd nu zijn wij heel klein”. De Dennenappelmannetjes waren zo groot als een Dennenappel en woonden in grotere dennenappels.” Wij gaan ook ten strijden tegen de wolvenkoning”zei de prins zeer strijdlustig.”Maar die is zeer sterk en kan toveren. Hij tovert je om in een dennenappelmannetje”riep de dennenappelmannetjes koning vol paniek. “Toch ga ik want zo ’n koning is niet goed” riep de prins dapper.”dan gaan wij ook mee”riepen de dennenappelmannetjes. “ook al zullen de wolven op bevel ons aanvallen”. Ondertussen in het wolvenpaleis:”pff,pff,pff, uwen wolvenlijken hoogheid de moordenaar van de kolonel is samen met een meisje terug”pufte één van de leger wolven. “we wouden ze aanvallen maar ze sprongen naar het dennenappelland. Ze gaan samen met de dennenappelmannetjes ten aanval tegen u”legde de spion uit. “goed zo soldaat de dennenappelmannetjes kunnen mij niksdoen maar die kolonelmoordenaar die wel,dus zal ik moeten toveren”gromt de koning wolf. Hij stapte naar een kooi net een uil in,hij pakte een braam en Hij sprak:”wij deze braam in zijn nek krijgt wordt een braambes,dat word je les. Uiltje vlieg met de braam weg tot in hun nek,dan krijg je lekker spek”. De uil vloog weg en boven de nek van Isabelle liet de uil de braam vallen. Opeens veranderde Isabelle in een braam met een gezicht.”dat is één van de toverspreuken van de wolvenkoning”riep één van de dennenappelmannetjes. Ze kwamen aan bij het paleis van de koning der wolven. Ze kwamen binnen in de troonzaal.”geef je over of ik verander jullie allemaal in braambessen. Bert,de zoon van één van de  zonen van de bakker van de dennenappelmannetjes was achter gebleven hij pakte een stok en een draad . hij gooide zonder gezien te worden de stok naar de prins(bedoelt als zwaard). Maar plots breekt het. Hij spande de draad en de prins viel. De braam viel uit zijn hand,net in het gezicht van de wolvenkoning. Hij zag niks en ondertussen had benjamin hem een blinddoek omgedaan en opeens gebeurde er iets bijzonders. De dennenappelmannetjes werden weer mensen,Isabelle werd weer een mens en de wolven waren weer blij(iedereen trouwens).een beetje later in het paleis:”vader,ik wil met Isabelle trouwen” zei de prins. En ze leefde nog lang en gelukkig!!!!!!                

19-09-2013 om 17:17 geschreven door den Robbe  

19-09-2013 om 16:56 geschreven door den Robbe