Wat ons enorm opvalt is toch de enorme sympathie en behulpzaamheid van de Amerikanen. Jong en oud. Iedereen die ons pad kruist raakt aan de praat met ons. De ene benieuwd naar onze plannen, de andere heel enthousiast in het geven van tips. We vertrekken rond 8u in de morgen vanuit Pismo Beach verder naar het noorden. De zon schijnt en Route 1 die voor ons ligt belooft groots te worden. Veelal ook door de verschillende Amerikanen die ons ondertussen heel nieuwsgierig hebben gemaakt. Onze 1e stop is San Simeon, net iets over Cambria. Time for breakfast. En wat voor één, mmm... We kunnen er weer tegen voor even. Vervolgens rijden we verder noordwaarts via de kronkelende, langs de kust lopende Highway (of route) 1. We passeren o.a. Big Sur, Carmel en Monterey. Onze eindhalte vandaag is de surfspot Santa Cruz. Na wat zoeken en informeren vinden we een RV Camping.
Seacliff State Beach Campground genoemd. Wat een ligging. We kunnen onze camper parkeren vlak aan het strand. Het is bijna 16 u en nog lekker warm. We duiken de zee in voor een deugddoende verfrissing en installeren ons met onze frigobox in de buurt, terwijl we genieten van de muziekje op de achtergrond, het zicht op de zee en de zon die nog lekker brandt. We hebben nog pizza's en kippeboutjes die we klaarmaken in onze oven.
's Avonds gaan we de pier op om van de zonsondergang te genieten. We hebben zin om nog een bar op te zoeken, maar op het eerste zicht valt hier niet veel meer te beleven, dan wat mensen op het strand die een kampvuur maken. Toevallig vragen we aan 2 meisjes die passeren, waar er een bar te vinden is. Ze geven wat uitleg en stellen plots spontaan voor om ons te brengen met hun auto! Of course we say yes! Helaas is de bar halfleeg en valt er niet veel te beleven. Het is zondagavond en blijkbaar moeten ze hier ook werken op maandagmorgen. Wat later gaan we te voet terug naar onze camper. Het is rond 22u30 als we gaan slapen, met het geluid van de beukende golven op de achtergrond.
Het is nog geen 4u in de morgen. Bjorn en ik zijn al klaarwakker. We maken een kleine ochtendwandeling in LA waar we al een arrestatie vanop de eerste rij meemaken. We gaan wijselijk niet te dicht en ik kan mij nog net inhouden om foto's te maken. Dries en Luc liggen ondertussen nog in dromenland, dat zich afspeelt ergens in het bos denk ik, want we horen rare geluiden. Rond 8u30 gaan we ontbijt halen in de Subway. Rond 9u komt een taxi ons oppikken aan het hotel, die ons naar America Cruise brengt iets meer zuidwaarts in LA. Na het bekijken van de veiligheids -en gebruiksvideo in het nederlands, stappen we onze camper in en rijden naar de Walmart vlakbij. We kopen er een megafrigobox, ijs, pizza's, kippeboutjes, cola, water, een fles wijn en een paar blikjes Budweiser. Vervolgens proberen we uit LA te geraken via Santa Monica. Dit blijkt niet zo evident, onder andere wegens werken in Santa Monica. Uiteindelijk raken we de Highway 1 (Pacific Coast Way) op die ons noord-oostwaarts via Malibu naar Santa Barbara brengt. Eens in Santa Barbara, het is dan al rond 18u, besluiten we om daar ergens een RV-camping op te zoeken. We vinden niet direkt iets en rijden nog wat verder tot in Pismo Beach en zullen daar overnachten.
We zijn dag 2 en al niet meer op schema. Maar die planning is dan ook eerder een houvast dan een verplichting. We zijn dan ook met de camper, dus genoeg ruimte voor aanpassingen. Eens we in Pismo Beach aankomen gaan we snel naar de beach, waar we nog net kunnen genieten van de zonsondergang. We hebben honger en zien verschillende visrestaurantjes vlakbij de pier. Maar we gaan toch voor Mo's. The place for ribs. Blijkbaar verschillende awards gewonnen, maar het is toch een beetje een tegenvaller. Gelukkig eet ik kip. Daar kunt ge nooit mee missen, dacht ik. Zowel op de kip als op de ribben doen ze een dikke laag saus, op basis van bonen en god weet wat nog allemaal. Kortom, hoe vettiger, hoe prettiger. Een visie die we ongetwijfeld meermaals zullen ondervinden.
Na het eten, het is pas 22u, twijfelen we als we nog iets gaan drinken. We besluiten toch nog een bar op te zoeken. Harry's pub, met live muziek! In de bar botsen we al snel op 2 Bruggelingen die in omgekeerde richting reizen. Namelijk richting Los Angeles. Vervolgens raken we nog aan de praat met some American girls die ons wat tips geven ivm onze roadtrip. Het wordt leuker en interessanter en voor we het beseffen is het 2u en sluit de bar.
Pismo Beach is vooral bekend om z'n schelpdieren. Wat ons vooral zal bijblijven is dat Pismo een gezellig kustdorpje is met bad ribs, maar met een heel leuke bar...
Luc, Bjorn en Dries vertrekken om 5u30 met de trein vanuit Kortrijk tot in Gent. Daar wacht ik hen op, waarna we samen verder naar de luchthaven sporen. We hebben geluk vandaag, geen vertragingen voor eens bij de NMBS. Rond 7u15 zijn we al op de luchthaven. Onze vlucht vertrekt pas om 11 u, dus tijd zat. We hebben geen zin in koffie, dus drinken we iets anders. Vanaf nu is er geen dag en geen nacht meer. Our big adventure duurt 24u per dag en dit 3 weken lang. De vlucht verloopt vlot. Wat eten, filmke kijken, wat muziek beluisteren en de tijd passeert redelijk vlug. Brussel - Chicago: 8u15
Als we aankomen in Chicago hebben we 4u de tijd om onze aansluitende vlucht naar Los Angeles te halen. Tijd genoeg denken we, maar het blijkt toch dat we die tijd goed kunnen gebruiken, door het lange aanschuiven aan de verschillende controleposten. Na nog een uur of 4 op het vliegtuig komen we aan in LAX. Plaatselijke tijd is dan 19u15. In ons thuis land is het ondertussen al 4u15 in de volgende morgen. Bijna 24u onderweg dus. Na het ophalen van de bagage gaan we meteen met een shuttlebus naar ons hotel voor 1 nacht. De Holiday Inn. We've maid it!!! We zijn bekaf. Goodnight!
It's been a long time. We kunnen nog niet helemaal bevatten wat we allemaal hebben meegemaakt. We moeten het nog een beetje laten bezinken. Wat we wel al weten is dat deze roadtrip fantastisch was! Onbeschrijfelijk, maar toch zal ik proberen om je een beeld te geven van onze reis. Onze oorspronkelijke planning klopt niet helemaal met de echte trip, maar dat was ook niet het hoofddoel. De routeplanning was slechts een leidraad die heeft geleid tot een merkwaardige reis. Tijdens de trip was het praktisch onmogelijk om onze blog bij te houden wegens vooraleerst tijdsgebrek en vervolgens gebrek aan een pc en internet. Maar dagelijks heb ik een schriftelijk dagboek bijgehouden die ik in de loop van de volgende dagen en/of weken op deze blog zal plaatsen. En natuurlijk volgen de foto's die meer zullen zeggen dan woorden. Enjoy it! Jens, Dries, Luc en Bjorn. Allright!!!!