Onze nacht was er een om vlug te vergeten: met 180 in een grote zaal verdeeld in slaapkamertjes van vier. Wij sliepen met 2 Hongaren die weinig verstaanbaars konden vertellen tenzij de 17de symfonie van VanKnorregem afgewisseld met de achtste van Grollegem.
Het slapen werd verder gestoord door WC-bezoekers, door luidopdromers en...zeer vroeg (4u) vertrekkende pelgrims.
Met kleine oogjes vertrokken wij dan ook maar voor onze derde wandeldag...het was 7u.
Met de lamp op het voorhoofd de weg zoekend naar Zubiri, onze eindbestemming voor de maandag. Het was fris, de mist hing boven de bergen en onze benen waren koppig...stramme kuitspieren, een geschenk van de vele voorbije klimmen!
Al vlug kwamen we in Auritz Burguete, een dorpje met helderwit gekalkte huizen met drie verdiepingen. De moeite om in te kaderen en het dorp voor eeuwig in gedachten te bewaren. Zo mooi!!!
Maar de camino moest verder. De benen verbeterden maar al vlug kregen we het moeilijker met de ademhaling: Col Alto de Mezkiritz was onze eerst zware klim. Het middagmaal (een broodje kaas) aten wij samen met Brazilianen. Gelukkig deden onze vertalers-tolken (lees: handen) het opperbest. Bewegingen zeggen hier soms meer dan woorden.
En maar verder naar de klim Alto de Erro...met in de gedachten (hoe kan het anders als ex-leerkracht) alle schoolbeginners die vandaag hun camino-nieuw schooljaar begonnen. Maak er iets mooois van.
Vandaag geen zon, steeds maar bewolkt. De regen bleef gelukkig weg!
Na bijna 8 uren wandelen kwamen we aan ons laatste zwaar stuk: een zeer moeilijk paadje dat door het intensieve gebruik flink geerodeerd was en bergaf over rotsbrokken ons in Zubiri bracht.
Albergue Zubiri had nog 2 beddens voor 2 vermoeide Belgische pelgrims over...op zolder...tussen onwelriekende gasten...maar toch hopelijk voor een lange nacht veel slaapgenot...Buen Slaapwel.
02-09-2012
zondag 2 september 2012
Onze dag begon met een luisterend oor naar de belevenissen van een veertiger afkomstig uit Parijs. Haar man verliet haar enkele jaren terug en zij kreeg later kanker. Haar camino is er een om alle gebeurtenissen te plaatsen, te verwerken en de levensdraad terug op te nemen. Ook dat hoort bij een camino.
Om 8u30 zijn wij dan maar vertrokken uit Valcarlos, richting Roncesvalles.
Al vlug begon het te stijgen. Onze wegen gingen door de bossen, langs kolkende bergriviertjes, over smalle paadjes bestrooid met rotsstenen en brachten ons steeds maar hoger en hoger. Het werd zelfs zodanig steil dat we regelmatig halt hielden om op adem te komen. Maar... Wij overwonnen de Pyreneeen en waren heel blij toen we de top (1000 m hoger dan onze start vanmorgen) bereikten en de pas van Ibaneta of Col de Roncesvaux achter de rug was. Wij aanschouwden met fierheid het beeld van Roeland, een Frankisch krijger die hier beschouwd wordt als christelijke held in de strijd tegen de ongelovigen(de voorouders van de huidige Basken).
Met deze geschiedenis in ons achterhoofd trokken we verder naar onze laatste kilometer met een steile en gevaarlijke afdaling naar Roncesvalles.
Daar deden wij onze intrede in Calle de Francia, een kloosterherberg.
Met onze pelgrimpas konden wij ons inschrijven voor een pelgrimsmenu!
Maar...eerst naar de kapel, want daar krijgen wij straks de pelgrimzegen!!!
Gaan wij dan toch nog toegang krijgen tot de hemel????
Een nadenkertje voor morgen...
01-09-2012
zaterdag 1 september 2012
3...2...1...0...start...
Adios hotel Le Monte Carlo, Bayonne.
Om 9u41 het bergtreintje in het station van Bayonne genomen.
Om 10u59 aangekomen in Saint Jean Pied de Port, de startplaats van onze camino.
Vlug naar het 'bureau d'accueil des Pelerins' in de Rue de la Citadelle om onze allereerste stempel.
En dan...via de 'Port d'Espagne' richting Valcarlos Luzaide, 12,9 km de Pyreneeen in!
Op de rug elk een rugzak met een gewicht van 10 kg exclusief eten en drank.
Samen op stap, het onbekende tegemoet !!!
Wij begonnen te stappen, onder een stralende zon, met indachtig het motto:'Start low, go slow and monitor the show!'.
En of we traag gingen: veel klimmen, beetje dalen, veel klimmen, beetje dalen, veel klimmen, klimmen, klimmen....
Rondom ons de prachtige Navarra met de mooie vergezichten in de Pyreneen.
Na een wandeltocht van 4 uren kwamen we aan in het Spaanse dorpje Valcarlos.
Wij vonden vrij vlug overnachting in de Alberge Municipale Turistico Luzaideko Aterpea Albergue, een pelgrim hostel met prachtig uitzicht over de vallei in Frans-Baskisch land.
Eerst een terrasje, dan douchen en eten zoeken, maar vooral genieten van de rust en de schoonheid!!!
Salud.Hasta la vista!
31-08-2012
vrijdag 31 augustus 2012
trein van 6u41 Gavere-Asper naar 6u56 Gent St.Pieters
Intercity trein van 7u03 Gent St.Pieters naar 7u34 Brussel Midi-Zuid
Thalys TGV van 8u33 Brussel Midi-Zuid naar 14u38 Bordeaux St.Jean
Regionale trein van 16u37 Bordeaux St.Jean naar 18u31 Bayonne
Hotel resto Le MonteCarlo, Bayonne
NB: wij zijn dagelijks telefonisch (0475 560729) te bereiken van 17 tot 19u
of
via mail: de_roose_pierre@hotmail.com
startgewicht Rita
startgewicht Pierre
30-08-2012
Donderdag 30 augustus 2012
Het is bijna zover...morgen vertrekken we !!!
Wat een drukte vandaag! We lopen elkaar voortdurend in de weg.
Nog vlug dit doen, nog dat afwerken, lijstje opmaken met taken voor zus Anita, voor dochter Mieke en zoon Bart... En wat zien die rugzakken af: openen, dit eruit, sluiten, openen, dit erbij, sluiten... Tussendoor telefoontjes met aanmoedigingswoorden...mailtjes met afscheid, vaarwel, tot later...SMSjes met 'buen camino'... En plots de deurbel !!??? "Aangenaam, wij zijn commissarissen van de Politiezone Schelde-Leie en kregen opdracht om tijdens jullie afwezigheid de woning te patrouilleren, zowel bij dag als bij nacht. Een prettige reis en een behouden thuiskomst gewenst." Politie...uw beste vriend !!! Met dank bij voorbaat. Ondertussen zitten onze katten Pitoeke en Beautyke ons voortdurend aan te staren. Zouden zij iets aanvoelen? Dierlijke voorgevoelens? Of verklikken wij onze komende lange afwezigheid door ons zenuwachtig gedoe vandaag??? Nog 18u en weg zijn we...maar...wat duren die laatste uren lang ! De stilte wordt onverwachts doorbroken: "Gras afrijden !!!". Ook dat nog !!! Met de alom bekende song van Sam Gooris in gedachten slenteren we naar de grasmachine. Het (hopelijk) laatste zwaar buitenwerk neemt een aanvang. Een allerlaatste wandeltraining. Nog ...uurtjes...en... de pelgrimage naar de middeleeuwse stad Santiago de Compostela in noord-west Spanje kan beginnen !!!
