|
Vogelvreugde.
We moeten de vogeltjes weer wat helpen. Merels, mezen, roodborstjes, vinken, lijsters,.. mogen weer snoepen. Dus hebben we voederbolletjes gekocht en op een goed zichtbare plaats opgehangen, dicht bij een raampje van waaruit wij geamuseerd kunnen spieden, liefst vanonder een fleece dekentje, voetjes bij de kachel, MontePulciano d'Abruzzo en Camembertje binnen handbereik. Over die mondgeneugten later meer. Gezien er nu minder insecten te vinden zijn, alhoewel ik dat sterk betwijfel, mogen zij nu ook een extraatje.
Een paar bolletjes mogen wat verder in de tuin, kwestie van wat privacy te hebben tijdens de maaltijd (zowel wij huisgenoten als zij vogeltjes) en ook de kat van ver te zien aankomen. Dat laatste kan op zich geen echt probleem zijn. Want Shiva, onze zes maanden jonge, grijsbruine tijgerstreepjeskat, kent blijkbaar nog niet echt de kneepjes van het kattevak, wat voor ons in dit geval een geruststelling is.. De arme vogeltjes mogen niet met heerlijke hapjes in de val gelokt worden en op hun beurt als heerlijk hapje dienen voor onze speelvogel Shiva. Die sluipt er, laat ons zeggen, een beetje overenthousiast naartoe. Het is meelijwekkend hoe hij licht mekkerend en hevig staartzwaaiend doch zeer gefocust denkt één gevederd lichtgewichtje te verschalken. Het is ook licht verontrustend te beseffen dat hij als échte tijger in de échte jungle nooit een deftige prooi zou te pakken krijgen op deze manier. Mees en Mus zien en horen hem van ver komen en hebben dus alle tijd om nog een laatste graantje, lees zaadje, mee te pikken voor ze gezamenlijk luid en verontwaardigd bomen en struiken instuiven.
Hij maakt zich dan nog eens helemaal belachelijk als hij boven op de schutting, in volle zicht, denkt onzichtbaar te zijn voor kleine durfalletjes die hem zelfs vanop een goeie veertig cm afstand op die schutting komen uitlachen en uitdagen. Sterker nog, de meesten negeren hem totaal en doen zich meteen tegoed aan voederbolletjes aan de andere kant van de tuin, terwijl het voor Shiva toch enige moeite kostte zijn evenwicht op de schutting te beheersen en te bewaren. Erop klauteren ging hem moeiteloos af, eraf raken is niet zo simpel als gedacht.
Voor je het weet ben je wel een beetje met gemengde gevoelens aan het gadeslaan. Het moet spannend blijven voor de kat, veilig voor de vogeltjes, niet té beangstigend voor die diertjes, ook niet té frustrerend voor Shiva, en, eerlijk,.. wilden we nu écht een roofpartij aanschouwen ?! De goede daad is gesteld voor het vrolijke pluimage in de tuin maar tenslotte moeten we 's nachts met volle gemoedsrust kunnen slapen nadat we grinnikend, hoofdschuddend en met enig leedvermaak de onhandige pogingen van onze lieveling observeerden.
Een blikje kattevoer (kalkoen+groentjes+jus) op tijd en stond houdt ons geweten zuiver. Na het smaakvol verorberen gaat Shiva lekker voldaan en uitgestrekt op een tafeltje liggen, dicht bij de gloeiende kachel, met zicht op... jawel. Voederbolletjes. Eén dapper roodborstje stoort zich niet aan onze priemende ogen en tikt tegen het raam, voor hij zich tegoed doet aan een reeds half opgepeuzeld vetbolletje. Winter is coming.
|
