|
Salaam aleikum, maleikum salaam,
Zaterdag was het Marching Day voor
de kleuters. Elke school komt dan in uniform samen in het voetbalstadium om de
onafhankelijkheid van Gambia te vieren. Iedereen zingt het volkslied, het leger
paradeert, en kinderen marcheren left right left right.
Om een lange dag kort samen te
vatten: het was een dag vol wachten wachten wachten. In de zon. Met 50 kinderen
(enkel van onze school al). En toen mochten we even rond marcheren! En daarna
wachten wachten wachten. In de zon. Met 50 kinderen. Maar hé, dat hebben we dan
ook weer meegemaakt!
Gambia heeft dan wel geen leeuwen,
giraffen, olifanten of tijgers. Maar ook salamanders en krabben kunnen voor
wilde verhalen zorgen!
Op een avond hadden we bezoek in
onze kamer van een salamander. En ja wij zijn meisjes, en ja wij beginnen dan
te gillen. Op 1,2,3 stond alles en iedereen in rep en roer. Kumba en Ensu, -de
kinderen van Aminata, onze huishoudster-
schoten ons te hulp. Met een zwieber in de aanslag probeerden ze hem te
vangen
Hier eindigde dan zijn leven, sorry hiervoor, we will miss you (nottt)
Vorige nacht werd Hanne wakker van
een kizzig geluid. Was het Margot die stiekem cornflakes aan het eten was in
haar bed? (Hanee dat kan niet, want dat is iets voor Hanne J ).
We luisterden aandachtig en we waren het er over eens: er zat
een vies beest in onze doos met schoolspullen. Isabel nam de taak heldhaftig op
zich om alles buiten te zetten. Tot ze tot de conclusie kwam dat het geluid uit
Margots nieuwe handtas kwam. Wij als kleuterjuffen, verzamelen nogal graag
spulletjes. Zo had Margot in de Mangrove een zeer mooie en grote schelp
gevonden. Dat deze schelp een krab als eigenaar had, was ze even uit het oog
verloren. Je kan het al raden, deze krab was s nachts wakker geworden, en
geloof ons vrij krabbenpoten die schuren over een leren handtas, maken een eng
geluid!
Zo komen we ook bij onze uitstap
van gisteren: de mangrove.
Een wiebelend bootje op de
Gambiarivier, een verfrissende duik in het zoute water, groene, mooie natuur,
veel zon, oesterbanken en vrouwen die deze klaarmaken om te verkopen, zeer veel
dorst hebben, stappen doorheen een vlakte die onderwater stond door de vloed,..
Een gevulde, vermoeiende maar mooie zondag.
Vandaag nemen we afscheid van de 5
studenten van Torhout. Dit werd uitbundig gevierd in De Swallow op de gekende
Afrikaanse manier: zingen en dansen à volonté.
Ook bij ons kwam het besef dat de tijd vliegt en dat het
binnen 24 dagen ons afscheid is. Maar goed, we gaan er ook nog niet téveel aan
denken, we hebben nog veel plannen, maar stiekem kijken we er wel naar uit om
jullie allemaal terug te zien!
Nog een rijmpje van de dag: akri
akri, akri, wij eten graag chakri! Roe roe roe, maar als we thuiskomen willen
we tiramisou en chocomou en dameblanchou en kaaskrokketou en macaronou en
frietou en petitbuerretaartou en chipsou en fetakaasou en malthesersou en
lasagnou en totjespapou en cremekesou en ovenschotel met witte bonen in rode
tomatensausou en barbecue!
|
